Wees gewaarschuwd — iedereen die naar Mauna Kea gaat kan maar beter een balletje slaan want dit is duidelijk niet je doorsnee Hawaii resort. Toen Rees Jones de baan vernieuwde, nam hij een van de beste ontwerpen van zijn vader en versterkte het duidelijk. Het terrein is het dominante kenmerk en als je er niet in slaagt om consequent rechte tee shots met voldoende afstand te slaan, zullen spelers naar lucht happen. Zorg ervoor dat je op de juiste tees speelt want Mauna Kea duldt geen dwazen die meer afbijten dan ze kunnen kauwen.

Het bergopwaarts gelegen terrein in combinatie met verhoogde doelen zorgt voor een vrij gestage vereiste voor het luchtspel en het is jammer dat een beetje meer variatie in de algemene routing zou hebben geholpen.

Er wordt terecht veel gesproken over de lange par-3 3rd die over een mega-inham van de Stille Oceaan speelt en die stelt niet teleur. De hole heeft een zeer lange green, dus als er enige twijfel is, neem dan meer dan genoeg club om bij de pin te komen. Zo goed als de 3e is — de par-3 11e is een van de beste holes van Hawaii. De tee is verhoogd en je staart in verwondering naar de Stille Oceaan met zijn azuurblauwe kleur die in de verte glinstert. De green is ook een uitdaging — een kleine landingsplaats die je beste spel vereist. Hoewel de hole bergafwaarts speelt, heeft hij meestal verschillende windsnelheden en de 250 yards kunnen alleen met de zekerste slagen worden afgelegd.

De buitenzijde is een goede mix van holes, maar het is met de return nine dat de zaken echt versnellen naar een opzwepende conclusie. Holes zoals de par-4 14e, par-5 17e en de afsluitende par-4 18e zijn van de bovenste plank. Veel Hawaïaanse eiland golfbanen zijn geweldig voor het ego omdat de laan voor gemiste shots wordt getolereerd. Als u denkt dat u voldoende bent opgewarmd met de andere banen die u speelt wanneer u in Hawaii bent — ga dan naar Mauna Kea voor de lakmoesproef. Over 4-5 uur weet u het zeker.

M. James Ward