De president en CEO van de San Francisco Giants, Larry Baer, wordt dinsdag na een schorsing van vier maanden weer in ere hersteld. Marc Delucchi geeft zijn visie op de controversiële beslissing van de ploeg om hem in dienst te houden.

De laatste paar seizoenen voor de San Francisco Giants somber noemen, is te weinig gezegd. Het team viel van een vaste waarde naar de NL West kelder. De gezichten van de franchise, die hen ooit naar relevantie en World Series-kampioenschappen hadden gedragen, werden schelpen van hun vroegere zelf.

Ongeacht hoe ver de dingen op het veld zijn gedaald, komt hun dieptepunt ongetwijfeld vandaag, op 2 juli 2019.

Afgelopen zaterdag kondigden de Giants aan dat de geschorste teamvoorzitter en CEO Larry Baer vandaag opnieuw zou worden aangesteld. Baer had een schorsing van vier maanden gekregen van Major League Baseball nadat TMZ een video had vrijgegeven waarop hij te zien was in een fysieke woordenwisseling met zijn vrouw, Pamela Baer.

Het is belangrijk om te vermelden dat Baer niet zal terugkeren naar een identieke situatie. Rob Dean, die diende als de waarnemend president en CEO tijdens zijn schorsing, zal een nieuwe rol als voorzitter overnemen, waardoor hij boven Baer in de besluitvorming hiërarchie.

Zoals voor het eerst gemeld door Henry Schulman van de San Francisco Chronicle, Dean benadrukte dat de leiding van de organisatie zal werken in een “meer collaboratieve manier” in de toekomst.

De meningen over de herplaatsing zijn gemengd.

Tim Kawakami van The Athletic ziet de veranderingen als een vrij duidelijke vermindering van macht en van zijn rol in de organisatie. Aan de andere kant had de eerder genoemde Schulman een milder standpunt, suggererend dat de San Francisco Giants misschien een aantal van de veranderingen hebben willen doorvoeren ongeacht het incident.

Op het einde, echter, zijn de kosten minimaal voor Baer.

Hij zal terugkeren in dezelfde titel en bijna alle leidinggevenden van het team zullen nog steeds rechtstreeks aan hem rapporteren. Dit zou niet als een verrassing moeten komen. Het is een verhaal dat we de afgelopen tien jaar talloze keren hebben zien spelen in alle grote sporten, waaronder Major League Baseball.

Het is tragisch passend dat Baer’s herplaatsing komt slechts enkele dagen nadat Cincinnati Reds omroeper Thom Brennaman commentaar gaf op hoe Addison Russell “moest lijden door” een schorsing wegens huiselijk geweld.

Russell werd geschorst door de competitie nadat zijn ex-vrouw, Melissa Reidy, een openhartige brief vrijgaf waarin ze hem beschuldigde van talrijke gevallen van fysiek en emotioneel misbruik. De schorsing van slechts 40 wedstrijden werd door velen gelasterd, en terecht.

Toen het Cubs frontoffice ervoor koos om Russell terug te halen na het incident, voerden ze aan dat ze probeerden een deel van de oplossing te zijn.

In deze situaties vragen degenen die de dader verdedigen zich vaak af waar de grens wordt getrokken. Het antwoord is niet eenduidig. Maar de lijn moet ergens zijn, en Russells gedrag ging er ver overheen.

Dat brengt ons terug naar de San Francisco Giants en Larry Baer.

Het incident in kwestie komt niet in de buurt van de beschuldigingen tegen Russell, maar het roept nog steeds vragen op. Pamela Baer gaf een verklaring uit na het incident waarin ze zei dat ze niet gewond was bij het incident en alleen haar evenwicht verloor. Ze wilde gewoon privacy en wilde niet dat hij gestraft werd. De waarheid in deze zaken komt echter niet altijd pas veel later aan het licht, zoals we zagen bij het Russell incident.

Op het einde, een competitie die een plaats ziet voor Addison Russell ziet ook een plaats voor Larry Baer.

Dit zijn de momenten waarop supporters spreken van verlossing en tweede kansen. Ik geloof in beide dingen, maar ik geloof ook dat het de taak van de samenleving is om alle mensen veilig te houden, vooral degenen die historisch het slachtoffer zijn geweest van misbruik.

Baer werkt al tientallen jaren voor de Giants en zijn positie als een teampartner weerspiegelt zijn ongelooflijke rijkdom. Op 62-jarige leeftijd, zelfs als er geen publiek incident was geweest, zou het niet schokkend zijn geweest om hem dit jaar met pensioen te zien gaan. Als zodanig zou het verwijderen van Baer uit de organisatie veel meer symbolisch zijn geweest dan iets anders.

Toch zijn de competitie en de San Francisco Giants-organisatie nog steeds niet bereid om het te doen.

Ik verwijs vaak naar dit krachtige stuk van Sheryl Ring bij FanGraphs wanneer mensen vragen wat de kosten zijn van het opnemen van iemand als Russell in het honkbal. Wanneer de MLB deze beslissingen neemt, vertellen ze veel potentiële fans dat hun stem niet welkom is.

Misschien is mijn reactie te sterk. In de context van deze incidenten was die van Baer mild in vergelijking.

Debbie Mesloh, voorzitter van de San Francisco Commission on the Status of Women, behoorde tot de 12 pleitbezorgers die een brief stuurden naar MLB-commissaris Rob Manfred waarin Baer’s schorsing werd geëist. Zelfs zij zei vorige week dat ze geen bezwaar had tegen de terugkeer van Baer.

Hoewel, naar mijn mening, moet leiderschap aan de hoogste normen worden gehouden, zelfs hoger dan de spelers. Ik ben me er terdege van bewust dat marktfactoren zullen verhinderen dat dit ooit gebeurt, maar de realiteit is een andere kwestie.

We moeten ons afvragen: Wat is het juiste om te doen?

Er zal een dag komen dat een speler met een geschiedenis van huiselijk geweld beschikbaar komt. Nu zal Larry Baer een stem hebben in het besluit of de San Francisco Giants hem willen contracteren. Dat zou niet acceptabel moeten zijn.

Toch lijkt de organisatie bereid om verder te gaan.

“Ik zou zeggen dat ik het vreselijk zou vinden als iemand, niet Larry, jij of ik, in een kort tijdsbestek wordt veroordeeld nadat hij zoveel goeds heeft gedaan,” vertelde Dean aan verslaggevers. “Larry heeft geweldig werk verricht voor de gemeenschap, voor deze organisatie, als een leider voor een zeer lange tijd.”

Laten we ondertussen aan de overkant van de baai kijken naar de Golden State Warriors.

In Game 3 van de NBA Finals van vorige maand, dook Toronto Raptors point guard Kyle Lowry in de menigte achter een losse bal aan. Terwijl hij probeerde op te staan, reikte durfkapitalist Mark Stevens over meerdere stoelen om Lowry te duwen, terwijl hij een aantal uitgelezen woorden schreeuwde.

Stevens was toevallig een minderheidsaandeelhouder in de Warriors.

De NBA reageerde snel en gaf Stevens een boete van $ 500.000 en verbood hem voor een jaar om NBA-wedstrijden bij te wonen. Meerdere verkooppunten hebben ook gemeld dat hij zijn aandeel in het team zal moeten verkopen.

Ik heb ze nog niet bekritiseerd zien worden voor de beslissing. Iemand die niet bereid is om spelers te respecteren, al is het maar voor even, zou geen aandeel in een team mogen hebben.

Ze hebben daar de grens getrokken en een verklaring afgelegd.

Toch is de NBA net zo aarzelend geweest over kwesties van huiselijk geweld en seksueel geweld. Vorige maand nog, schreef ik een stuk voor GrandStand Central over de consequente zelfgenoegzaamheid van de competitie om spelers in dergelijke gevallen te straffen.

Het lijdt geen twijfel dat het gedrag van Baer betreurenswaardiger was dan dat van Stevens. Zijn straf zou hoger moeten zijn dan die van Stevens. In plaats daarvan zal hij een schorsing van een derde van de lengte uitzitten, zijn aandeel in het team behouden, en een prominente positie in het front office behouden.

Door Larry Baer vandaag weer aan te stellen, maken de San Francisco Giants ook een statement dat het ze niet veel kan schelen.