Het Larnaca Salt Lake heeft dezelfde vluchtige schoonheid van een luchtspiegeling of oase. Bekend als Αλυκή Λάρνακας in het Grieks en Larnaka Tuz Gölü in het Turks, is dit glinsterende, buitenaardse meer eigenlijk een complex van waterrijke gebieden: Alyki, Orphani, Soros, en Spiro, in afnemende volgorde van grootte.

Alleen het grootste, Alyki, is een echt zoutmeer. In totaal beslaan de wetlands en het meer 1.761 hectare. Hoewel dit zilte waterlichaam in feite kleiner is dan het zoutmeer van Limassol, waardoor het het op een na grootste in zijn soort is op Cyprus, is het waarschijnlijk het meest significante.

Zomers valt er weinig neerslag op het kleine mediterrane eiland. Daardoor wordt het meer zo droog dat er op sommige plaatsen alleen nog een laag aangekoekt zout overblijft. Maar in de winter overspoelen zware regens het eiland en loopt het meer weer vol. In deze wateren planten ostracoden (zaadgarnalen), Branchinella spinosa (Fairy garnalen), en Artemia salina (een soort pekelkreeft) zich voort en vormen een essentiële voedselbron voor de flamingo’s die het eiland gebruiken als rustplaats tijdens hun jaarlijkse trek. Wilde eenden en meeuwen frequenteren ook de meren en maken gebruik van de zoute snacks die er gevonden worden.

Naast zijn betekenis als biotoop, zijn het Zoutmeer van Larnaca en zijn omgeving historisch belangrijk. Voordat sedimentafzetting de zoutmeren afsloot, vormden zij een lagune die in verbinding stond met de Middellandse Zee. Deze lagune was de grootste inham van Cyprus en werd in het tweede millennium v. Chr. als haven gebruikt. Larnaca, dat bekend stond als Kition, was een van de belangrijkste handelsposten in de antieke wereld – nauwelijks verrassend, gezien de strategische ligging in wateren die gemakkelijk toegankelijk waren vanuit Afrika, Azië en Europa.

Er zijn zelfs bewijzen dat toen de twee natuurlijke kanalen die de lagune met de zee verbonden steeds ondieper werden door de samenklontering van deeltjes, de Cyprioten uit de Bronstijd een door mensenhanden gemaakt kanaal groeven om de havenstad in bedrijf te houden. Naast het gemak en de toegankelijkheid, was de haven belangrijk vanwege de enorme zoutexport van Kitium.

Hoewel deze informatie de indruk heeft gewekt dat het zoute karakter van het Larnaca Zoutmeer het gevolg is van zeewater, is dit in feite niet het geval. Water van seizoensregens vult het gebied, dat uiteindelijk een enorme ondergrondse zoutreserve doet oplossen. Zodra het water verdampt, wordt de resterende verhouding zout/water verhoogd, wat resulteert in een vlakke vlakte van droog zout tijdens de droogste maanden.

Het meer komt ook prominent voor in de christelijke en islamitische overlevering. De christenen geloven dat een hongerige en dorstige heilige Lazarus een rijke eigenaresse van een wijngaard om voedsel vroeg, en dat zij loog door te zeggen dat haar wijnstokken droog stonden. Voor haar koude hebzucht zou Lazarus haar land vervloekt hebben tot een zoutmeer.

Voor moslims is het gebied belangrijk omdat Hala Sultan Tekke, ook bekend als de moskee van Umm Haram, aan de rand van het meer staat. Deze moskee dient als heiligdom voor Ubada bint al-Samit, een metgezellin (sommigen zeggen voedster en pleegmoeder, hoewel dit wordt betwist) van Mohammed. Het gerucht gaat dat zij hier stierf door van een muilezel te vallen tijdens de invasie van Cyprus door kalief Muawiyah I in 647. Later werd de moskee een verblijfplaats voor Soefi-derwisjen, die bekend stonden om hun verering van God door middel van prachtige dansen en gezangen.