Een soort vacuümbuis die wordt gebruikt als versterker en/of oscillator voor UHF- en microgolfsignalen. Het wordt typisch gebruikt als een hoog-vermogen frequentiebron in toepassingen zoals deeltjesversnellers, UHF TV-transmissie en satellietgrondstations. De klystron werd in 1937 aan de Stanford University uitgevonden en oorspronkelijk gebruikt als oscillator in radarontvangers tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Een klystronbuis maakt gebruik van snelheidsgeregelde stromen elektronen die door een resonerende holte gaan. De elektronen in een klystron worden versneld tot een gecontroleerde snelheid door de toepassing van enkele honderden volts. Wanneer de elektronen de verwarmde kathode van de buis verlaten, worden zij door een smalle spleet naar een resonerende kamer geleid, waar zij door een RF-signaal worden beïnvloed. De elektronen bundelen zich en worden naar een of meer extra kamers geleid die zijn afgestemd op de werkfrequentie van de buis of in de buurt daarvan. In de kamers worden sterke RF-velden opgewekt wanneer de elektronentrossen energie afstaan. Deze velden worden uiteindelijk verzameld in de resonerende uitvoerkamer. Zie magnetron en diode.