Ik heb de laatste jaren in m’n eentje ook briljante tijden beleefd.

Maar dat verandert niets aan het feit dat ik het mis had. Dat verandert niets aan het feit dat die ‘briljante tijden’ enigszins onvolledig waren. Het verandert niets aan het feit dat het beleven van die momenten met een ander mens op mijn frequentie de rijpste kers op de lekkerste taart zou zijn geweest.

Het begon allemaal met kleine dingen zoals het kijken naar een prachtige zonsopgang/ondergang op een adembenemende plek. Ik voelde me zo gezegend dat ik er getuige van was geweest en zo blij dat ik de ervaring had, maar een klein deel van mij voelde dat het beter zou zijn als ik me tot iemand aan mijn zijde kon wenden en zeggen: “Wow, is het niet prachtig?”

Soms zijn woorden echter niet eens nodig. Zelfs het delen van een glimlach omdat we allebei hetzelfde voelen, zou zoiets compleet hebben gemaakt. Ik kon natuurlijk achteraf mijn vrienden bellen en proberen mijn ervaring uit te leggen – maar dat is een zware taak. Je kunt iemand niet dwingen te voelen wat jij hebt gevoeld.

Dat is wanneer het zaadje werd geplant. Toen de barsten in mijn verdediging begonnen te verschijnen.

Toen begon ik een gemeenschappelijk thema op te merken (hoewel ik het probeerde te ontkennen) – dat leuke tijden in mijn eentje massaal werden overschaduwd door leuke tijden met een ander(e) persoon/personen. Ik ging naar spine-ting festivals met vrienden en we zouden het geluk en de goede gevoelens tussen ons delen. Ik betrapte mezelf erop dat ik in mijn euforische toestand dacht: “Kan het echt beter dan dit?”

Het kan niet.

Neem het van een man die het heeft geprobeerd.

Het delen van geluk met een ander persoon, of mensen, is inderdaad waar ‘het allemaal om draait.’ Het kan me niet schelen of je introvert bent. Het kan me niet schelen of je fel onafhankelijk bent. Het kan me niet schelen of je het moeilijk vindt om contact te maken met mensen, want als je dat doet – maakt het alle donkere tijden zoveel helderder.

Het ironische is dat mijn beweringen van ‘plezier hebben in mijn eentje’ meestal een ander persoon inhielden. Dat kon een volslagen vreemde zijn die ik pas tien minuten kende. Het kon een grappig gesprek met een lokale zijn. Het kon zelfs een hond zijn!! Maar het feit blijft dat ik misschien alleen was toen ik aan de reis begon, maar het grootste geluk dat ik heb ervaren was, toegegeven, toen het met een ander levend wezen was. Mens of dier.

En als je dat afzet tegen het geluk toen ik echt alleen was – is er echt geen wedstrijd.

Vorig jaar werden mijn vriend en zijn verloofde voor de tweede keer een ouder. Ik bestelde bloemen om naar zijn adres te sturen. Ik had een optie om een berichtje op de cadeaubon te schrijven – maar ik mocht maar 120 tekens. Wow – zelfs Twitter geeft je 140 tekens!

Hoe kan ik zo’n schrijnend levensmoment nu verwoorden in slechts 120 tekens?! Ik besloot de woorden van iemand anders te lenen, met een kleine aanpassing…

Ik schreef de perfecte woorden voor de gebeurtenis; “Geluk is beter wanneer het gedeeld wordt.”

En vanaf dat moment, accepteerde ik het. Ik besloot de strijd los te laten en toe te geven aan de behoefte om gelijk te hebben. Want het stond in de weg van mijn geluk. Het stelen van momenten van vreugde uit mijn kostbare leven – en allemaal volledig zelf toegebracht.

Na mijn WK-reis naar Brazilië, (die ik geluk zal delen met een vriend van thuis) ben ik van plan om de rest van het jaar in Colombia te wonen om een nieuwe online business op te bouwen en Spaans te leren. Een vriend van mij wil dat ik eerst met hem door een aantal landen in Zuid-Amerika reis. Ik twijfelde, want ik kijk er echt naar uit om in Medellin te wonen. Ik zal er alleen wonen en dat vind ik prima. Ik ben ervan overtuigd dat ik nieuwe vrienden zal maken. Ik ben opgewonden om aan dit nieuwe hoofdstuk van mijn leven te beginnen.

Maar ik heb besloten om ja te zeggen tegen de road trip – omdat ik weet dat het beter zal zijn dan het in mijn eentje te doen. Ik weet dat ik zal hunkeren naar een band met een ander mens als ik alleen op pad ga – maar dat heb ik al met mijn maatje. En ik kan niet wachten om mijn gelukkige ervaringen te delen, in plaats van ze voor mezelf te houden.

Mensen zijn niet bedoeld om solitair te zijn. We zijn geen tijgers. We zoeken troost in de aanwezigheid van andere mensen (of levende wezens, je kunt geluk ook delen met een dier). En een dosis geluk toevoegen aan het brouwsel maakt het leven de moeite waard.

Het lijkt erop dat de heer McCandless al die tijd gelijk had. En ik ben meer dan dankbaar dat ik (eindelijk) deze waardevolle levensles heb geleerd.

Heeft u het gevoel dat geluk alleen echt is als het gedeeld wordt?

Liedje voor dit moment – “Perfect Day,” door Lou Reed.

Notable Lyrics:

“Oh it’s such a perfect day,

I’m glad I spent it with you.”