Hypospermie is een mannelijke diagnose die wordt gekenmerkt door een verminderd spermavolume in vergelijking met normozoospermie. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) liggen de referentiewaarden van het semenvolume voor normozoospermie tussen 2 – 6 ml. Een spermavolume van minder dan 1,5 ml wordt geclassificeerd als hypospermie; een spermavolume van meer dan 5,5 ml daarentegen wordt geclassificeerd als hyperspermie. Hypospermie mag niet worden verward met oligozoöspermie, d.w.z. een laag aantal zaadcellen (minder dan 20 miljoen zaadcellen per ml). Hypospermie op zich leidt echter pas tot ernstige onvruchtbaarheidsproblemen als zij gepaard gaat met de diagnose van een laag aantal zaadcellen (oligozoöspermie).

Sperma bestaat uit een verscheidenheid van vloeistoffen die gezamenlijk worden geproduceerd door verschillende klieren in het mannelijke voortplantingssysteem. De belangrijkste vloeistof is de zaadvloeistof die door de zaadklieren wordt geproduceerd. Het omvat meer dan 80 % van het sperma. De resterende vloeistof wordt geleverd door de bijbal, de prostaat en andere klieren. In het algemeen is het een combinatie van lipiden, eiwitten, zuren en suikers die elk een rol spelen bij de bevruchting.

Een geringe spermaproductie houdt verband met twee belangrijke organen in het mannelijk voortplantingsorgaan:

Prostaat – deze klier ter grootte van een walnoot slaat fructose op. De vloeistof uit de zaadblaasjes loopt in de prostaat, verzamelt fructose en volgt naar beneden om sperma op te nemen.

Seminale blaasjes – ze bevinden zich vlak achter de prostaatklieren. Ze zijn verantwoordelijk voor de hoeveelheid sperma of de productie van zaadplasma.
Hypospermie kan verschillende mogelijke oorzaken hebben:

Spermanalyse – fout bij de ejaculaatafname

De meest voorkomende oorzaak van hypospermie is een afnamefout bij het aanleveren van de ejaculaatafname voor semenanalyse. Als het eerste deel van het ejaculaat tijdens de verzameling verloren ging, zou de spermaanalyse een verlaagd aantal spermacellen moeten aantonen. Biochemisch gezien zal het ejaculaat een verlaagd gehalte aan prostaatspecifieke afscheidingen zoals prostaatzuurfosfatase (een enzym dat door de prostaat wordt geproduceerd) bevatten. Als het laatste deel van het ejaculaat verloren is gegaan, kan het aantal zaadcellen normaal tot hoog zijn, en zal de afscheiding van de zaadblaasjes, zoals fructose, verminderd zijn.

Abstinentieperiode

Het verminderde spermavolume kan ook verband houden met de abstinentieperiode. Uitzonderlijk korte perioden van onthouding (1 dag of minder) kunnen het volume van het sperma verminderen. Herhaling van de semenanalyse met een langere onthoudingsperiode (3 dagen of meer) kan het probleem verhelpen als een vergissing bij het opvangen de oorzaak was.
Pathologische aandoeningen

Pathologische aandoeningen die hypospermie veroorzaken, zijn onder meer het retrograde stromen van sperma (meestal bekend als retrograde ejaculatie; achterwaartse ejaculatie van sperma in de blaas), aangeboren afwezigheid van de zaadblaasjes en de zaadleider of obstructie van de ejaculatoire kanalen (EDO).
Hypospermie kan zowel aangeboren als zelfveroorzaakt zijn.
Om de hypospermie te behandelen, worden enkele farmacotherapeutische methoden voorgesteld door het nemen van antibiotica in geval van infectie of een kruiden- of farmaceutisch supplement om de secretie te verhogen. Chirurgische therapie wordt aanbevolen in geval van retrograde ejaculatie. Indien deze behandelingen niet voldoende helpen of uitgesloten zijn, kunnen de geassisteerde voortplantingstechnieken de oplossing zijn om zwanger te worden.

Geassocieerde ziekten

• oligozoospermie
• asthenozoospermie
• cryptozoospermie
• necrozoospermie
• azoospermie
• prostatitis

Complicaties

• ongezonde levensstijl
• alcohol- en drugsmisbruik
• infectie
• leeftijd (spermavolume neemt spontaan af tussen de leeftijd van 22 en 80 jaar)
• stress en psychologische problemen
• trauma’s of andere problemen met de zaadballen
• hormonale onevenwichtigheid
• terugvloeiing van het sperma
• obstructie van de ejaculatoire kanalen (EDO)