Maples (Acer) behoren tot de meest voorkomende schaduwbomen, met ongeveer 120 soorten verspreid over het noordelijk halfrond. Binnen verschillende soorten kunnen er ook tientallen gecultiveerde variëteiten zijn. Het onderscheid tussen de vele esdoornsoorten en -variëteiten is het gemakkelijkst wanneer er bladeren aanwezig zijn, hoewel de identificatie soms kan worden gemaakt door te kijken naar de kenmerkende gevleugelde vruchten of samaras. Omdat veel esdoorns bladverliezend zijn en hun bladeren verliezen bij koud weer, is het soms nodig om de determinatie te baseren op de schors alleen. Een goed geïllustreerde gids kan nuttig zijn, omdat de schors van volwassen bomen kan verschillen van de schors van jongere exemplaren van dezelfde soort.
Schorsidentificatie
Kijk zorgvuldig naar de schors. Als deze glad aanvoelt, grijs of grijsbruin van kleur is en de boom relatief jong is, kan het een van een aantal gewone esdoorns zijn, waaronder rode, Noorse, suiker- of zilveresdoorn. De schors van deze bomen vertoont groeven naarmate de exemplaren ouder worden. Als de boom volwassen is en de schors nog glad, kan het een haagbeuk, klimopbladige, Mantsjoerijse, Amoer- of bergesdoorn zijn.
- Haagesdoorns (Acer) behoren tot de meest voorkomende schaduwbomen, met ongeveer 120 soorten verspreid over het noordelijk halfrond.
- Als de boom glad aanvoelt, grijs of grijsbruin van kleur is en relatief jong is, kan het een van een aantal gewone esdoorns zijn, waaronder rode, Noorse, suiker- of zilveresdoorn.
Bekijk en voel de schors, indien mogelijk, als de boom volwassen is. Als deze grijs-zwart en licht geribbeld en gegroefd is, kan de boom de populaire Noorse esdoorn zijn, maar het kan ook een rode esdoorn zijn. Andere soorten met geribbelde, gegroefde schors zijn de heggenesdoorn en de esdoorn. De minder bekende purperbladesdoorn heeft een zeer ruwe, gegroefde schors, die een paarse tint kan hebben wanneer de boom jong is.
Controleer of de schors van de esdoorn die wordt onderzocht aan het afbladderen is of afbladdert, waardoor de verse, gladde schors eronder zichtbaar wordt. De meest voorkomende afbladderende soort is de papierbastesdoorn. De minder voorkomende gewone esdoorn heeft ook een schors die afschilfert en een oranje getinte binnenbast onthult. De driebloemige esdoorn heeft ook een afbladderende schors, die bruin tot goudbruin van kleur is. Heeft de schors groene en witte strepen, dan is het de gestreepte of slangenbastesdoorn.
- Bekijk en voel de schors, indien mogelijk, als de boom volwassen is.
- De minder bekende purperbladesdoorn heeft een zeer ruwe, gekloofde schors, die een paarse tint kan hebben als de boom jong is.
Tip
Wanneer u aan de hand van de schors van een esdoorn de soort probeert te bepalen, moet u de geografische locatie van de boom in aanmerking nemen. Sommige soorten hebben een zeer beperkt verspreidingsgebied, terwijl andere geografisch wijd verspreid zijn. Door het combineren van waarnemingen over de leeftijd van de boom, samen met de kleur en textuur van de schors, plus geografische informatie, zult u in staat zijn om een redelijke gok over de soort te maken.