Jake Barnes

Scarred For Life. Letterlijk.

In een alternatief universum waarin de Eerste Wereldoorlog nooit heeft plaatsgevonden, zou Jake een echte hengst zijn. Het is zoals ze over James Bond zeggen: vrouwen willen hem, mannen willen hem zijn.

Helaas, in onze wereld (en die van Hemingway’s roman), heeft de Eerste Wereldoorlog wel degelijk plaatsgevonden, en het heeft een lelijk litteken achtergelaten op iedereen die het heeft getroffen. Jake is geen uitzondering. Zijn littekens zijn niet alleen mentaal, maar ook fysiek:

keek op om gekust te worden. Ze raakte me aan met een hand en ik duwde haar hand weg. “Laat maar.”

“Wat is er aan de hand? Ben je ziek?

“Iedereen is ziek. Ik ben ook ziek.” (3.4)

Hij heeft een vaak genoemde, maar enigszins mysterieuze oorlogswond die hem impotent maakt, wat het beeld van hem als held doet exploderen. Hoewel vrouwen hem willen, kunnen ze hem niet krijgen; mannen bewonderen en respecteren hem, maar willen hem zeker niet zijn.

Lost Boy

Dus wat is Jake’s deal? Hij is een held die geen held is, een man die zijn… mannelijke plichten niet kan vervullen, een Amerikaan in zelfverkozen ballingschap uit Amerika. Wat heeft dit alles te betekenen?

De perfecte belichaming van de Verloren Generatie, genoemd in het epigraaf van Gertrude Stein. Jake vertegenwoordigt de doelloosheid en eeuwigdurende ontevredenheid van het tijdperk na de Eerste Wereldoorlog; hij is blijvend getekend door de oorlog, en hij is slechts een van de duizenden en duizenden jonge mannen die erdoor beschadigd zijn. Hij mag dan wel proberen het hoofd koel te houden, maar als hij zijn waakzaamheid laat varen, wordt hij bang:

Het is vreselijk gemakkelijk om overdag over alles hard te zijn, maar ’s nachts is het iets heel anders. (

Jake is een embleem van een hele generatie, beschadigd door het trauma van een oorlog op wereldschaal, zoals die nog nooit eerder was gezien.

Hidden Passions

Maar Jake is niet zo rechtlijnig als hij lijkt. Hij is zowel een typische als een atypische vertegenwoordiger van de Verloren Generatie. We ontdekken al snel dat hij anders is dan de andere hoofdpersonen van de roman; hij bezit echte passie en liefhebberij, waardoor hij enige afstand kan nemen van de losbandige en cynische wereld waarin hij leeft. Dit komt tot uiting in zijn liefde voor stierengevechten, vissen en de natuur.

Het is dit verschil dat hem (en ons, zijn lezers) in staat stelt de broze relaties en onoprechte houdingen van de mensen om hem heen te doorzien. Jake heeft een gevoel van iets groters – hij is een ietwat verwarde katholiek, maar niettemin katholiek, en is het enige personage dat ook maar iets heeft dat op echt religieus geloof lijkt.

Hij is ook een van de twee personages in de roman die daadwerkelijk actief en productief is op het werk-Jake is een succesvol krantenman, terwijl Cohn een mislukte schrijver is en Mike en Brett geen noemenswaardige carrières lijken te hebben. Bill is het andere productieve personage (we weten dat hij een gepubliceerd auteur is), maar we zien hem hier alleen op vakantie. Al deze verschillen maken Jake tot de ideale verteller; hij is zowel buitenstaander als insider, en hij stelt ons in staat de wereld waarin hij leeft vanuit het centrum te bekijken, maar met een zekere mate van objectiviteit.