Myosarcoom wordt gecategoriseerd als een van de vier belangrijkste soorten kanker en wordt gedefinieerd als een sarcoom of kanker van het spierweefsel; het is een kwaadaardige tumor die is afgeleid van myogene cellen.
Myosarcoom kan voorkomen in de prostaat en de blaas, en in de dunne en dikke darm.
Sarcoma’s zijn over het algemeen geassocieerd met, maar niet beperkt tot bloedvaten, spieren, bindweefsel, kraakbeen en vet. Sarcoma’s zijn het gevolg van mesodermale proliferatie, of in lekentaal, snelle en overmatige groei de middelste laag van de huid van waaruit de bloedvaten, spieren, botten en bindweefsel worden ontwikkeld in het embryonale stadium. Er is zeer weinig informatie te vinden over myosarcomen, maar sarcomen zijn vergelijkbaar en hechten zich aan dezelfde organen en lichaamsdelen als myosarcomen.
Gebaseerd op het soort weefsel waar het sarcoom vandaan komt, kunnen sarcomen verschillende namen hebben. Zo ontstaat osteosarcoom uit bot en leiomyosarcoom uit de gladde spieren van het lichaam.
Risicofactoren
Blootstelling aan straling, bepaalde chemicaliën en een familiegeschiedenis van bepaalde ziekten kunnen het risico van een individu op het ontwikkelen van een sarcoom verhogen. Hoewel de oorzaak van het ontstaan van sarcomen relatief onbekend is, hebben onderzoekers bewijzen gevonden die de theorie ondersteunen dat vinylchloride, arsenicum en de herbiciden in houtconserveringsmiddelen en fenoxyazijnzuren. Patiënten die chemotherapie hebben ondergaan, lopen ook het risico sarcomen van weke delen te ontwikkelen, vanwege de hoeveelheid straling die is gebruikt.
Prognose
Volgens uitgebreide Amerikaanse statistieken, in een bepaalde tijdspanne van vijf jaar:
90 procent van de patiënten met stadium 1 sarcomen zal de vijf-jaar tijdslijn overleven
75 procent van de stadium 2 patiënten zal de vijf-jaar tijdslijn overleven
50 procent van de stadium 3 patiënten zal de vijf-jaar tijdslijn overleven
Met de vooruitgang in de behandelingstechnologieën en de breedte van de gezondheidskennis die beschikbaar is voor het publiek, stijgen de huidige kansen om kankers te overleven.
Preventie
De preventie van elke ziekte begint met een goede huishouding; weten wat uw risicofactoren zijn, rookgewoonten en dieet aanpassen en ten slotte regelmatig screenings ondergaan.
Tekenen en symptomen
Wanneer onbehandeld, kunnen patiënten met myosarcoom de volgende symptomen vertonen: een knobbel of een massa op de plaats van het gezwel, evenals pijn of zwelling in zeer zeldzame gevallen. Bepaalde zichtbare veranderingen in iemands lichaam moeten altijd direct aan een arts worden gemeld om een juiste diagnose te kunnen stellen.
Diagnose en stadiëring
Sarcoma’s worden ingedeeld in de gradaties “hoog” of “laag”. Een aantal procedures kan worden gebruikt om de diagnose te bevestigen:
- Röntgenstralen maken een beeld van de binnenkant van het lichaam. Hierdoor kan een arts een tumor opsporen.
- Computatietomografie lijkt veel op een röntgenfoto, maar maakt dwarsdoorsnede-beelden van het lichaam en kan bepalen of een tumor is uitgezaaid naar de longen of de buikholte. CAT-scans worden gebruikt om te bepalen of een tumor operatief moet worden verwijderd.
- MRI of magnetische resonantiebeeldvorming bestaat uit een magneet en een computer die met elkaar zijn verbonden en kan worden gebruikt om zowel de eerste diagnose van een patiënt te stellen als om een patiënt na de diagnose te volgen.
Er is ook chromosomaal onderzoek dat kan worden uitgevoerd om kwaadaardige gezwellen te verifiëren.
Een biopsie, dat is de verwijdering van weefsel en/of cellen, is de enige 100% effectieve manier om vast te stellen of er sprake is van kanker. Het cel-/weefselmonster wordt onder een microscoop onderzocht door een patholoog.
Behandeling
Zoals de meeste vormen van kanker kunnen sarcomen worden behandeld met bestraling, maar een optimalere aanpak zou chemotherapie zijn; chirurgie wordt ook gebruikt om de kankergezwellen te verwijderen. Patiënten moeten overwegen zich in te schrijven voor klinische trials, waardoor nieuwe behandelingen beschikbaar kunnen komen.