Loaded was een commerciële poging gericht op de radio, en de titel van het album verwijst naar het verzoek van Atlantic aan de band om een album te produceren “loaded with hits”, met een dubbele betekenis over het woord “loaded”, dat ook kan betekenen “vol met drugs” of “echt high van drugs”. Zanger/bassist Doug Yule zei: “Op Loaded was er een grote drang om een hitsingle te produceren, er was die mentaliteit, welke van deze is een single, hoe klinkt het als we het terugbrengen tot 3,5 minuut, dus dat was een belangrijk onderwerp voor de groep op dat punt. En ik denk dat het derde album daar veel van laat zien in die zin dat veel van die nummers ontworpen waren als singles en als je ernaar luistert, kun je de afleiding horen, zoals dit is een soort Phil Spector-achtig soort nummer, of dit is dat soort persoon nummer.”
Reed was kritisch over de uiteindelijke mix van het album. Hij verliet de Velvet Underground op 23 augustus 1970, maar Loaded werd pas drie maanden later uitgebracht, in november. Na de release hield Reed in interviews vol dat het album zonder zijn toestemming opnieuw was gemonteerd en ge-sequenced.
Een van Reed’s pijnpunten als gevolg van die ongeoorloofde montage was dat de “heavenly wine and roses” melodie uit “Sweet Jane” was weggesneden. In de oorspronkelijke opname was dit deel bedoeld als een perfect vloeiende brug naar een volwaardige plagale cadans twee-akkoord versie van het refrein (eerdere refreinen in het nummer hebben een 4-akkoord riff). In Reed’s aanvankelijke solo-optredens zou hij het couplet opnemen (zie bijvoorbeeld American Poet), tot 1973, toen hij het routinematig wegliet, omdat de brug minder goed past in een meer hardrock-versie (zoals bijvoorbeeld te horen op Rock ‘n’ Roll Animal). De post-Reed, door Yule geleide band bracht het nummer echter altijd met het couplet erbij. Een retrospectief van Reeds opnamen met de Velvet Underground en als soloartiest, NYC Man (The Ultimate Collection 1967-2003), dat Reed zelf samenstelde, gebruikt de kortere versie. Gevraagd naar de verkorte versies van “Sweet Jane” en “New Age” en Reed’s langdurige beweringen dat ze zonder zijn toestemming opnieuw waren bewerkt, beweerde Yule dat Reed de nummers in feite zelf had bewerkt. “Hij heeft het bewerkt. Je moet begrijpen dat in die tijd, de motivatie was… Lou was, en wij allemaal, op één ding uit en dat was succesvol zijn en wat je moest doen om succesvol te zijn in de muziek, was dat je een hit moest hebben, en een hit moest uptempo zijn, kort, en zonder uitweidingen, recht door zee in principe, je wilde een hook en iets om de hook te voeden en dat was het. Sweet Jane’ was precies zo gearrangeerd als op de originele Loaded release, precies om die reden – om een hit te zijn! Who Loves The Sun’ werd precies zo gedaan om die reden – om een hit te worden.”
Reed voelde zich ook benadeeld door als derde in de credits op het album te staan; en door de grote foto van Yule die piano speelt; en door alle songwriting credits die ten onrechte naar de band gingen, in plaats van naar Reed zelf. Nieuwere uitgaven hebben aan veel van Reed’s bezwaren tegemoet gekomen: hij wordt nu naar behoren erkend als de belangrijkste songschrijver van het album; hij staat bovenaan de band line-up en, sinds de 1995 box set Peel Slowly and See, is er een andere mix beschikbaar, die “Sweet Jane”, “Rock & Roll” en “New Age” terugbrengt naar de full-length versies die Reed oorspronkelijk had geschreven.
Hoewel ze op de hoes vermeld staat, is drumster Maureen Tucker niet op het album te horen, omdat ze toen zwanger was. Het drumwerk werd voornamelijk gedaan door bassist Doug Yule, opnametechnicus Adrian Barber, sessiemuzikant Tommy Castanero en Yule’s broer Billy. Reed merkte op dat “er op Loaded geen Maureen stond, en dat is voor veel mensen de favoriete Velvet Underground plaat, dus we kunnen ons niet te veel verliezen in de mystiek van de Velvet Underground… Het wordt nog steeds een Velvet Underground plaat genoemd. Maar wat het echt is, is iets anders.”
Sterling Morrison had sterke gevoelens over Yule’s toegenomen aanwezigheid op Loaded, zeggende: “Het album kwam er goed uit, qua productie is het de beste, maar het zou beter zijn geweest als het echt goede Lou-vocalen had op alle tracks.” Hoewel Morrison gitaartracks bijdroeg aan het album, ging hij ook naar het City College of New York en moest hij zijn tijd verdelen tussen de sessies en zijn lessen, waardoor het grootste deel van de creatieve inbreng aan Reed en Yule werd overgelaten. Yule beweerde dat “Lou veel op mij leunde in termen van muzikale ondersteuning en vocale arrangementen. Ik deed veel op Loaded. Het kwam er een beetje op neer dat Lou en Doug recreatief aan het opnemen waren”. Van de tien nummers die samen Loaded vormen, was Yule’s leadzang te horen op vier nummers: “Who Loves the Sun”, waarmee het album opent, “New Age”, “Lonesome Cowboy Bill”, en “Oh! Sweet Nuthin'”. Naast zijn lead zang, nam Yule alle bas, piano en orgel taken voor zijn rekening, en nam ook een aantal lead gitaar tracks op. De gitaarsolo’s op “Rock and Roll”, “Cool it Down”, “Head Held High” en “Oh! Sweet Nuthin'” werden allemaal gespeeld door Yule.
Oorspronkelijke exemplaren van het album hebben geen stilte tussen de eerste twee nummers, “Who Loves the Sun” en “Sweet Jane”, met de eerste noot van de laatste te horen op het exacte moment dat de eerste volledig vervaagt. Sommige latere persingen verbreken de overgang door een paar seconden stilte in te voegen. Alle CD’s van Loaded behouden de originele segue zonder de stilte.
Het artwork voor het album, door Stanislaw Zagorski, toont een tekening van de ingang van het metrostation Times Square, met “downtown” verkeerd gespeld als “dowtown”.