ÉÉN ZIN had een wereld van verschil kunnen maken We verbleven in Semonkong Lodge waar je verschillende activiteiten kunt boeken waar wij in geïnteresseerd waren. Zoals ponytrekking en de langste van de single-drop abseil in de wereld , bij de waterval. Bij aankomst hebben we wat informatie gevraagd, vooral over de abseil vanwege de risico’s. Bovendien is het geen alledaagse activiteit. Na enig beraad hebben we de abseil geboekt. De volgende dag hadden we een training op de klif in de buurt. De training duurde een uur en bestond uit twee afdalingen naar beneden, met weinig uitleg. Niet meer dan een korte briefing van 5 minuten. Omdat de afdaling voor ons goed ging, besloten we het te doen. Met in het achterhoofd dat dit volgens de veiligheidsnormen was. Later op de dag kwam er nog een medewerker van de lodge naar onze kamer om iets meer te vertellen over de abseil waar we toch wel een beetje van schrokken. Hij had het over rotsklimmen bij de klif … Het was de eerste keer dat we hierover hoorden. We besloten terug te gaan naar de receptie. Toen we spraken over onze zorgen en probeerden meer informatie te vragen, waren ze geïrriteerd, weer erg weinig informatie. Ze probeerden ons te kalmeren door te zeggen dat je altijd een veiligheidstouw hebt en dat alles 100 procent veilig is. Blijf lezen, voor je eigen veiligheid !!! We besloten mee te gaan en er voor te gaan. De grote dag bij aankomst was er een team van 6 mensen, die niets zeiden tijdens de 30 minuten durende rit naar de waterval. Geen fun factor of ‘assurance’ factor, ze waren het grootste deel van de tijd in hun eigen wereld en gedachten. Bij de watervallen was het 20 minuten lopen naar de abseil. Ook tijdens deze wandeling, niets dan stilte. Gewoon het paard volgen, zeiden ze. Op de top horen we voor het eerst dat we samen gaan abseilen, op hetzelfde moment. Op de top bij de kliffen, terwijl ze zich aan het voorbereiden waren… Nog steeds stilte, geen veiligheidsbriefing. Twee mannen van het team gingen eerst naar beneden om ons beneden op te wachten. Dat was de eerste keer dat ze praatten, ze hadden plezier en namen selfies. We zagen ze naar beneden gaan met goede helmen, goede handschoenen, en regenkleding. Wij kregen de versleten helmen, oude en te grote handschoenen. Toen opeens…’Kom naar de klif, kom hier’. Ze controleerden ons materiaal. Terwijl we op de rand van de klif stonden, klaar om ons te laten zakken, vroegen we hen opnieuw om ons te briefen. Pas op dat moment hoorden we dat er een vrije val was, probeer maar eens de treden in de rotsen daar te bereiken, of als je de rotsen raakt gewoon met een hand wegduwen. 1 minuut info voor een afdaling van 2045 meter… Alles ging goed tot de laatste 50 meter. Mijn vriendin kwam met haar haar vast te zitten in het slot van de poort. Ik stond beneden te wachten met een gids. Mijn vriendin schreeuwde om hulp. Door het lawaai van de waterval was het erg moeilijk om te horen wat ze zei, dus het duurde even voordat ik doorhad dat ze in gevaar was en dat ik de situatie begreep. Haar haar zat helemaal vast in de ketting, en trok aan haar hoofd. Het deel waar ze stond toen ze in de problemen was, was erg glad. Ondertussen worstelde ze. Gelukkig was er plaats voor een voet om zich vast te houden. Haar nek deed pijn, en de ketting trok aan haar haren. Ik zei tegen de man dat hij moest opschieten, dat hij iets moest doen, want ze hield het niet lang meer. Het duurt veel te lang, zei ik, of om iemand te laten abseilen of om zelf naar boven te gaan. Hij besprak de situatie met het team op de top maar ik zag de paniek in zijn ogen. Hij wist niet wat hij moest doen. Achteraf begreep ik waarom het zo lang duurde…’ er was niet genoeg touw om iemand te laten abseilen en ze zouden eerst mijn touw moeten lostrekken om iemand te laten abseilen. Uiteindelijk maakte de man onderaan naast mij zich klaar om naar boven te gaan, maar eerlijk gezegd weet ik niet of hij enig idee had om naar boven te gaan, want de rotsen waren erg glad. Gelukkig had mijn vriendin zich toen al kunnen bevrijden. Later ontdekten we dat een andere gids de afdaling aan het filmen was, hij filmde minuten van mijn vriendin in nood maar er was geen enkele communicatie met de andere teamleden. Dus in feite deed hij niets, terwijl mijn vriendin in nood was. (We zagen de film later op onze camera) Op de weg naar boven was er geen communicatie of bezorgdheid van het team. Ja, ze zeiden alleen sorry dat je dat moest meemaken. In het algemeen – gebrek aan briefing – gebrek aan veiligheidsnormen – gebrek aan goed materiaal – gebrek aan empathie: geruststellen is niet genoeg door te zeggen dat het makkelijk is en duimen omhoog te geven – Geen fun factoR – Geen back up plan voor als er iets fout gaat: geen communicatie mogelijk – geen derde persoon mogelijk om naar beneden te gaan en te helpen want geen touw meer – De manier waarop ze met onze klacht omgingen… lees behandelden het niet en luisterden of wilden ons verhaal niet eens horen EEN ZIN had een wereld van verschil kunnen maken : zie dat je haar onder de helm zit! Veiligheidshouding en zorg voor de persoon die aan het abseilen is. Wat er gebeurde toen we terugkwamen in de Semonkong Lodge Hoewel ik denk dat je de essentie al kent, maar om je een volledig overzicht te geven. Ik maak me grote zorgen dat ze niets met deze klacht zullen doen; want het is al een keer gebeurd dat we weten (met een slechte afloop) en de houding ten opzichte van onze klacht was onmenselijk. Op geen enkel moment, waar ze bezorgd waren om mijn vriend, toonden ze enige empathie. Hun bezorgdheid ging uit naar een mogelijke terugbetaling en niet naar de gezondheid of de emotionele toestand van mijn vriend en mij. We hebben niets gezegd over een terugbetaling toen we vertelden wat er gebeurd was. Het zou een wereld van verschil hebben gemaakt als ze tijdens een drankje hadden aangeboden te luisteren en met ons over de situatie hadden gepraat: hoe heeft dit kunnen gebeuren en vooral… Hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen voor anderen en er van leren? Bijvoorbeeld, geef een walkietalkie aan de abseiler . Als er een probleem is, kan je het rapporteren. Ons leven was niet in veilige of zorgzame handen. Emotiannaly, het is heel moeilijk te verwerken. We kunnen niet geloven dat dit gebeurd is. Vooral het gebrek aan reactie of zorg. De enige zorg is het geld. We hadden kunnen besluiten om het niet te doen, maar bij de receptie gaven ze ons het gevoel dat het allemaal wel goed zou komen en omdat we avontuurlijk zijn ingesteld zijn we voor de ervaring gegaan. Met deze recensie geven we jullie onze ervaring, beslis zelf maar wees je bewust van de risico’s en houd er rekening mee. Laatste opmerking: de eigenaren hebben eindelijk de tijd genomen om ons terug te bellen. Jonathan luisterde, maar een week later na de feiten en na verschillende telefoontjes van onze kant. Hij antwoordde dat hij het heel erg vond dat we dit moesten meemaken en dat hij het zou opnemen met het team. Maar het is een week later, ze hadden al actie moeten ondernemen, ons moeten vertellen wat er veranderd was of in de toekomst zou veranderen Hij verontschuldigde zich meerdere malen maar nogmaals…het bleef daarbij. Als alles goed gaat is het zonder twijfel een aangename ervaring maar … lees dit en neem uw EIGEN veiligheid in acht want veilig zullen ze niet blijven…