“Don’t let things happen – make things happen” is een houding die veel mensen proberen aan te nemen, maar de omstandigheden om hen heen maken het niet per se gemakkelijk. Het was niet gemakkelijk voor Jimi Hendrix om dingen te laten gebeuren, maar in zijn korte muzikale carrière bereikte hij veel, en hoopte zeker meer te bereiken.

Bij het selecteren van 50 citaten uit zijn meest opmerkelijke periode, van 1966 tot zijn dood op 18 september 1970, is het misschien gemakkelijk om eerst te concluderen dat Hendrix dingen zei die vandaag de dag nog steeds resoneren. Misschien deed hij dat; maar wat belangrijker is, is dat hij erin slaagde ideeën en houdingen over te brengen op een publiek dat er anders misschien nooit mee in aanraking zou zijn gekomen.

Dat is de belangrijkste manier waarop een artiest onsterfelijkheid bereikt.

Hoe hij aan zijn artiestennaam komt: “88 procent van mijn geboorteakte, 12 procent door spelfouten.”

“Als ik niet zou roken, zou ik zo dik zijn als een varken. Mijn zenuwen zijn erg slecht. Ik hou meestal van sigaretten met een tip, afgewisseld met menthol – ongeveer een pakje per anderhalve dag.”

“Ik heb mijn vader een keer gebeld toen ik in Engeland was om hem te laten weten dat ik iets bereikt had. Hij vroeg me wie ik had beroofd om aan het geld te komen om naar Engeland te gaan.”

“Eigenlijk ben ik bang om naar huis te gaan. Mijn vader is een erg strenge man. Hij zou me meteen vastgrijpen, mijn kleren afscheuren en mijn haar knippen!”

“Zie je, verschillende muziek hoort op verschillende manieren gebruikt te worden. Ik denk dat je het beste naar klassieke muziek kunt luisteren als het heel rustig is of als je geest heel ontspannen is. Als je zin hebt om te dagdromen, misschien.”

“Ik kijk graag naar de bliksem. Vooral in de velden en bloemen als ik alleen ben. Ik lees veel sciencefiction.”

Hendrix over de scene om hem heen

Over Bob Dylan: “Ik heb hem een keer gezien, maar we waren allebei stoned van de zenuwen. Ik herinner het me vaag. … We waren daar allebei stoned, en we hingen gewoon wat rond en lachten – ja, we lachten gewoon.”

Over de Beatles: “Ze zijn een groep die je niet echt kunt neerzetten omdat ze gewoon te veel zijn. En het is zo gênant, man, als Amerika de Monkees uitzendt – oh, God, dat doet me pijn!”

Over the Who: “We breken niet echt iets op het podium. … Als we iets kapot wilden maken, zouden we het doen. Zo heb ik me in het verleden ook heel vaak gevoeld. Maar het is niet alleen voor de show, en ik kan het gevoel niet uitleggen. Het is net alsof je je wilt uitleven en doen wat je wilt als je ouders niet kijken. Ik hou van de Who; ik hou van veel van hun liedjes.”

“Hier is een ding dat ik haat, man: Als ze zeggen: ‘Kijk naar de band, ze spelen psychedelische muziek. En alles wat ze echt doen is lichten op hen flitsen en ‘Johnny B. Goode’ spelen met de verkeerde akkoorden. Het is vreselijk.”

“Het enige wat ik echt haat is miming. Het is zo nep. Tot nu toe was het enige optreden op Radio London waar ik gevraagd werd om te mimen en ik voelde me schuldig toen ik daar gewoon met een gitaar stond. Als je wilt schreeuwen en gillen op een plaat, kan je dat thuis doen. Ik ben strikt een live performer.”

Over de Jimi Hendrix Experience: “We weten welk nummer we gaan spelen en in welke toonsoort het staat en de akkoordenreeksen, en van daaruit nemen we het gewoon over. En tot nu toe heeft het me op geen enkele manier gestoord, zoals zeggen, ‘Oh, nee! Daar gaat hij weer dat rock ‘n’ roll baspatroon spelen. Iedereen doet het best cool.”

“Ik weet dat ik niet kan zingen; ik ben voornamelijk een gitarist. Sommige mensen denken dat ik goed ben, en dat is wat ik wil uitvinden. Ik ben al 21 jaar bezig met mezelf en mijn ideeën. Nu wil ik van alle anderen weten of ze goed zijn.”

“Ik speel het liefst in Europa, want hier luisteren de mensen en begrijpen ze waar het om gaat, terwijl ze in Amerika doordraaien. Ik hou er niet van om ’s nachts te spelen, omdat ik dan het publiek niet kan zien. Dat is het beste deel van grote openluchtfestivals: Het is daglicht, en je kunt de gezichten van het publiek zien.”

“Vreemd genoeg waren er nog maar 15.000 mensen over toen we op Woodstock speelden, omdat ik erop stond om bij daglicht te spelen, wat betekende dat ik moest wachten tot de vierde dag, en de meeste kinderen waren toen al weg.”

“Ik vond het Woodstock festival geweldig – vooral Sly en Richie Havens. En die vent van Ten Years After, ja, ik was gewoon een beetje jaloers toen ik hem zag spelen.”

“Ik denk dat het beter zou zijn als ik naar het Isle of Wight was gegaan en me daar had gemengd … een slaapzak had meegenomen en me tussen de menigte had gemengd, om me met alles te identificeren. Het zou zoveel beter zijn dan dit alles, maar er zijn de gebruikelijke problemen. Als ik dat soort dingen doe, komen de mensen naar me toe en zeggen: ‘Kijk, dat is hem…'”

“Soms vind ik dat we een gratis concert moeten geven. Ik zie de prijzen die de kinderen betalen om ons te zien, en het is gewoon belachelijk.”

Over zijn wildere podiumoptredens: “We deden die dingen vooral omdat ze vroeger leuk waren. … Ze kwamen gewoon uit ons. Maar de muziek was het belangrijkste. En wat gebeurde er toen? Het publiek begon die dingen meer te willen dan de muziek. Die kleine dingen die er gewoon aan toegevoegd werden, zoals glazuur, weet je, werden het belangrijkst. Dingen werden veranderd. We doen die dingen niet zo veel meer.”

Hendrix over zijn songwriting

“Ik droom veel en ik zet veel van mijn dromen neer als liedjes. Ik schreef er een die ‘First Look Around the Corner’ heette en een andere die ‘The Purple Haze,’ heette en die ging over een droom die ik had dat ik onder de zee liep!”

“Je kunt niet verwachten dat er diep gevoel uit muziek komt die op stukjes papier met arrangementen is neergezet. Ik voel alles wat ik speel; het moet in je zitten.”

“Je plant het schrijven van songs niet. Je komt niet in een bepaalde groover om een liedje te schrijven. Je kunt op elk moment inspiratie krijgen voor een liedje, want muziek is gewoon wat je voelt.”

“Je weet nooit welke vorm wolken gaan aannemen voordat je ze ziet.”

Over het werken in zijn Electric Lady Studios: “Het is een heel ontspannen studio, en het heeft niet die typische studiosfeer. Er zijn veel kussens, dikke tapijten en zachte lampen. Je kunt elke soort lichtcombinatie hebben die je wilt… net waar je zin in hebt. Ik denk dat dit heel belangrijk is. Er zijn nu veel bekwame ingenieurs in omloop; het probleem is dit sfeerding…. Ik ben voor deze combinatie van muziek en kleur; het is een extra gevoel van bewustzijn. Ik denk aan een film met die technieken.”

“Op de eerste LP wist ik toen nog niet waar ik over schreef. De meeste nummers, zoals ‘Purple Haze’ en ‘The Wind Cries Mary,’ waren ongeveer 10 pagina’s lang, maar dan zijn we beperkt tot een bepaalde tijdslimiet, dus ik moest ze allemaal afbreken. … Ik wist niet of ze begrepen zouden worden of niet. Misschien gingen sommige betekenissen verloren door ze af te breken, wat ik nooit meer doe.”

Hendrix over zijn boodschap

“Ik ben een beetje stil, een beetje gesloten. Meestal praat ik niet zo veel. Wat ik te zeggen heb, zeg ik met mijn gitaar.”

“Ik ben hier om te communiceren. Dat is mijn reden om hier te zijn; dat is waar het allemaal om draait. Ik wil mensen aanzetten, en ze laten weten wat er gebeurt. Zelfs als ze een 9-tot-5 baan hebben en naar het gezin en de TV komen, dat is wat telt, om aan te blijven staan.”

“Maar politiek is oude koek. Iedereen kan baby’s de hand schudden en de moeders kussen en zeggen dat het lief was. Maar zie je, je kunt dit niet doen in de muziek. Muziek liegt niet. Ik ben het ermee eens dat het verkeerd geïnterpreteerd kan worden, maar het kan niet liegen. Als er grote veranderingen zijn in de manier waarop de wereld draait, is het meestal iets als kunst en muziek dat de wereld verandert. Muziek gaat de wereld de volgende keer veranderen.”

“Het is beter om geweld op het toneel te hebben en het via TV te bekijken dan het zelf te doen.”

“Sommige van de vibraties die de mensen nu beweren te krijgen, zijn waar gezien het feit dat de Aarde binnenkort door een zeer – hoe noem je het – fysieke verandering gaat. … Aangezien de mensen deel uitmaken van de Aarde, zullen zij het ook voelen. In veel opzichten zijn zij een groot deel van de oorzaak ervan.”

“Ik geloof niet echt dat … transcendentale bemiddeling veel meer is dan dagdromen. Als je echt in jezelf gelooft, kun je het zelf wel bedenken.”

“Ik denk dat religie gewoon een hoop onzin is. Het is door de mens gemaakt, de mens probeert te zijn wat hij niet kan zijn. En er zijn zoveel gebroken variaties, die allemaal hetzelfde proberen te zeggen, maar ze zijn zo brutaal, ze voegen er steeds hun eigen stukjes en beetjes aan toe. Op dit moment werk ik aan mijn eigen religie, en dat is het leven.”

“Sommige mensen hebben me verteld dat ze denken dat het dragen van een militaire jas een belediging is voor het Britse leger. Laat me je vertellen dat ik deze oude Britse jas draag uit respect. Deze jas werd gedragen door een van die ‘katten’ die vroeger, in 1900, de ezels verzorgden die de kanonnen trokken. Deze jas heeft een geschiedenis; er zit leven in. Ik hou niet van oorlog, maar ik respecteer een strijder en zijn moed.”

“Weet je, als je jong bent, hebben de meeste mensen een klein brandend ding, maar dan krijg je je rechtendiploma en ga je in je kleine cellofaan kooi. Je kunt het familie ding doen. Ik heb dat soms willen doen. Ik wilde soms de heuvels in gaan, maar ik bleef. Sommige mensen zijn voorbestemd om te blijven en boodschappen over te brengen.”

“ledereen kan protesteren. … Zoals bij platen of waar je muziek ook voor gebruikt, iedereen kan protesteren, maar bijna niemand probeert een fatsoenlijke soort oplossing te geven – tenminste een tussentijdse oplossing, weet je.”

“Dat is waar de gevestigde orde op wacht, dat mensen tegen zichzelf beginnen te vechten, zoals bijvoorbeeld zwart tegen wit, geel tegen roze en dat soort dingen. Maar dat is niet het idee van het ding. … Het idee is tegen het nieuwe en het oude, en de gevestigde orde veroorzaakt dit door spelletjes te spelen, door verschillende kleuren tegen elkaar op te zetten om de jongere generatie zwak te maken.”

“Er bestaat niet zoiets als leeftijdsgrenzen; niet in mijn gedachten, want een persoon is niet echt oud in aantallen jaren, maar hoeveel kilometers hij heeft afgelegd, weet je? Hoe hij zijn geest actief en creatief houdt.”

“Je lichaam is slechts een fysiek voertuig om je van de ene plaats naar de andere te brengen zonder in een hoop problemen te komen. … Mensen die bang zijn voor de dood – het is een compleet geval van onzekerheid. Daarom is de wereld vandaag de dag verpest, omdat mensen dingen te veel baseren op wat ze zien en niet op wat ze voelen.”

“Er zijn echt andere mensen in het zonnestelsel, weet je, en zij hebben ook dezelfde gevoelens.”

Hendrix over zijn succes

“Ik heb maar één leven te leven. Ik ben er morgen misschien niet meer, dus doe ik wat ik nu doe.”

“Alle dingen die ik belangrijk vond voordat ik een hitplaat had, zijn nu net zo belangrijk:. Proberen mensen te begrijpen en hun gevoelens te respecteren, ongeacht je positie of die van hen. De mooie dingen zijn nog steeds hetzelfde, de zonsondergang en de dauw op het gras. Geen materiële rijkdom verandert de manier waarop ik over deze dingen denk.”

“Ik had het gevoel dat er misschien te veel mensen kwamen om me te zien en niet genoeg om naar me te luisteren. … Mijn aard veranderde ook.”

“Als ik te lang bij één persoon blijf, als ik me meer verplicht voel dan me behaagt, maakt dat dat ik – als het ware – weg moet. Dus ik weet niet hoe vrij zo’n gevoel is, als je elke keer dat je je omdraait misschien bij iemand bent.”

“Ik kan geen plezier hebben zoals ieder ander. Vroeger kon ik ergens heen, naar de Wimpy of zo… maar als ik daar nu heen ga, zijn er altijd mensen die om een handtekening vragen, iemand die me heel raar aankijkt – je weet wel, fluisteren en zo. Dus dan krijg je daar natuurlijk complexen van.”

“Als ik geen gitarist was, zou ik waarschijnlijk … in de gevangenis zitten. … Ik word erg koppig, zoals met de politie. Ik heb miljoenen keren ruzie met ze gehad. … Dus, ik zou waarschijnlijk eindigen met gedood te worden.”

“Succes, voor mij, is als je uiterste best doen, het bereiken van het ultieme. Nou, dat heb ik niet gedaan. …Ik denk dat ik altijd op zoek zal zijn naar succes.”

Hendrix over zijn toekomst

“Op een dag wil ik een ouder worden. Dat is nu waar de wereld om draait. Kinderen krijgen. Zoals bloemen planten.”

“Ik zou graag mijn eigen land hebben, een oase voor de zigeuner-mensen. Mijn doel is om alle grenzen in de wereld uit te wissen.”

“Ik wil de eerste man zijn die over de bluesscene op Venus schrijft.”

“Het is allemaal de cirkel rond; ik ben nu terug bij waar ik begon. Ik heb dit tijdperk van muziek alles gegeven. Ik klink nog steeds hetzelfde, mijn muziek is nog steeds hetzelfde, en ik kan niets nieuws bedenken om eraan toe te voegen in zijn huidige staat. … Dit tijdperk van muziek – begonnen door de Beatles – is tot een einde gekomen. Er moet iets nieuws komen, en Jimi Hendrix zal daar bij zijn.”