Het syndroom van Löfgren is een acute, maar meestal mildere vorm van sarcoïdose, voor het eerst beschreven door de Zweedse onderzoeker Sven Löfgren in 1953.
Net als sarcoïdose wordt het gekenmerkt door vlekken van ontstekingscellen, granulomen genaamd, in verschillende organen en weefsels. Patiënten met het syndroom van Löfgren ontwikkelen echter meestal geen langdurige of chronische sarcoïdose, en vertonen weinig of geen orgaanschade.
Het syndroom van Löfgren verdwijnt meestal binnen zes maanden tot twee jaar na de diagnose, soms zonder behandeling.
De exacte oorzaak van het syndroom van Löfgren, en van sarcoïdose in het algemeen, is niet bekend. Men denkt dat het gaat om een combinatie van genetische en omgevingsfactoren, zoals allergenen, virussen of bacteriën.
Syndroom van Löfgren symptomen
De symptomen van het syndroom van Löfgren zijn vergelijkbaar met die van sarcoïdose. Ze omvatten:
- Koorts
- Moeheid, weinig energie, en lusteloosheid (inclusief malaise)
- Arthritis of andere gewrichtspijnen
- Gezwollen en ontstoken speekselklieren
- Ontsteking van de ogen
- Gezwollen of vergrote lymfeklieren in de borst (hilarische lymfadenopathie)
- Rode, pijnlijke bulten op de huid, meestal aan de voorkant van de benen (erythema nodosum).
Voor redenen die niet volledig worden begrepen, wijzen huidsymptomen vaak op een aandoening die vanzelf overgaat.
Diagnosticeren van het syndroom van Löfgren
De combinatie van koorts, vermoeidheid, artritis en huidsymptomen, samen met gezwollen lymfeklieren, kan meestal in verband worden gebracht met het syndroom van Löfgren.
Löfgren’s kan verder worden bevestigd door middel van medische tests. Bijvoorbeeld, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) scans van de borstkas kunnen helpen om eventuele granulomen in organen zoals de longen en vergrote lymfeklieren in de borst te detecteren – beide belangrijke indicatoren van het syndroom van Löfgren en andere vormen van sarcoïdose.
Hoge bloedspiegels van angiotensine-converting enzyme (ACE), een enzym dat de bloedvaten doet vernauwen, waardoor de bloeddruk en de ontsteking toenemen, kunnen ook wijzen op de aanwezigheid van deze ziekte.
Hoge calciumspiegels, een mineraal dat belangrijk is voor de sterkte van de botten en de zenuwfunctie, kunnen ook in het bloed aanwezig zijn. Maar calciumspiegels kunnen ook worden beïnvloed door voeding.
Behandeling van het syndroom van Löfgren
Het syndroom van Löfgren gaat meestal vanzelf over binnen enkele maanden tot een jaar met of zonder behandeling. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) zoals aspirine en acetaminofen, corticosteroïden of andere steroïden, en colchicine kunnen worden gebruikt om pijn en ontsteking te verminderen.
Prognose bij het syndroom van Löfgren
Prognose is doorgaans vrij goed, met een zeer laag risico dat het syndroom van Löfgren overgaat in chronische sarcoïdose.
***
Sarcoïdose Nieuws is strikt een nieuws- en informatieve website over de ziekte. Het geeft geen medisch advies, diagnose of behandeling. Deze inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw arts of een andere gekwalificeerde gezondheidswerker als u vragen hebt over een medische aandoening. Negeer nooit professioneel medisch advies of wacht nooit met het inwinnen ervan vanwege iets dat u op deze website hebt gelezen.