Bier en whisky zijn misschien wel de minst vreemde bedgenoten.
Bier en een borrel is een alledaagse bestelling in bars in Chicago. Ik begrijp dat Schotland zijn eigen versie heeft in de “hauf n hauf.” Het is echter niet alleen de consumptie kant van de vergelijking die een vermenging van deze twee plengoffers vindt.
Beer cask finishes, terwijl niet alomtegenwoordig genoeg om te worden genoemd “gemeengoed,” ten minste genoeg precedenten hebben dat ze niet wenkbrauwen te verhogen of zet de interwebs in brand bij de aankondiging. Glenfiddich bracht in 2016 een IPA cask finished expressie uit als onderdeel van zijn experimentele serie. We hebben een IPA-finished whisky van Chichibu gezien en een andere in een stoutvat. Alexandra nam ons mee door een Westland afgewerkt in een ex-Russisch Imperial Stout vat. Je krijgt de drift.
Jameson introduceerde zijn eigen “Caskmates” -serie in 2015 met de inaugurele “Stout Edition;” een “IPA Edition” volgde twee jaar later. Volgens het bedrijf houdt het afwerkingsproces in dat Jameson gebruikte whiskeyvaten levert aan een ambachtelijke brouwerij, die ze vervolgens gebruikt om bier te verouderen voordat ze de vaten terugstuurt naar Jameson.
Dit is het soort ding dat meestal mijn meest ambivalente onverschilligheid uitlokt. Ik drink niet veel Jameson, of inderdaad veel Ierse whisky. Ik heb een sceptische houding over de praktijk van het slapping een nieuwe afwerking op iets en het bottelen op minimum sterkte. Onder normale omstandigheden, een bier vat afgewerkt Jameson is het type van de fles die ik zou lopen recht door zonder vertraging of overweging.
Hoewel, een recente trip naar de supermarkt verraste me met een mashup samenwerking tussen Jameson en mijn favoriete lokale ambachtelijke distilleerderij, Revolution Brewing. Hun Anti-Hero IPA is een nietje in mijn koelkast, en ik gretig snatch up hun roterende cast van seizoensgebonden releases. Als ik ooit een uitzondering zou maken op mijn ongeïnteresseerde regel, zou dit het moment moeten zijn!
Om dit brouwsel te maken, heeft Jameson’s “vaten gebruikt die zijn gekruid met Revolution Brewing’s Fist City Pale Ale.” Blijkbaar hebben ze de Revolution bemanning vliegen naar Dublin te brouwen een partij, het opslaan van de tijd, kosten, en koolstof in verband met het verschepen van lege vaten beide manieren over de Atlantische Oceaan. Volledige openheid van zaken: Fist City is niet mijn favoriete Revolution bier, maar ik ben bekend om er een te drinken onder dwang.
Verwarrend is dat op het achteretiket van de whisky staat dat deze “de geest van de buurten van Chicago” vastlegt. Verwijzend op een samenvattende manier naar een plaats die massa’s bevat – het zevende-rijkste stedelijk gebied in Amerika evenals een grote strook van verarmde en verlaten woestenij – stel ik me voor dat deze generalisatie waarschijnlijk werd geschreven door iemand die in Dublin zit en nog nooit de Second City heeft bezocht.
Over Ieren gesproken: de meeste inwoners van het Emerald Isle zullen deze niet kunnen proberen, gezien het feit dat dit een Illinois exclusive is. Om de kloof te overbruggen, breng ik onze chagrijnige, jaloerse, zielige vriend Phil mee om dit te proberen. Ik heb hem een proefmonster gegeven en ook een blikje Fist City, zodat hij een referentiekader heeft en een virtueel voorproefje van Chicago. Ik trakteer hem op een sammich van Italiaans rundvlees en een glaasje Malört als hij hier ooit persoonlijk komt.
Op naar de review! Het bier is een “Chicago Pale Ale” gemaakt met Cascade, Citra, Centennial, en Crystal Hops. Het is 5,5% ABV.
Revolution Brewing Fist City CPA – Taylor’s Review
Kleur: Bleek, doorschijnend goud
Op de neus: Mooie, bloemige neus met de subtielste bittere, hoppige randjes.
In de mond: Zachte aanzet. Dit verbreedt zich een beetje in het midden van de mond in een zonnige moutigheid met een zacht citrusachtig accent. De afdronk is zacht, met slechts de zwakste restbitterheid in de nasmaak.
Conclusies
Een voor een cookout op een warme dag, deze krabt wat van de hop jeuk zonder de hoge ABV en vollere body van een IPA. Geen off noten, maar niet een stijl die me boeit.
Score: 5/10
Revolution Brewing Fist City CPA – Phil’s Review
Kleur: Hazy oranje
Op de neus: Hop, mout, dennenhars en citrus – overwegend grapefruit in het begin die leidt tot cantaloupe en papaja
In de mond: Een beetje mout en dan de Citra hop op de voorgrond – tonen van sinaasappel, citroen en grapefruit. Een bloemig karakter met dennen en een matige bitterheid. De afdronk is licht bitter met hopoliën die na elke slok duidelijker worden.
Conclusies
Een helder, schoon en goed gebalanceerd bier dat ideaal is om de avond mee te beginnen, maar na één had ik zin in iets substantiëlers en impactvollers. Over het geheel genomen perfect aangenaam maar eenvoudig.
Score: 5/10
Met dat als onze basislijn, laten we eens kijken wat voor invloed het had op de whisky. Deze is gebotteld op 40%. Ik betaalde $30 voor 750 ml bij “Da Jewelssss,” een van onze lokale kruideniersketens.
Jameson Caskmates Revolution Brewing – Taylor’s Review
Kleur: Medium geel-goud
Op de neus: Super mollig en romig. Karnemelk met een mango accent. Er zijn rijpe meloenen en citrusvruchtenaroma’s die spelen tegen rauw deeg en wat gistige biertonen.
In de mond: Een voortzetting van de neus. Perziken en room om te beginnen. De middenpalet toont meer citrusvruchten, evenals de bierige bitterheid van bier. Halverwege de mond is er nog een zeepachtige noot, die zijn eigen, andere bitterheid heeft (pikanter). Dit eindigt met een zacht rijke, houtachtige noot en romige karamel smaken, die misschien wel de meest bescheiden en mooiste deel van de ervaring.
Conclusies
In tegenstelling tot de Glenfiddich IPA, het bier vat invloed duidelijk hier zonder dat te ver te reiken. Op sommige momenten neigt dit naar te veel hoppige bitterheid, wat niet echt goed samengaat met de whisky. De hoogtepunten voor mij waren de weelderige romige en fruitige neus, evenals die charmante rijke houtigheid door de zeer korte afdronk.
Score: 4/10
Jameson Caskmates Revolution Brewing – Phil’s Review
Kleur: Amber
Op de neus: De kenmerkende Jameson bloemige kwaliteit met peer drop snoepjes is aanwezig en correct, maar zonder de harde alcohol noot die ik krijg van reguliere Jameson. Er is een hint van karamel en dan lichte citrus oliën van citroen en grapefruit. De tijd brengt orangeade. Er is hier ook een tijmachtige kruidige noot. De neus is vrij terughoudend en het lijkt erop dat de bierfinish hier een zachte impact heeft gehad.
In de mond: Bloemige en citrus smaken bij aankomst – citroen, grapefruit, sinaasappel en dan vanille met slechts een vleugje banaan. De hopinvloed is duidelijker in de mond. Een kruidige kick gevolgd door een droge, pittige bitterheid met ook wat zwarte thee. De afdronk is vluchtig maar droog, hoppig en citrusachtig.
Conclusies
Ik was geen fan van de Irish IPA Caskmates release en ik ben ook geen fan van deze. De afwerking van het bier in beide gevallen benadrukt het bloemige, jonge graan zware karakter van Jameson een stap te ver naar mijn smaak, maar in het geval van de Fist City wordt het erg droog en bitter zeer snel, wat de overheersende ervaring is, een waar ik persoonlijk niet erg van genoten heb. In feite was ik blij dat ik het bier aan mijn zijde had om mijn gehemelte te verfrissen. Van de Caskmates edities die ik tot nu toe heb geprobeerd is de Stout versie met afstand de beste en is degene die ik zou aanraden te kopen. Ik zou deze een misser geven.
Score: 3/10
Jameson