Doel: Hypsarrhythmia is een elektro-encefalografisch patroon dat geassocieerd wordt met epileptische spasmen en het syndroom van West. Het West-syndroom is een verwoestende epileptische encefalopathie, die zijn oorsprong vindt in de kinderjaren. Hypsarrhythmie wordt beschouwd als de interictale hersenactiviteit, terwijl de elektrodecrementale gebeurtenis die met de spasmen gepaard gaat, wordt aangeduid als de ictale gebeurtenis. Hoewel gekarakteriseerd als chaotisch, asynchroon en ongeorganiseerd op basis van visuele inspectie van het EEG, is er weinig bekend over de dynamiek van hypsaritmie en hoe het de ontwikkelingsstilstand van deze zuigelingen beïnvloedt.
Methoden: Als een verkennende en haalbaarheidsstudie, onderzochten we de dynamiek van zowel hypsarrhythmia als electrodecremental gebeurtenissen met EEG fasesynchronisatie methoden, en in een gemakssteekproef van drie poliklinische patiënten met epileptische spasmen. Aangezien ictale gebeurtenissen worden geassocieerd met een verlengde fasesynchronisatie, stelden wij de hypothese voorop dat als hypsaritmie inderdaad de interictale hersenactiviteit was, deze een lagere fasesynchronisatie zou hebben dan de elektrodecrementale gebeurtenis (ictale fase).
Resultaten: Wij berekenden zowel de fasesynchronisatie-index als de temporele variabiliteit van de index bij drie patiënten met infantiele spasmen. Twee patiënten hadden hypsaritmie en electrodecremental events en één had hemi-hypsaritmie. Wij vonden dat het hypsarrhitmiepatroon een meer gesynchroniseerde toestand was dan de elektrodecrementale gebeurtenis.
Conclusies: Wij hebben waargenomen dat het hypsarrhytmiepatroon een meer gesynchroniseerde toestand kan vertegenwoordigen dan de elektrodecrementale gebeurtenis bij zuigelingen met epileptische spasmen. Echter, grotere studies zijn nodig om deze bevindingen te repliceren en te valideren. Bovendien is verder onderzoek nodig om de impact te bepalen die verhoogde synchronisatie kan hebben op de ontwikkelingsresultaten bij zuigelingen met epileptische spasmen.