Infecties van de huid als gevolg van irritatie of allergische reactie van het pigment is een mogelijke complicatie van microblading.

Het is normaal om wat pijn en ongemak te hebben tijdens de procedure, en je zou kunnen voelen een lichte rest prikken na afloop. Het is niet normaal om ernstige pijn in het getroffen gebied te hebben zodra u het kantoor van uw technicus verlaat. U moet goed op het gebied letten waar de microbladen zijn aangebracht om te zien of het gezwollen of verheven is. Elk teken van geel gekleurde afscheiding of overmatige roodheid kan een teken zijn van het begin van een infectie.

Als het gebied opzwelt, na twee weken nog steeds korstjes heeft, of pus begint te lekken, moet u onmiddellijk naar de dokter gaan. Een infectie in het gebied van de wenkbrauw is vooral zorgwekkend als het uw bloedbaan bereikt, omdat het gebied zo dicht bij uw ogen en hersenen is. U moet onmiddellijk worden behandeld met antibiotica als u een infectie krijgt van microblading.

Mensen die zwanger zijn, vatbaar zijn voor keloïden, of een orgaantransplantatie hebben ondergaan, moeten microblading helemaal vermijden. U moet ook voorzichtig zijn als u een gecompromitteerde lever of een virale aandoening zoals hepatitis.

Het belangrijkste wat u kunt doen om een microblading-infectie te voorkomen, is om uw technicus te onderzoeken. Niet elke staat vereist dat de technicus een licentie hebben. U moet vragen of ze een licentie hebben en om de licentie te bekijken. Als ze geen vergunning hebben, vraag dan om hun beroepsvergunning of inspectie van de gezondheidsdienst. De aanwezigheid van een van deze maakt het meer waarschijnlijk dat ze een legitieme provider.

Het instrument dat wordt gebruikt voor de microblading procedure moet altijd een eenmalig gebruik, wegwerp instrument. Als u niet ziet dat uw microblading technicus een nieuwe opent wanneer het tijd is voor uw afspraak, voel je vrij om op te staan en te vertrekken!

Hoewel microblading over het algemeen wordt beschouwd als even veilig als andere vormen van tatoeëren, is er weinig medisch onderzoek of klinische studies om dit te ondersteunen.