Het is waar dat goud diamagnetisch is en wolfraam paramagnetisch.

De “magnetische susceptibiliteit” van de materialen is nodig om het effect te kwantificeren.

Hier vindt u een tabel van magnetische susceptibiliteiten:

http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elementmagn.pdf

Het probleem dat ik met deze techniek zie is, zoals u kunt zien door naar de waarden in de tabel te kijken, dat er stoffen zijn met een susceptibiliteit die honderden of zelfs duizenden malen groter is dan de absolute waarde van de susceptibiliteit van goud en wolfraam, om nog maar te zwijgen van ferromagnetische materialen. Met andere woorden, een kleine onzuiverheid in het goud zou hetzelfde resultaat kunnen geven als dat de hele staaf wolfraam is. De staaf kan 99,9% zuiver goud zijn en hetzelfde resultaat geven als 100% wolfraam, afhankelijk van de andere 0,1%.

Bedenk ook dat bij de wolfraamfraude de goudstaaf is uitgeboord en slechts een percentage van de goudstaaf is vervangen door wolfraam. Als, zeg 30% van het goud is vervangen door wolfraam, zult u geen netto aantrekkingskracht waarnemen op de staaf, gezien het gewogen gemiddelde van de tegengestelde gevoeligheden van goud en wolfraam.

Er zijn twee andere belangrijke problemen met de techniek. Ten eerste is zuurstof paramagnetisch. Zoals u in de tabel kunt zien, heeft zuurstof een veel grotere molaire magnetische susceptibiliteit dan wolfraam. Wanneer de goudstaaf boven de balans wordt geplaatst, wordt lucht met paramagnetisch zuurstof verplaatst. Met dit effect moet rekening worden gehouden. Ten tweede moet rekening worden gehouden met de magnetische susceptibiliteit van het plastic omhulsel.

Ook de gradiënt van het magnetisch veld (hoe de intensiteit van het veld varieert met de ruimte) bepaalt de kracht, en niet zozeer de sterkte van het magnetisch veld. Magnetische susceptibiliteitsexperimenten maken vaak deel uit van een practicum fysische chemie voor studenten. Gewoonlijk wordt het monster opgehangen aan een microgrambalans, waarbij het monster zich tussen de polen van een grote elektromagnetische.

Het controleren op echo-echo’s uit het inwendige van de staaf bij een goud/wolfraam-interface en het meten van de geluidssnelheid in de staaf zijn technieken in gebruik om vergulde wolfraamstaven uit te sluiten.