Mentale belasting, ook wel emotionele arbeid genoemd, is het hebben van veel dingen aan je hoofd. Je moet eraan denken om eieren te rapen, de EHBO-kit van je kind te labelen, de kerstinkopen te plannen, de maaltijden voor de week te kopen en te bereiden, de mededelingen van school te lezen – de lijst gaat maar door. Zelfs als u iemand anders vraagt om eieren te kopen, bent u het die vervolgens controleert of de eieren ook echt zijn gekocht. Het is in wezen projectmanagement. En als het op het werk is, noemen we het ook zo. Projectmanagement. Of gewoon management. Het is een hele baan. Maar als het thuis is, noemen we het, nou, we hebben er niet echt een woord voor.

Maar als iemand met wie je samenwoont ooit tegen je zegt: ‘Ik snap niet waarom je boos bent dat je het huis moest opruimen. Je had om hulp moeten vragen’, weet je wat? Jij bent degene die het moet vragen. Jij bent de project manager. Jij bent degene die de mentale last draagt.

Natuurlijk zijn er veel soorten huishoudens, maar bij mijn bedrijf, Koru Kids, zijn 97% van onze gebruikers moeders. We hebben onlangs een onderzoek gedaan onder onze gebruikers, waarbij we een ervaren etnograaf drie weken lang naar hun huizen stuurden om hun leven te observeren. Onze etnograaf zag hoe moeders over het algemeen de druk van het mentale welzijn van het hele gezin op hun schouders nemen.

Het gaat er niet alleen om dat vrouwen meer werk in huis doen – dat doen ze natuurlijk ook, maar dat weten we al tientallen jaren. Dit gaat over een bepaald soort werk dat vrouwen thuis doen en dat onzichtbaar is. Het gaat over hoe, zelfs als dezelfde hoeveelheid fysiek werk wordt gedaan, één persoon in totaal meer werk verricht. Zelfs wanneer de vrouw meer verdient in haar eigenlijke betaalde baan.

De samenleving begint eindelijk oog te krijgen voor de kwestie van de mentale belasting, en de zeer genderspecifieke aard daarvan. De laatste paar jaar wordt er over gesproken. Maar er is minder praktisch advies. Dus ik ga het proberen. Hier zijn tien praktische dingen die wij – ouders, overheid, bedrijven – kunnen doen.

(Voordat ik daar aan begin, mijn excuses dat ik hier uitga van een traditioneel twee-oudergezin; mijn petje gaat af voor alleenstaande ouders, jullie zijn ware helden.)

1. We kunnen meer doen om de onzichtbare mentale belasting zichtbaarder te maken. Geweldig dat mensen erover praten. Laten we het meer doen. Projectmanagement is een vak.
2. Voor vrouwen die misschien ooit kinderen willen: zoek een partner die deze uitdaging begrijpt en die bereid is het projectmanagement te delen. Nog beter, zoek een partner die je uitscheldt als je het allemaal zelf doet.
3. Als je kunt, neem dan gedeeld ouderschapsverlof. Ik zie het de hele tijd: de zaden van ongelijke mentale belasting gezaaid tijdens het zwangerschapsverlof. Als de eerste baby geboren wordt, hebben beide partners geen idee. Maar dan wordt de ene de expert en geeft die rol nooit meer helemaal uit handen. Zorg er dus voor dat jullie allebei weten waar de medische dossiers liggen, welke inentingen zijn gehad. Nog beter, kunnen jullie allebei lid worden van de Whatsapp- en Facebook-groepen waar kennis wordt gedeeld? Die gaan jaren mee.
4. Als je geen gedeeld ouderschapsverlof kunt krijgen, houd dan een overdrachtsgesprek aan het eind van het zwangerschapsverlof. Een deel van de taak van projectmanager verschuift naar iemand anders, en het is tijd om die persoon te machtigen. Ga letterlijk bij elkaar zitten en bespreek wie wat gaat beheren. Op de werkvloer zou je toch ook een overdrachtsgesprek hebben?
5. Voor moeders die zich al in deze situatie bevinden: praat er met je partner over. Maak een lijst van de dingen die je fysiek doet, en ook van de dingen waar je verantwoordelijk voor bent: menu plannen, cadeautjes voor familie, vakanties uitzoeken. Verdeel de verantwoordelijkheden, niet alleen de taken. En bedenk: je moet accepteren dat dit kan leiden tot vuile vaat, anders ben je nog steeds aan het projectmanagement. (Ik garandeer u dat er op dit moment thuis op mijn bank een vuile vaat staat.)
6. Overweeg incompetent te zijn op een specifiek gebied. Toen we verhuisden, maakte ik er een punt van niet te weten hoe de vaatwasser werkte. Dat heb ik zo’n twee jaar volgehouden. Helaas is het niet zo ingewikkeld en op een dag leerde ik het per ongeluk.
7. Het is mogelijk om allebei in de kamer te zijn met de kinderen, maar slechts één ouder consequent in staat te stellen zich op iets wezenlijks te concentreren. Om te voorkomen dat je altijd maar ’tijdconfetti’ hebt (vijf minuten hier, twee minuten daar, tussen al het andere wat je aan de hand hebt), moet je duidelijk zijn over wie er op een bepaald moment de leiding heeft over de kinderen. Dit zorgt ervoor dat beide ouders echte stukken tijd krijgen.
8. Erken mentale belasting bij beleidsvorming. Overheidsinstanties, als je van ‘ouders’ verlangt dat ze iets doen, erken dan dat je meestal de moeder vraagt om het te doen. Bijvoorbeeld: om een goede beoordeling te krijgen van de Britse schooltoezichthouder Ofsted, moeten scholen ‘ouderbetrokkenheid’ aantonen. Dus vragen ze ouders om foto’s te uploaden naar websites, of sturen ze de klassenbeer mee naar huis waar je een verhaaltje over moet schrijven als je iets spannends doet. Ik heb de beer vier keer gehad in het jaar dat mijn dochter drie was. Dit is in feite huiswerk voor ouders. Ik zou het geweldig vinden als scholen van Ofsted zouden eisen dat ze rekening houden met hun effect op werkende ouders. Dat zou vrouwen in de beroepsbevolking helpen.
9. Ontwerp producten of diensten met mentale belasting in gedachten, vooral bij het ontwerpen van diensten die zullen worden gebruikt door moeders – of hopelijk, ouders. Besef dat ouders waarschijnlijk met meerdere dingen tegelijk bezig zijn. Creëer opties, bind dingen aan elkaar.
10. Werk aan het volledig elimineren van mentale belasting. Eerdere golven van technologie, zoals de uitvinding van was- en droogtoestellen, hebben de fysieke huishoudelijke arbeid verminderd. Tot nu toe is het niet mogelijk geweest om veel van de mentale belasting te verminderen. Maar we staan aan de vooravond van een ongekend nieuw tijdperk van machinaal leren en kunstmatige intelligentie. Het zou geweldig zijn om tech en service design te zien om de mentale belasting in huis te verminderen.

Mentale belasting is misschien niet het grootste probleem dat de gelijkheid van vrouwen in de wereld beheerst. Maar het is een wijdverbreid probleem dat alle soorten gezinnen treft, rijk en arm, arbeiders, middenklasse, hogere klasse, van alle etniciteiten, religies en achtergronden. We kunnen het leven thuis zo veel eerlijker maken.