Toen de naam van Larry Sparks in 2004 op de International Bluegrass Music Association (IBMA) awards show werd afgeroepen als Male Vocalist of the Year, was de verbaasde blik op zijn gezicht zo echt als wat. Sparks zat op dat moment immers al bijna 40 jaar in het vak, maar had nog weinig eerbewijzen in de wacht gesleept. Maar de daverende ovatie die het publiek gaf toen hij die avond het podium naderde, liet hem weten dat zijn muzikale nalatenschap niet over het hoofd was gezien.
“Ik merkte het handapplaus op, en ik wist toen meteen dat ik veel fans had daar bij de IBMA, want als de dakspanten hadden kunnen vallen, dan zouden ze zijn gevallen,” zegt Sparks. “Die mensen waren mijn fans en waardeerden wat ik voor deze muziek heb gedaan, de jaren die ik erin heb gestoken, en dat hebben ze gemerkt en ik waardeer het dat ze er samen met mij waren.” Een jaar later werkte Sparks samen met een all-star cast van gastmuzikanten aan het Rebel Records album 40 dat zijn vier decennia lange carrière vierde. Dat project leverde hem zijn tweede opeenvolgende IBMA Male Vocalist of the Year award op, evenals de 2005 Album of the Year en Recorded Event of the Year nominaties. In oktober van 2015 werd Sparks’ legendarische carrière voor altijd vereeuwigd toen hij werd opgenomen in de International Bluegrass Music Hall of Fame.
Larry Sparks groeide op als een van de negen kinderen in een gezin dat van hun geboortestreek Kentucky naar het zuiden van Ohio migreerde op zoek naar werk. Tegen de tijd dat hij een tiener was, speelde hij met de legendarische Stanley Brothers. Toen Carter Stanley in 1966 overleed, zag Sparks zich voor de weinig benijdenswaardige taak gesteld een legende op te volgen. Hij wist dat hij Carter’s schoenen niet kon vullen, letterlijk.
“Ik droeg Carter’s laarzen,” zegt Sparks. “Ik droeg zijn laarzen nadat hij was overleden. Hij droeg een maat tien, en ik een negen en een half, dus ik zeg dat ik zijn laarzen niet helemaal heb opgevuld. Als je op het Stanley Brothers Folk Concert album kijkt, naar mijn mening een van de beste albums die ze ooit hebben gemaakt, dan zie je dat er bruine laarzen op stonden met zwarte tenen. Dat waren de laarzen die hij had toen hij stierf. Ralph had ze onder de voorstoel van de auto gezet en ik mocht ze ongeveer een jaar dragen en op zijn gitaar spelen.”
Naarmate Sparks’ carrière vorderde, ontwikkelde hij al snel een eigen stijl. In 1969 vormde hij zijn eigen band, de Lonesome Ramblers. Sindsdien heeft hij meer dan vijftig jaar opgenomen en getoerd en heeft hij 60 albums uitgebracht. Veel van die albums zijn uitgebracht op het Rebel Records label, van het bekroonde 40 tot The Coldest Part Of Winter, van het all-instrumentale Lonesome Guitar tot de gospel set Let Him Lead You. Sparks’ meest blijvende en legendarische werk op Rebel Records, is echter misschien wel John Deere Tractor. Dat album, en vooral het titelnummer, is een van de bluegrassklassiekers aller tijden gebleken. Het is een mengeling van een country-boy-gone-to-town verhaal en gitaarwerk en zang van Sparks die geen twijfel laten bestaan over zijn statuur in het genre.
Alison Krauss vat Larry Sparks samen als ze zegt: “Larry Sparks is bluegrass music’s Ray Charles; niemand kan aan hem tippen. Hij is een absoluut origineel.”