De geneeskunst omvat alle vormen van complementaire en alternatieve geneeskunde, evenals een groot aantal traditionele praktijken die gericht zijn op het genezen van ziekten, het genezen van letsel en het bevorderen van welzijn. Elk van deze disciplines beschikt over een goed ontwikkelde kennisbasis. Hun theoretische onderbouw varieert van biologie tot magie, en bevat veel elementen van zowel filosofie als religie.

In de meeste gevallen heeft de beoefenaar van een van de erkende geneeswijzen een vergunning, een certificaat of is hij of zij op enigerlei wijze binnen zijn of haar gemeenschap gewijd, en verbindt hij of zij zich publiekelijk tot een gedragscode die de cliënt een toegewijde dienst behelst. Er zijn wettelijke beperkingen op de uitoefening van de geneeskunst, afhankelijk van het specifieke type en de geografische locatie van de praktijk.

Scope of the healing arts

Praktijken die gericht zijn op genezing omvatten niet-invasieve lichamelijke manipulaties zoals massage, de aanpassingen van de chiropractor, en de verschillende gesprekstherapieën van de Freudiaanse psychiater, gedragspsycholoog en geestelijkheid.

Inname van stoffen, waaronder voedsel, kruiden en geneesmiddelen zijn genezingsmodaliteiten die door vele verschillende disciplines binnen de geneeskunst worden gebruikt. In de gezondheidswetenschappen zijn dit de geneesmiddelen die door apothekers worden verstrekt, de diëten die door voedingsdeskundigen worden aanbevolen en, in alternatieve geneeskundige systemen zoals de traditionele Chinese geneeskunde, omvatten deze een groot aantal kruiden, alsmede geconserveerde porties van dieren en andere natuurlijke stoffen.

Invasieve praktijken in de geneeskunst omvatten chirurgie zoals die wordt beoefend door artsen met een vergunning in de geneeskunde, maar zijn niet beperkt tot deze operaties. Acupunctuur omvat minimaal invasieve technieken van het plaatsen van naalden. Traditionele genezers in West-Afrika die juju volgen, gebruiken routinematig littekens en injecties als onderdeel van hun praktijk.

Geschiedenis van de geneeskunst

De geneeskunst bestaat al zolang er schriftelijke bronnen zijn om de activiteiten van mensen vast te leggen, en er zijn bewijzen van manipulatie van het lichaam die waarschijnlijk het resultaat was van pogingen tot genezing die dateren uit perioden voordat bekend is dat er geschreven werd.

Afrika

De woestijngraven van Egypte hebben gediend om de culturele artefacten van die oude beschaving te beschermen. De papyrussen van het oude Egypte bevatten verhandelingen over chirurgie.

Hoewel equatoriaal Afrika een van de meest gevestigde, of zelfs het primaire thuisland van de mensheid lijkt te zijn, zijn er relatief weinig zeer oude artefacten uit dat gebied teruggevonden. Gezien het feit dat de dorpen aan de rivier de Nijl in Egypte vrijwel geen archeologische sporen hebben nagelaten – in tegenstelling tot de verzegelde stenen graven in de droge woestijnlucht, kan dit te wijten zijn aan een gebrek aan conservering in een jungleklimaat en aan overbegroeiing van oude vindplaatsen door vegetatie.

Azië en Midden-Oosten

China was het land waar acupuntuur en moxibustie, alsmede kruiden werden gebruikt om ziekten te genezen. Een van de gebruikelijke manieren om ziekten te behandelen was het “gebruik van vergif tegen vergif”, waarbij een giftig kruid werd gebruikt om de effecten van een ziekte of een geval van vergiftiging tegen te gaan.

India

De Arabische naties werden de bewaarplaats van de westerse geneeskunde na de val van Rome, en onder andere de Moren introduceerden opnieuw medische kennis in Europa. De Arabische artsen van 700 AD lazen Hippocrates en Galen, en bleven de kunst van de geneeskunde in hun traditie bevorderen. De astrologische geneeskunde werd in de praktijk opgenomen.

Europa

De westerse geneeskunde, die de eerste van de gezondheidswetenschappen werd, begon als een traditionele geneeskunst in het oude Griekenland. De verhandelingen die aan Hippocrates worden toegeschreven, schetsen een theoretische basis voor de behandeling van ziekten die berust op de vier humeuren. De westerse medische praktijk werd voortgezet in de eeuwen van het Romeinse Rijk en was voldoende gevestigd om de tradities van het beroep in het middeleeuwse Europa te laten voortbestaan. Toen de Verlichting vooruitgang bracht in de wetenschap en de moderne biologie ingang vond, werd in de medische praktijk de kiemtheorie van de ziekte opgenomen en werd formeel wetenschappelijk onderzoek toegepast op de diagnose en behandeling van patiënten. Zelfs na die tijd ontstonden er echter een aantal niet-wetenschappelijke disciplines binnen de geneeskunde, zoals frenologie en homeopathie.

Nieuwe Wereld

Met de ontdekking van de nieuwe wereld kwamen er nieuwe kansen en een nieuwe start voor de geneeskunst. Niet gehinderd door de sterk verankerde genezingsinstituten in de moederlanden van Europa, konden nieuwe geneeswijzen ingang vinden, die de door emigrantengemeenschappen meegebrachte middelen combineerden met die welke werden gebruikt door de inheemse volkeren die vertrouwd waren met de vegetatie en de hulpbronnen van het land. Het was een vruchtbare bodem die de groei mogelijk maakte van geneeskunsten zoals homeopathie, natuurgeneeskunde, chiropraxie, osteopathie, en geneeskunde. De geschiedenis van osteopathie en chiropraxie begon met soortgelijke medicijnloze methoden diep in het hart van het Amerikaanse midwesten.

Definities

De regering van de Verenigde Staten heeft de term Licensed Practitioner of the Healing Arts (LPHA) gedefinieerd als:

• Arts
• Licensed Clinical Psychologist (LCP)
• Licensed Clinical Social Worker (LCSW)
• Licensed Clinical Professional Counselor (LCPC)
• Licensed Marriage and Family Therapist (LMFT)