In elk ander jaar zou March Madness in volle gang zijn, maar nu het NCAA Tournament is afgelast, moesten basketbalfans maar zien hoe ze hun fix konden vinden, of ze nu veel te veel investeerden in brackets die niets met sport te maken hebben of naar een gesimuleerde versie keken van hypothetische confrontaties die werden gespeeld in NCAA College Hoops 2K8.

Met niets om naar uit te kijken, dacht ik dat er geen beter excuus is om na te denken over het verleden, en als gevolg daarvan ben ik van plan om de komende weken te besteden aan het beantwoorden van “Hé, wat is er met die vent gebeurd?” door terug te kijken naar een aantal vergeten March Madness-legendes.

Ik heb al een vrij omvangrijke lijst samengesteld van jongens die tijdelijk bekende namen werden voordat ze in de vergetelheid raakten, maar toen het erop aankwam om er een te kiezen om deze serie mee te beginnen, was er één voor de hand liggende keuze: West Virginia University’s Kevin Pittsnogle.

Toen de Martinsburg, West Virginia in 2003 bij de Mountaineers kwam, was het vijf jaar geleden dat WVU naar The Big Dance was geweest. Die droogte zou aanhouden tijdens zijn eerste paar jaar op de school, en terwijl hij 29 wedstrijden begon als eerstejaars, zou de grote man zijn speeltijd gestaag zien afnemen totdat hij de plaats innam van de beginnende middenvelder van het team nadat deze geblesseerd was geraakt in de tweede helft van het seizoen 2004-05.

Er is niets waar mensen meer van houden dan een Goofy White Dude (wat ik echt beschouw als een term van vertedering) en de 6’11” Pittsnogle was een archetypische, niet in het minst dankzij zijn handtekening sikje en ongelooflijk on-brand tatoeages.

Pittsnogle’s bijdragen tijdens zijn junior jaar – met inbegrip van zijn absoluut absurde .426 driepunters-percentage, hielpen WVU aan een zevende plaats in het toernooi.

Terwijl hij relatief rustig was tijdens de tweede ronde van het team dat een Wake Forest-team onder leiding van Chris Paul verstoorde, explodeerde hij voor 22 punten de volgende wedstrijd tegen Texas Tech om te helpen de Mountaineers naar de Elite Eight te sturen (waar ze uiteindelijk zouden vallen tegen Louisville).

Tegen de tijd dat die run tot een einde kwam, had Pittsnogle de harten en geesten van college basketbalfans overal veroverd, en terwijl hij zich opgaf voor de NBA Draft toen het seizoen ten einde liep, keerde hij dankbaar terug voor zijn laatste jaar om zijn legende verder te bevorderen.

WVU verzekerde zich van een plaats in het toernooi in 2006 en haalde opnieuw de Sweet Sixteen om het op te nemen tegen Texas, waar Pittsnogle laat in de wedstrijd een drie maakte om de stand gelijk te trekken, maar zijn college-carrière tot een einde zag komen toen de Longhorns antwoordden met een buzzer-beater.

Just of that, Pittsnogle was verdwenen uit ons leven, en terwijl hij speelde in de G League voor een paar jaar, werd hij uiteindelijk gedwongen om afstand te nemen van het spel na het verkrijgen van een grote hoeveelheid gewicht als gevolg van problemen met zijn stofwisseling.

Een paar jaar geleden probeerde ik erachter te komen wat Pittsnogle van plan was, alleen om te ontdekken dat hij blijkbaar een baan had gekregen bij een autodealer.

In 2018 had Pittsnogle zich gevestigd in de stad waar hij opgroeide en werkte hij als leraar in het speciaal onderwijs naast het coachen van basketbal terwijl hij zijn zeven(!) kinderen opvoedde.

Ook realiseer ik me net dat ik het op de een of andere manier door dit hele artikel heb gehaald zonder de outfit te benadrukken die Pittsnogle op zijn bruiloft droeg. Sorry daarvoor.

Kevin Pittsnogle mag dan weg zijn, maar zolang ik leef, zal hij nooit vergeten worden.