Lonely Women werd bedacht en geschreven door Irna Phillips, een productieve producente van radiosoaps. Haar vermelding op de website van het Joods Vrouwenarchief vermeldt haar bijdragen aan het genre als volgt:

Werkend met een fulltime secretaresse en een staf van schrijvers en onderzoekers, produceerde Phillips vijf dagseries in het begin van de jaren veertig. Tot haar populairste radiosoaps behoorden The Guiding Light, Woman in White, The Right to Happiness, Lonely Women, en The ‘New’ Today’s Children. Bekend om haar handelsmerk cliffhangers, het gebruik van orgelmuziek om stemmingen te creëren, en de “crossover” (wanneer personages van de ene show in een andere verschijnen), was ze een van de eerste scenarioschrijvers die gebruik maakte van het amnesieslachtoffer en de moordzaak. Phillips, die sensatiezucht vermeed, gaf er de voorkeur aan zich te concentreren op echte gezinnen die te maken kregen met sociaal belangrijke zaken als jeugddelinquentie tijdens de Tweede Wereldoorlog, de aanpassingen van terugkerende oorlogsveteranen, overspel, adoptie en echtscheiding. In tegenstelling tot andere radiosoaps, die meestal een traditionele visie van huiselijkheid en vrouwelijkheid uitdroegen, lieten Phillips’ series vaak de complexiteit van de keuzes van moderne vrouwen zien.