Uitleggingen van geldillusie beschrijven het verschijnsel doorgaans in termen van heuristieken. Nominale prijzen vormen een handige vuistregel voor het bepalen van de waarde en reële prijzen worden alleen berekend als zij zeer saillant lijken (bv. in perioden van hyperinflatie of bij langlopende contracten).

Sommigen hebben gesuggereerd dat de geldillusie impliceert dat de negatieve relatie tussen inflatie en werkloosheid die door de Phillips-curve wordt beschreven, zou kunnen gelden, in tegenstelling tot meer recente macro-economische theorieën zoals de “expectations-augmented Phillips curve”. Indien de werknemers hun nominale loon als referentiepunt gebruiken bij de evaluatie van loonaanbiedingen, kunnen de ondernemingen de reële lonen relatief lager houden in een periode van hoge inflatie omdat de werknemers de schijnbaar hoge nominale loonstijging aanvaarden. Deze lagere reële lonen zouden bedrijven in staat stellen meer werknemers aan te nemen in perioden van hoge inflatie.

Geldillusie wordt geacht een rol te spelen in de Friedmaniaanse versie van de Phillips-curve. In feite is de geldillusie niet voldoende om het mechanisme dat aan deze Phillips curve ten grondslag ligt te verklaren. Het vereist twee aanvullende veronderstellingen. Ten eerste reageren de prijzen verschillend op gewijzigde vraagverhoudingen: een toegenomen geaggregeerde vraag werkt eerder door in de grondstoffenprijzen dan in de arbeidsmarktprijzen. De daling van de werkloosheid is dus uiteindelijk het gevolg van dalende reële lonen en een juiste inschatting van de situatie door de werknemers is de enige reden voor de terugkeer naar een oorspronkelijke (natuurlijke) werkloosheidsgraad (d.w.z. het einde van de geldillusie, wanneer zij eindelijk de werkelijke dynamiek van prijzen en lonen onderkennen). De andere (arbitraire) hypothese heeft betrekking op een bijzondere informatie-asymmetrie: wat de werknemers niet weten in verband met de veranderingen van de (reële en nominale) lonen en prijzen kan door de werkgevers duidelijk worden waargenomen. De nieuwe klassieke versie van de Phillips-curve was bedoeld om de raadselachtige aanvullende veronderstellingen weg te nemen, maar het mechanisme ervan vereist nog steeds een geldillusie.