De gevechten hier werden geacht oneerlijk te zijn of anderszins niet in overeenstemming met de wiki-normen, en zijn verwijderd uit de statussen van de krijgers en hieronder weergegeven.

Strijd tegen Aiden Pearce (door SPARTAN 119)

Buiten het gebouw van de Nationale Commissie voor Openbare Veiligheid, Chiyoda Ward, Tokio, Japan, 2 februari 2023

Aiden Pearce liep door een drukke straat in Chiyoda, voordat hij plaatsnam op een bank aan de overkant van de weg van het hoofdgebouw van de Nationale Commissie voor Openbare Veiligheid. In zo’n grote menigte zou zelfs een gaijin als Pearce onopgemerkt blijven. Pearce haalde zijn Iphone tevoorschijn en zette hem aan, keek in het scherm en zag wat leek op een app van een cameratelefoon.

In plaats van een knop om een foto te maken, was er echter een dialoogvenster in het midden van het scherm met de tekst “Kwetsbaarheid gedetecteerd: Camera”, rond een camera in de binnenkant van het NPA kantoor. Aiden tikte op het dialoogvenster, en onmiddellijk werd de feed van de camera overgebracht naar het scherm van zijn mobiele telefoon. Hij keek niet door de camera in de lobby van het gebouw.

Aiden schakelde onmiddellijk over naar een andere camera die zich achter de balie bevond. Terwijl hij dat deed, zag hij een man met zwart haar en een bril. De vertaler die bij zijn aangepaste CtOS hacking app hoorde, labelde de man als “Kikuoka Seijirou, Sword Art Online Task Force, Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie”. Bij Seijirou’s middel zag Aiden een dialoogvenster met de tekst: “Kwetsbaarheid gedetecteerd: Smartphone Camera”.

Aiden tikte op het dialoogvenster. Hij bekeek de kamer nu vanaf het niveau van Seijirou’s achterzak, een vreemd perspectief om zeker te zijn. Seijirou sprak kort met de receptionisten aan de balie, voordat hij de lift instapte en opsteeg naar de zevende verdieping, naar het hoofdkwartier van het Japanse Nationale Politie Agentschap, waar hij de kamer binnenging van ene Takashi Matsuzawa, het hoofd van de SAO Task Force van de NPA. Het was duidelijk dat Seijirou een ontmoeting had met zijn tegenhanger in de NPA.

Gedurende ongeveer 10 minuten toonde de camera het zicht op de deur van Matsuzawa’s kantoor. Aiden wachtte zijn tijd af, vroeg of laat zou Seijirou zich omdraaien en weggaan, waardoor Aiden een zuiver schot op Matsuzawa’s computer zou krijgen.

Zodra Seijirou zich omdraaide om weg te gaan, greep Aiden zijn kans. Hij tikte op de computer en het scherm van de smartphone veranderde in een voortgangsbalk: “Worm planten: 0%… 20%…40%…60%….80%….100%… Installatie geslaagd.

Hij was binnen, Aiden Pearce had nu volledige toegang tot alle bestanden van de NPA en alle andere agentschappen die bij SAO betrokken waren, allemaal vertaald dankzij de nieuwe generatie software van CtOS 2.0.

Nacht van 2 februari 2023, Hilton Chiyoda Hotel, Chiyoda, Tokio, Japan

Aiden Pearce zat op het bed in zijn hotelkamer, zijn smartphone verbonden met zijn laptop, waardoor hij toegang had tot alle dossiers over het SAO-incident. Aiden opende een veelbelovend uitziend dossier: Persons of Interest.

Aiden scande de namen, en scande de eerste naam: Kayaba Taro, Akihiko’s vader. Een snelle zoektocht naar camera waarnemingen leverde niets verdachts op.

“OK dan… volgende naam”, Kayaba Hiroko, niets.

“Nobuyuki Sugou, een voormalige medewerker van Kayaba’s en een werknemer van RECTO Progress… Verloofd met Asuna Yuuki… een 17-jarig meisje in een gearrangeerd huwelijk…”, zei Aiden tegen zichzelf, “Een beetje een engerd, maar geen bewijs van criminele activiteiten. Maar het feit dat hij vaak op de SAO-server werkt, is genoeg om hem in de gaten te houden…”

“Rinko Koujirou, Akihiko’s vroegere vriendin. Recente aankopen… waarom zou een computerwetenschapper infuusspullen nodig hebben?”, dacht Aiden.

Aiden heeft het CtOS-netwerk gescand. Rinko is gezien op beveiligingscamera’s rond haar appartement, haar lab op de Touto universiteit, winkels in de omgeving en… het bergstadje Nishitama… Ze ging daar om de paar dagen heen, en gebaseerd op haar patroon, zou ze daar morgen heen moeten gaan.

“Ik denk dat ik even met mevrouw Koujirou ga praten”, zei Aiden tegen zichzelf, “Maar eerst, zijn er andere zaken die afgehandeld moeten worden.”

2 februari 2023, Tokyo Breakwater Landfill, kunstmatig eiland in de baai van Tokio

Het was ongeveer 12 uur ’s nachts lokale tijd, en de stortplaats was verlaten, het enige licht, afgezien van de lichten van de stad Tokio zichtbaar op de achtergrond, en de vele boten en schepen in de baai, was dat van een enkele vuilniswagen met de achterkant open.

Drie mannen stonden bij de vuilniswagen, allemaal Chinezen. Blijkbaar had de Yakuza een deal gesloten met een groep illegale wapenhandelaars die aan de Chinese Triade waren gelieerd, gewapend met een grote lading wapens die waren gestolen van het Chinese Volksbevrijdingsleger.

Aiden stond bovenop een stapel vuilnis die nog maar kort geleden met aarde was bedekt. Hij keek door de ACOG scope op zijn onderdrukte Heckler & Koch 416 aanvalsgeweer, en zag een groot aantal kratten met wapens naast de vrachtwagen liggen, waaronder Type 56 AK-klonen, Type 69 RPG’s, QBZ-95’s, en andere Chinese militaire hardware.

De Yakuza-partij die was gestuurd om de munitie op te halen, was nog niet gearriveerd. Dit zou te gemakkelijk worden. Aiden plaatste het dradenkruis van de ACOG boven het hoofd van de eerste wapenhandelaar en vuurde een enkel schot af. Zijn doelwit kromp onmiddellijk ineen, dood. Met de onderdrukker op, had de wapenhandelaar geen idee waar het schot vandaan kwam. Snel schakelde Aiden de andere twee uit.

Nadat hij de wapenhandelaars uit de weg had geruimd, liep Aiden de afvalheuvel af naar de zandweg naar de stortplaats, waar de vrachtwagen onbeheerd stond. Aiden pakte een Type 69 RPG en een reserve raket uit de wapenopslagplaats, sjouwde het de heuvel van afval op, en ging op de loer liggen. Na ongeveer 15 minuten doorbraken de koplampen van drie voertuigen de duisternis, twee ongemarkeerde zwarte auto’s en een kleine bestelauto.

De drie voertuigen stopten, en een groep gewapende mannen liep naar buiten, hun wapens in de aanslag, duidelijk in de gaten hebbend dat hun contactpersonen dood waren. Aiden vuurde de RPG af op de vrachtwagen in het midden van het Yakuza konvooi. De raket schoot uit met een streep van vuur, en ontplofte in een flits van vlammen die vier van de zes Yakuza schurken doodde.

Aiden gooide de draagraket opzij toen de Yakuza zich omdraaide en zijn HK-416 pakte, net op tijd om uit de weg te rollen en een vuurstoot van een Yakuza handhaver gewapend met een Howa Type 64 aanvalsgeweer te ontwijken. Aiden terug vuur, het raken van een de enforcer met een drie-round burst, voordat het draaien van zijn wapen op zijn pistool zwaaiende collega voordat hij kon vuren.

Aiden dan pakte de RPG en herladen, het nemen van doel op de krat van illegale wapens krat naast de vuilniswagen. Aiden vuurde de draagraket een tweede keer, het opblazen van de wapens cache in een spectaculaire vuurbal, munitie koken off als rotjes in de vlammen. Aiden gooide de draagraket aan de kant, ervan overtuigd dat de lading illegale wapens in hun huidige staat niemand zou doden, en verliet de scène, ongeveer 100 meter lopend naar zijn auto. Tegen de tijd dat de politie en brandweer van Tokio ter plaatse waren, was Aiden terug in zijn hotelkamer, en had hij net een douche genomen – de vuilnisbelt waar hij op had gestaan was bedekt met aarde, maar hij maakte zich liever schoon voordat hij naar bed ging.

De volgende dag, straten van west Tokio, Japan

Aiden Pearce parkeerde de huurauto ongeveer 50 meter verderop in de straat van Rinko Koujirou’s Suginami ward appartement, en wachtte ongeveer een half en uur voordat zijn telefoon zijn prooi identificeerde. De weg was nauwelijks breed genoeg voor hem om in de berm te parkeren – de helft van zijn wielen stond op de stoep – hij hoopte dat de politie niet zou opdagen en hem zou dwingen te vluchten. Gelukkig, zijn geluk hield, en Aiden gespot Rinko geladen een grote kartonnen doos in de achterkant van haar donkerblauwe compacte Honda en reed weg, uit de kleine parkeerplaats van haar gebouw, bestaande uit een dozijn appartementen, niet wetende dat ze werd geschaduwd door een witte 2019 Toyota Camry bestuurd door een buitenlandse hacker-vigilante.

Rinko draaide de straat uit waar haar appartement was, en op een veel bredere hoofdweg die zich een weg baande door de betonnen ravijnen van Tokio, op dit punt geflankeerd door gebouwen van ongeveer 8-12 verdiepingen hoog, hoewel in de buurt waar de weg een spoorlijn kruiste, er een veel grotere structuur was, een ruwweg 25 verdiepingen hoge toren.

Voor daar, vervolgde Rinko de weg. Minstens een uur lang ging het verkeer door, voordat de Shin-Oume snelweg eindelijk opklaarde, zodat zowel Rinko als Aiden sneller konden rijden. Maar het was pas toen hij Oume bereikte, dat Aiden de bergen kon zien, die het einde betekenden van de massale stedelijke wildgroei die Tokyo was.

De weg liep langs de Tama rivier, dan omhoog, langs de zijkant van een berg, versmallend tot twee rijstroken. De rijen gebouwen werden snel vervangen door rijen dennenbomen langs de kant van de weg. Spoedig waren zijn voertuig en dat van Rinko de enigen op de weg, Aiden bleef ongeveer 200 meter achter haar.

Op de top van een bergpas die naar Nishitama leidde, stapte Rinko van de hoofdweg af, een nog smallere weg op, niet breder dan een oprijlaan, die hoger de bergen in kronkelde. Na haar een kleine voorsprong te hebben gegeven om niet ontdekt te worden, draaide Aiden de weg af, bergopwaarts rijdend, tot Rinko iets afreed dat beslist een oprijlaan was.

Kayaba Akihiko’s berghut, Nishitama, Japan

Op dat moment besloot Aiden de auto aan de kant van de weg te laten staan en zo’n 100 meter door het bos te lopen, één hand op de greep van zijn Beretta PX4. Hij zag Rinko uit de auto stappen en zette de vertaal-app op zijn Iphone aan, voordat hij het bos uitliep en zei: “Koujirou Rinko, ik wil even met je praten.” De Iphone spuugde de zin uit met een robotachtige stem.

Rinko draaide zich naar Aiden en zei: “Je hebt dat kleine speeltje van je niet nodig, ik kan Engels spreken. En ik weet waarom je hier bent. Je bent op zoek naar Kayaba Akihiko”, zei Rinko, “Maar je ziet er niet uit als de politie…”.

“Dat komt omdat ik dat niet ben. Ben je bekend met de naam Aiden Pearce?”, vroeg Aiden.

“Die burgerwacht die de Chicago South Club heeft neergehaald…?”, zei Rinko, “Ik laat je hem niet vermoorden, als dat is wat je van plan bent.”.

“Rustig maar, ik probeer niemand te vermoorden. Alleen om meer moorden te stoppen. Ik kan hem losmaken.”, zei Aiden, terwijl hij langs Rinko duwde, en de deur van het huisje opende. Akihiko lag op het bed in de ouderslaapkamer, aangesloten op allerlei infusen en machines.

Aiden richtte zijn telefoon op één machine in het bijzonder, en drukte op het dialoogvenster. Na een paar seconden vond de hacksoftware een zwakke plek in de SAO-server. Op dat moment waren alle meer dan 8000 overlevende spelers van Sword Art Online uitgelogd.

Kayaba Akihiko tilde de Zenuwuitrusting van zijn hoofd en draaide zich om om te zien wat hem had gewekt uit het “Spel van de Dood” dat hij verwachtte zijn laatste dagen door te brengen, voordat hij viel in de strijd en zijn bewustzijn werd gekopieerd naar een ultramoderne machine, de eerste mens die zijn eigen wereld creëerde, met echte inwoners, en vervolgens zijn sterfelijke lichaam overstijgt.

“Nee…”, zei Kayaba, Aiden’s telefoon voor hem vertolkend, “Dit… Ik kan niet… het is nog niet klaar…. Aincrad is nog niet af…”

Kayaba wendde zich toen tot de gaijin voor hem, en schreeuwde boos, nu Engels sprekend… “Jij… JIJ HEBT DIT GEDAAN… Jij hebt mijn levenswerk verpest!”

Kayaba Akihiko greep een infuusstandaard en strompelde naar voren en zwaaide onhandig naar Aiden. Aiden ontweek de aanval met gemak en trok een Tactical Baton, en sloeg terug met een slag tegen het hoofd, precies op de goede plek om Kayaba Akihiko bewusteloos te slaan zonder hem blijvend letsel toe te brengen.

Op dat moment stormde Rinko Koujirou door de deur, riep “Akihiko!”, en rende op hem af, “Jij…”, zei ze terwijl ze zich naar Aiden draaide.

“Rustig maar”, zei Aiden, “Hij is alleen maar bewusteloos”. Rinko knielde op de grond en legde haar hand op Akihiko’s nek, om te bevestigen dat hij nog een polsslag had”.

“Trouwens”, zei Aiden, “De plaatselijke politie heeft zojuist een ‘anonieme tip’ ontvangen dat Kayaba Akihiko zich op deze locatie schuilhoudt. Ik stel voor dat je meewerkt, het zal alleen maar erger voor je worden als je vlucht… en als je hem probeert mee te slepen, zal ik je vinden.”

Toen Aiden wegliep van het huisje, hoorde hij in de verte sirenes. Zeker genoeg, toen hij met zijn huurauto de bergweg afreed, bliezen twee politieauto’s in tegengestelde richting voorbij, geen aandacht schenkend aan de gaijin vigilante in de auto die de andere kant op reed.

De volgende dag, Chiyoda Hilton Hotel

Aiden Pearce zat op het bed van zijn hotelkamer, het nieuws te lezen op zijn smartphone. Kayaba Akihiko was gevangen genomen kort nadat Aiden hem had gewekt, en de meerderheid van de ongeveer 8000 overlevende SAO-spelers was uitgelogd.

Kayaba Akihiko stond niet terecht voor meer dan 2000 aanklachten van moord in de eerste graad, en 8000 aanklachten van samenzwering om moord te plegen. Japan had de doodstraf in 2018 afgeschaft, maar veel familieleden van slachtoffers drongen aan op herinvoering van de doodstraf in het geval van Akihiko. Zoals het nu is, stonden Kayaba meer dan 2000 levenslange gevangenisstraffen te wachten. Hij zou de rest van zijn leven in de gevangenis doorbrengen.

Maar, kijkend naar het nieuwsartikel, realiseerde Aiden zich dat zijn werk nog niet gedaan was. Ongeveer 300 SAO-spelers waren niet wakker geworden, kennelijk nog steeds ingelogd in SAO, of, wat waarschijnlijker is gezien het sluiten van de server, overgeplaatst naar een andere VR MMO.

“Het ziet ernaar uit dat ik hier nog een paar nachten moet boeken en die vlucht terug naar de VS moet annuleren”, zei Aiden, die dat moeiteloos deed met zijn hackersvaardigheden – gratis reizen en hotels waren een van de vele voordelen van een deskundig hacker.

Aiden bladerde toen door de profielen die hij uit de politiedatabase had gehaald, en kwam uit bij ene Nobuyuki Sugou. Sugou heeft uitgebreid gewerkt aan het onderhoud van de SAO-server, en bovendien was hij gearrangeerd om te trouwen met Asuna Yuuki, de dochter van RECTO CEO Shouzou Yuuki, en nog wel een 17-jarig meisje ook. Het was allemaal te gemakkelijk. Het was duidelijk dat hij haar bewusteloos hield om haar van elke “concurrentie” af te houden. Wat de anderen betreft, Aiden zou er snel genoeg achter komen…

Expert’s Opinion

Aiden Pearce won deze strijd van verstand door zijn superieure hacking vaardigheden, door het hacken van het CtOS 2.0 systeem, waardoor hij praktisch volledige controle had over de stadsinfrastructuur en databases. Akihiko kon zich nergens verbergen. Aiden bleek ook een te vaardige strijder om te worden uitgeschakeld door andere criminelen zoals de Yakuza.

Om het originele gevecht, wapens, en stemmen te zien, klik hier.

Reden

De strijd is oneerlijk verklaard voor Kayaba omdat hij geen manier had om Aiden’s acties tegen te gaan.