Achtergrond en doel: Ondanks het wijdverbreide gebruik bij prikkelbare darm syndroom (IBS), bestaan er beperkte klinische gegevens over de effecten van mebeverine hydrochloride op de gastro-intestinale motiliteit. De menselijke motoriek in de dunne darm is beter reproduceerbaar dan die in de dikke darm; daarom was het doel van deze studie om in de dunne darm de effecten van oraal mebeverine te bepalen, zowel bij IBS-patiënten als bij gezonde controles.

Methoden: Twaalf IBS-patiënten (11 vrouwen/1 man, 46 +/- 13 jaar oud)- overwegend constipatie (IBS-C, n = 6) en overwegend diarree (IBS-D, n = 6)- en zes gezonde controles, ondergingen continue 48 uurs ambulante registratie van de motorische activiteit in de dunne darm. Eén energierijke (400 kcal) en één energierijke (800 kcal) standaardmaaltijd werden toegediend in elke opeenvolgende periode van 24 uur. De proefpersonen kregen, op geblindeerde wijze, placebotabletten in de eerste 24 uur, daarna mebeverine 135 mg q.d.s. in de tweede 24 uur: Mebeverine had geen effect op de motiliteitsparameters van de dunne darm bij controles. Daarentegen was zowel bij IBS-C (P = 0,01) als bij IBS-D (P < 0,05) patiënten de fase 2 motiliteitsindex verhoogd tijdens toediening van mebeverine. Ook was na mebeverine het deel van de migrerende motorische complexcyclus dat bezet werd door fase 2 verminderd in IBS-D (P = 0.01), terwijl de fase 2 burst frequentie verminderd was in IBS-C (P < 0.05). Voor fase 3 motorische activiteit in IBS-C patiënten, was de voortplantingssnelheid verlaagd (P < 0,01), en de duur verhoogd (P < 0,01).

Conclusies: Deze bevindingen suggereren dat mebeverine, in de initiële doseringsperiode, een normaliserend effect heeft in de dunne darm bij IBS, waarbij de contractiele activiteit wordt versterkt op een vergelijkbare manier als ‘prokinetische’ middelen, evenals veranderingen in de motorische activiteit teweegbrengt die consistent zijn met een ‘antispasmodisch’ effect.