Als u ooit het geluk heeft een Marwari paard in levende lijve te zien, is het eerste wat u waarschijnlijk opvalt aan dit unieke ras zijn de oren. Met oren die zo gebogen zijn dat de punten elkaar raken, heeft de Marwari een aparte verschijning. De geschiedenis van dit ras omspant meerdere eeuwen en vandaag de dag is de Marwari nog steeds een zeldzaam maar gewaardeerd paard.
- Ras Overzicht
- Marwari Geschiedenis en Oorsprong
- Marwari Grootte
- Fokkerij en gebruik
- Kleuren en aftekeningen
- Unieke kenmerken van het Marwari Paard
- Dieet en voeding
- Veel voorkomende gezondheids- en gedragsproblemen
- Verzorging
- Champion and Celebrity Marwari Horses
- Is de Marwari geschikt voor U?
- Hoe een Marwari te adopteren of te kopen
- Meer paardenrassen
Ras Overzicht
Gewicht: 750 tot 1.000 pond
Hoogte: 14 tot 16 handen
Lichaamstype: Slank en gestroomlijnd
Best geschikt voor: Lange afstand en endurance rijden
Levensverwachting: 25 tot 30 jaar
Marwari Geschiedenis en Oorsprong
De geschiedenis van de Marwari is grotendeels gegrond in folklore. Het ras is ontstaan in de Marwar regio van India, toen paarden uit die regio werden gekruist met Arabieren. Volgens de legende zouden die Arabieren aangekomen zijn op Arabische schepen die voor de kust schipbreuk leden.
De resulterende Marwari paarden werden gefokt door de Rathoren in de jaren 1100. In de 12e eeuw werden deze paarden door de Rathoren op prijs gesteld en selectief gefokt om de beste kwaliteiten van de paarden te verbeteren. In de 16e eeuw dienden de Marwari als cavaleriepaarden. Zij hadden een sterk natuurlijk richtingsgevoel en stonden erom bekend dat zij hun ruiters naar huis droegen na in de woestijn te zijn verdwaald. Het uitstekende gehoor van het ras hielp ook om zowel paard als ruiter te waarschuwen voor potentieel gevaar.
Terwijl de Marwari essentieel was voor deze strijd levensstijl, bracht de 20e eeuw levensstijl veranderingen en het paard raakte uit de vraag. Het aantal paarden daalde en de Britse bezetters van India gaven de voorkeur aan Volbloeden boven het Marwari paard. Slechte fokpraktijken holden dit ras uit tot het op de rand van uitsterven stond.
Gelukkig hielpen enkele toegewijde rasenthousiastelingen deze paarden in stand te houden. Maharaja Umaid Singhji was een van de eersten die zich inzette voor deze paarden, en zijn kleinzoon zette zijn inspanningen voort. In 1995 richtte Francesca Kelly een Marwari Bloodlines groep op om te helpen dit ras wereldwijd te behouden. In 2000 importeerde zij de eerste Marwari naar de Verenigde Staten, en vervolgens werden nog eens 21 paarden uit India geëxporteerd. In 2006 stopte India met het verlenen van exportvergunningen. De Marwari Horse Society of India creëerde een stamboek en registratieproces voor het ras in 2009, om te helpen individuele paarden te evalueren volgens rasstandaarden en de kwaliteit te herstellen die zo vele eeuwen eerder door de Rathores was benadrukt.
Marwari Grootte
De Marwari staat tussen 14 en 16 handen hoog. Deze relatief lichte paarden wegen tussen de 750 en 1.000 pond. Ze hebben een slank lichaam.
Fokkerij en gebruik
Terwijl de Marwari tegenwoordig ook buiten India voorkomt, is hij nog steeds enigszins zeldzaam in de wereld. Het fokken van de Marwari gaat door, maar je hebt veel meer kans om deze paarden in India te vinden dan op andere locaties.
De Marwari wordt gebruikt voor vele doeleinden. Zijn mooie aanwezigheid maakt hem ideaal voor parades en ceremoniële doeleinden. Wanneer deze paarden worden gekruist met Volbloeden, zijn de resulterende paarden iets groter en hebben de neiging veelzijdiger te zijn. De Marwari is ook zeer geschikt voor dressuur en polo, dankzij zijn behendigheid en uithoudingsvermogen.
Kleuren en aftekeningen
Deze paarden worden gefokt in vele verschillende kleuren, met inbegrip van bruin, grijs, kastanje, palomino, scheefbald, en bontbald. Grijze paarden worden het meest geprezen, hoewel bont- en voskleurige paarden ook zeer geliefd zijn. Paarden met witte blesjes en vier witte sokken worden als geluksbrengers beschouwd, en zijn dus ook erg populair. Omdat zwart wordt geassocieerd met dood en duisternis, worden zwarte paarden als ongeluksbrengers beschouwd.