Het leven is ons eigen leven, we bewandelen allemaal onze eigen paden en hebben richtlijnen nodig om ons te helpen. Wat zijn de belangrijkste levenstips waarvan we op de hoogte moeten zijn, die ons op onze reis zullen helpen? Dit antwoord van Justin Freeman van Quora geeft 10 nuttige dingen om op te letten.

Realiseer je dat niemand erom geeft.

en als ze dat wel doen, moet het je niet schelen dat ze erom geven. Heb je een nieuwe auto? Niemand geeft erom. Je krijgt een paar weken lang gluurders. Het kan ze niet schelen. Ze zijn nieuwsgierig. Na drie weken is het gewoon weer zo’n glimmende klodder tussen al die duizenden andere die over de snelweg kruipen en in garages en opritten in en uit je straat staan. Mensen zullen net zoveel om jouw auto geven als jij om al die andere. Heb je een nieuwe gewgaw? Nieuwe garderobe? Naar een chique restaurant geweest? Exotische vakantie? Niemand geeft erom. Baseer je geluk niet op mensen die om je geven, want dat doen ze niet. En als ze dat wel doen, willen ze je spullen of haten ze je ervoor.

Sommige regelbrekers zullen regel nummer één overtreden.

Af en toe zullen mensen in je leven de kansen tarten en echt om je geven. Nog steeds niet jouw ding, sorry. Maar als ze je waarderen, zullen ze waarderen dat je het waardeert, en ze zullen luisteren. Wanneer je praat over al die dingen waar niemand anders om geeft, zullen ze in je ogen kijken en je woorden verteren, en op dat moment zul je weten dat elk deel van hen daar bij je is.

Spendeer je leven met regelbrekers.

Verwelkom ze. Bevriend hen. Werk met ze. Breng weekends met ze door. Hoeveel macht je ook bezit, je zult nooit in staat zijn om iemand om je te laten geven, dus sluit de zorgzaamheid af.

Geld is goedkoop.

Ik bedoel, er zweeft een hoop van rond – zo’n veertigduizend miljard dollar over de wereld, grotendeels bestaande uit geld waarvan de waarde is verzonnen en eraan wordt toegekend, hoe dan ook. Bouw uw leven niet op rond het krijgen van een iets minder klein deel van deze stapel, en laat uw geest van vrijgevigheid dit principe weerspiegelen. Ik kende een man die gedreven werd door de wens om zes cijfers aan spaargeld te vergaren, dus hij werkte en schaafde en offerde zich op om dat te bereiken. En dat lukte hem… vlak voordat hij stierf aan kanker. Ik weet zeker dat de nieuwe echtgenoot van zijn vrouw zijn ijver waardeerde.

Geld is duur.

Ik bedoel, het is moeilijk om er soms aan te komen en je weet nooit wanneer iemand de vloerplanken onder je vandaan trekt, dus wees er niet dom mee. Vermijd schulden op afschrijvende activa, en maak nooit schulden om je ijdelheid te bevredigen (zie regel nummer één). Schulden zijn normatief geworden, maar accepteer ze niet klakkeloos als een overgangsrite naar volwassenheid – schulden staan voor onevenwichtigheid en, in zekere zin, vaak voor het opgeven van controle. Schuld door studieleningen is niet altijd onvermijdelijk, maar het is ook geen gegeven – mijn vrouw en ik hebben samen tien jaar gestudeerd zonder enige schuld. Als je het niet kunt vermijden, zorg er dan voor dat je diploma een investering is in plaats van een verplichting. Ik treur een beetje om al die mensen die zich tienduizenden dollars in de schulden steken voor een vaag diploma in de vrije kunsten en geen idee hebben wat ze met hun leven willen. Als je op dit moment bij gebrek aan een beter idee alleen maar collegegeld wilt uitgeven, trek je dan terug en ga een paar weken in Europa rondzwerven – ik garandeer je dat je dan minder uitgeeft en meer leert.

Leer de oude kunst van de retorica.

De elementen van de retorica, in al hun vormen, zijn wat de wereld doet draaien – omdat zij de beslissingen van mensen bepalen. Als je begrijpt hoe ze werken, terwijl alle anderen bang zijn voor vlammen en bulderende stemmen, zul je in staat zijn achter de sluiers van de communicatie te kijken en te zien aan welke hefbomen de kleine mannetjes trekken. Niet alleen zul je immuniteit ontwikkelen tegen allerlei reclames, marketing, oplichters en verkopers, tot de mooie toespraken van leugenaars en dieven, je zult ook merken dat je in staat bent je toespraak zo vorm te geven dat je mensen beïnvloedt. Als je weet hoe je moet spreken om iemand op andere gedachten te brengen, om iemand vertrouwen in te boezemen, om de angsten van een kind te sussen, dan zul je die kracht uit de eerste hand kennen. Bedenk echter bij het gebruik ervan dat je tegenstander in elk debat niet de ander is, maar onwetendheid.

Je bent verantwoordelijk tegenover iedereen, maar je bent verantwoordelijk voor jezelf.

Ik geloof dat we tegenover iedereen verantwoordelijk zijn voor iets, zelfs al is het zoiets basaals als een bevestiging van hun menselijkheid. Maar het moet meestal veel verder gaan en zich uiten in dienstbaarheid aan anderen, in een stem zijn voor de stemlozen. Als u dit leest, zijn er mensen om u heen die zwoegen onder lasten die groter zijn dan de uwe, die behoefte hebben aan aanraking en respect en kansen. Maar omgekeerd, ben jij verantwoordelijk voor jezelf. Niemand anders zal succes voor je vinden, en niemand anders zal je van buitenaf geluk bijbrengen. Dat is aan jou.

Leer de werkelijkheid te zien in termen van systemen.

Wanneer je de wereld om je heen begrijpt als een massief web van onderling verbonden, grotendeels van elkaar afhankelijke systemen, worden de dingen veel minder mystificerend-en hoe minder we ofwel toeschrijven aan magie of toestaan te bestaan achter een mist, hoe minder vatbaar we zullen zijn om op allerlei manieren te worden uitgebuit. Echter:

Rekening houden met de dreiging van zwarte zwanen.

Soms verteert chaos de meest nauwgezette plannen, en als je leeft zonder marges op financieel, emotioneel of enig ander gebied, zul je onderhevig zijn aan de grillen ervan. Neem risico’s, maar dek ze met iets af. Ik heb het sterke vermoeden dat de mensen die zeggen dat het hebben van een plan B een teken van zwak engagement is, niet van hand tot mond leven. Doe wat je moet doen om overeind te blijven.

Je hebt andere mensen nodig en je hebt ze niet nodig.

Je hebt anderen nodig in de zin dat je deel moet uitmaken van een gemeenschap – er is een reden waarom we reflexmatig medelijden hebben met kluizenaars. Ongeacht je theorie over antropogenese, is het moeilijk te ontkennen dat we gebouwd zijn voor gemeenschap, en dat ‘wij’ altijd meer is dan ‘ik’. Je hebt echter geen ander nodig om je leven zin te geven – dit idee dat Disney ons door de ogen heeft geschoven, dat er voor ons allemaal iemand is als we maar hard genoeg geloven en nooit ophouden met zoeken, is onzin… vanwege de rekenkunde, al is het maar om iets anders te doen. Stel je eigen leven samen, en als er iemand is die je niet anders kunt dan integreren, geloof me, dan weet je het.