JAARLIJK LEVEN:

Amber Alyssa Tuccaro werd geboren op 3 januari 1990 in het noorden van Alberta, Canada. Geadopteerd door ouders Andrew en Vivian “Tootsie” Tuccaro toen ze een baby was, werd ze verwelkomd in een gezin dat al vier liefdevolle oudere broers telde. De familie, die lid is van de Mikisew Cree First Nation, maakte een leven voor zichzelf in Fort Chipewyan voordat ze later verhuisde naar Fort McMurray.

Toen Amber opgroeide, werd ze beschreven als de oogappel van haar moeder en stond ze bekend als een helder licht in haar familie. Haar broer, Paul Tuccaro, herinnert zich dat hij zijn adoptiezusje fel beschermde. Ze was een levendige jonge vrouw met grote dromen, en ze faalde nooit om de mensen om haar heen aan het lachen te maken. Ze had een voorliefde voor zingen en dansen, en hoewel haar moeder zegt dat ze in geen van beide bijzonder goed was, zou het paar lachen als Amber haar vertelde dat ze op een dag een grote ster zou zijn.

In 2010 werd de 20-jarige Amber de moeder van een zoon genaamd Jacob. De 14-maanden oude werd aanbeden door zijn jonge moeder, die de verantwoordelijkheid van de zorg voor hem zeer serieus nam. Ze deelde met hem haar liefde voor muziek en dans, en zong vaak Johnny Cash’s “You Are My Sunshine” voor hem.

Amber had een droom om haar eigen plek te vinden en Jacob een goed leven te geven. Maar het vinden van een huis in Fort McMurray bleek moeilijk te zijn. Daarom verbleef ze drie keer in het Unity House, een organisatie die mensen middelen biedt, zodat ze een woning kunnen vinden. De overgang bleek moeilijk voor Amber, die haar moeder telkens vroeg om haar op te halen en terug te brengen naar het ouderlijk huis.

Terwijl Amber in het Unity House verbleef, zou ze de vrouw ontmoeten die een van de laatste mensen zou worden die haar in leven zouden zien.

DISAPPEARANCE:

Op 17 augustus 2010 kwam de vrouw die Amber in het Unity House had ontmoet, langs bij de woning van Tuccaro en nodigde de jonge moeder uit om met haar mee te vliegen van Fort McMurray naar Edmonton. Terwijl de vrouw de vliegtickets boekte, deelde Vivian met Amber de bedenkingen die ze had over de spontane reis. Amber bagatelliseerde de zorgen van haar moeder door te zeggen dat ze maar twee dagen weg zou zijn, en de twee vrouwen, samen met Jacob, maakten de reis naar het zuiden.

Om geld te besparen, koos het paar ervoor om een motelkamer te boeken in het nabijgelegen Nisku, Alberta, dat bekend stond om zijn goedkopere hoteltarieven, vergeleken met de hoofdstad van de provincie. Ze checkten in in het Nisku Place Motel, gelegen nabij de internationale luchthaven van Edmonton, met plannen om later naar Edmonton te reizen.

Tussen 19.30 en 20.30 uur op 18 augustus verliet Amber het motel, Jacob achterlatend onder de hoede van haar reisgezel. Bronnen verschillen over de reden waarom. Sommigen zeggen dat ze eten ging kopen en anderen zeggen dat ze te opgewonden was om Edmonton te bezoeken en besloot om er vroeg heen te gaan. Wat bevestigd wordt is dat ze had gelift voordat ze in het voertuig van een onbekende man stapte. Liften was iets waarover Vivan altijd met haar dochter had gesproken, en haar herhaaldelijk had gezegd dat ze moest doen alsof ze met iemand aan de telefoon was, zelfs als er niemand aan de andere lijn was, uit voorzorg en veiligheid.

Toen Amber op 19 augustus niet terugkeerde naar de motelkamer, nam de vrouw met wie ze had gereisd contact op met Vivian. Omdat het niet gebruikelijk was dat haar dochter geen contact opnam, werd ze onmiddellijk gealarmeerd en nam ze contact op met de RCMP. Het antwoord dat ze kreeg was verontrustend, want de agent vertelde haar dat Amber waarschijnlijk aan het feesten was en snel contact zou opnemen en dat er pas na 24 uur een aangifte van vermissing kon worden gedaan. Vivian was het hier niet mee eens, omdat ze wist dat haar dochter Jacob nooit zou hebben achtergelaten, zeker niet bij iemand die ze nauwelijks kende.

INVESTIGATIE & ONTDEKKING:

De vrouw met wie Amber was kan niet openbaar worden gemaakt vanwege de lopende aard van het onderzoek.

Op 28 augustus 2010 beval een agent van de RCMP aan om de zaak te sluiten en Amber te verwijderen uit de nationale database van vermiste personen, nadat er meldingen waren binnengekomen van mogelijke waarnemingen en sociale media-activiteit. Er wordt gezegd dat de agent geen stappen heeft ondernomen om de juistheid van deze meldingen te verifiëren. Dit werd een paar dagen later gevolgd door een persvoorlichter van Leduc RCMP die een lokale krant vertelde dat er geen reden was om aan te nemen dat Amber in gevaar was. Ook hij beweerde dat de vermiste vrouw in Edmonton was. De juistheid van de bewering werd beoordeeld door de Civilian Review and Complaints Commission for the RCMP.

Al vroeg in het onderzoek nam de RCMP het besluit Amber uit de database van vermiste personen te verwijderen, een besluit dat volgens haar familie het onderzoek in gevaar bracht. Het kostte Vivian een maand om haar dochter weer op de lijst te krijgen, maar het bleek de eerste van vele problemen waarmee de familie te maken zou krijgen. Later kwam de familie erachter dat de bezittingen die Amber in de motelkamer had achtergelaten maandenlang onverwerkt waren gebleven voordat ze zonder hun medeweten waren vernietigd. Vivian vroeg zich niet alleen af of Amber’s bezittingen hadden kunnen worden gered als mogelijk bewijs, maar wenste ook dat ze aan haar waren die bezittingen hadden teruggekregen vanwege hun sentimentele waarde.

Vivian werd pas vier maanden na Amber’s verdwijning door de RCMP ondervraagd.

In oktober 2010 was Amber een van de vrouwen die werd geëerd tijdens de Edmonton Sisters In Spirit-Stolen Sisters Awareness mars, een niet-politiek grassroots evenement bedoeld om te protesteren tegen het geweld waar inheemse vrouwen mee te maken krijgen.

De beschrijving van het voertuig waarin Amber werd gezien op de avond dat ze werd vermist is niet vrijgegeven.

In 2011 organiseerden de familie Tuccaro en de Stolen Sister’s Awareness Organization de Amber Alyssa Tuccaro Awareness Walk bij Sacred Heart of the First Peoples Church. De wandeling, die het bewustzijn over vermiste inheemse vrouwen wilde vergroten, werd gevolgd door een wake, en veel van de deelnemers waren uit het noorden van Alberta gereisd.

In augustus 2012 gaf de RCMP een gedeelte van een 17 minuten durend telefoongesprek vrij dat Amber had gehad met haar broer op de avond dat ze verdween. Het opgenomen uitgaande gesprek was gemaakt terwijl hij werd vastgehouden in het Edmonton Remand Centre. Het fragment, dat volgens Paul Tuccaro al een jaar in handen was van rechercheurs voordat het werd vrijgegeven, werd gedeeld in de hoop nieuwe aanwijzingen te genereren, en het blijft de enige keer in de Canadese geschiedenis dat de RCMP een geluidsopname tijdens een moordonderzoek openbaar heeft gemaakt. Op de opname is te horen hoe Amber spreekt met een man wiens identiteit niet is vrijgegeven en mogelijk nog steeds onbekend is. De transcriptie van het gesprek van het tweetal is als volgt:

Amber Tuccaro: Waar zijn we?

Geïdentificeerde Man: We gaan net ten zuiden van Beaumont. Er- ten noorden van Beaumont.

Amber Tuccaro: We gaan naar het noorden van Beaumont. Yo, waar gaan we heen?

Geïdentificeerde Man: Gewoon…

Amber Tuccaro: Nee, dit is een…

Geïdentificeerde Man: De achterweg. Neem je me in de maling? Nee, ik hou je niet voor de gek. Je kunt me beter niet… Je kunt me beter niet ergens heen brengen waar ik niet heen wil. Ik wil de stad in, oké? Ongeïdentificeerde man: Het ene einde van de straat.

Amber Tuccaro: Yo, we gaan niet naar de stad, zijn we?

Geïdentificeerde Man: Dat gaan we wel. We gaan…

Amber Tuccaro: Nee, dat gaan we niet.

Geïdentificeerde Man: Ja…

Amber Tuccaro: Waar gaan deze verdomme dan heen?

Geïdentificeerde Man: Naar 50th Street. Weet je het zeker? Onbekende man: Absolutely.

Amber Tuccaro: Yo, where are we going?

Unidentified Male: 50th Street.

Amber Tuccaro: 50th Street.

Unidentified Male: 50th Street.

Amber Tuccaro: East, right?

Unidentified Male: East.

Amber Tuccaro: Over Now.

Unidentified Male: Gravel.

Amber Tuccaro:

Onderzoekers denken dat de ongeïdentificeerde man Amber naar het zuidoosten reed over de landelijke wegen van Leduc County, in plaats van in de richting van Edmonton. Toen de opname werd vrijgegeven, meldden zich drie vrouwen die beweerden de stem op de opname te herkennen. Ze identificeerden elk dezelfde man, maar na onderzoek door de RCMP werd hij vrijgesproken van enige betrokkenheid bij de zaak en werd hij geacht niet de man te zijn wiens stem te horen is op de opname.

Vivian deelde de opname elke dag op sociale media en drong er bij mensen op aan zich te melden. Paul heeft zijn verwarring gedeeld over waarom niemand naar voren is gekomen met de identiteit van de onbekende man.

Op 1 september 2012 vond een groep recreatieve paardrijders een menselijke schedel op een landelijk terrein in Leduc County en nam onmiddellijk contact op met de autoriteiten. Het gebied ligt ten zuiden van het motel waar Amber had gelogeerd en is slechts 35 km verwijderd van Edmonton. De vondst leidde tot een zoektocht van twee dagen in het gebied, en hoewel die slechts enkele dagen na de vrijgave van de audio-opname plaatsvond, zegt de RCMP dat de twee niet met elkaar in verband staan. De stoffelijke resten werden geïdentificeerd door de Edmonton Medical Examiner’s Office en de RCMP Forensic Identification Services via gebitsgegevens als behorend tot Amber Tuccaro. Haar doodsoorzaak werd niet vrijgegeven.

Nadat Ambers stoffelijk overschot werd gevonden, werd haar zaak overgenomen door de KARE-eenheid van de RCMP, die een subunit is van de K Division Missing Persons Unit van de organisatie die zich richt op moordzaken en verdwijningen van kwetsbare personen. Haar dood werd als verdacht beschouwd.

De gedeeltelijke stoffelijke resten van vier andere vrouwen zijn gevonden binnen een paar kilometer van waar die van Amber zich bevonden. Dit heeft sommigen doen geloven dat Amber’s moord en die van de vier vrouwen het werk is van een seriemoordenaar, een mogelijkheid die de RCMP niet uitsluit. De vier vrouwen zijn Edna Bernard, die op 22 september 2002 werd vermist; Katie Sylvia Ballantyne, die op 28 april 2003 werd vermist; Delores Brower, die op 15 mei 2004 werd vermist; en Corrie Ottenbreit, die op 9 mei 2004 werd vermist. Allen waren inheems en allen waren aan het liften op het moment van hun verdwijning.

In 2013 plaatste de RCMP twee billboards in de buurt van waar de stoffelijke resten werden gevonden, als onderdeel van een postercampagne die ze op dat moment voerden. Een werd opgesteld op de kruising van Highway 814 en Airport Road in de buurt van Nisku, en beide werden om de paar weken verplaatst naar verschillende locaties om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen ze zouden zien.

Op 20 maart 2014 diende Vivian een officiële klacht in bij de voorzitter van de Commissie voor Openbare Klachten over de Leduc RCMP. In de klacht werden tal van problemen met het onderzoek aangehaald, waaronder het bagatelliseren van Ambers verdwijning en het vernietigen van mogelijk bewijsmateriaal. Vivian vond dat ze het recht had om bepaalde dingen te weten over het onderzoek, omdat ze meer vragen had dan antwoorden.

De familie heeft bij talloze gelegenheden gezegd dat de RCMP de zaak verkeerd heeft aangepakt. Ze zijn van officier naar officier doorgeschoven tijdens de duur van het onderzoek, en er is heel weinig contact met hen geweest.

In januari 2015 werd de tweede jaarlijkse Amber Alyssa Tuccaro Memorial Round Dance gehouden in Fort Chipewyan om aandacht te vragen voor de moord op de jonge vrouw. Het was een helende ceremonie voor de aanwezigen, die diende als een herinnering dat Amber geliefd was en dat haar dood velen in de kleine noordelijke gemeenschap heeft getroffen. Er was een tafel ingericht met pamfletten met tips waar vrouwen rekening mee moeten houden om veilig te blijven. Nadat Vivian terug verhuisde naar het gebied, besloot ze het jaarlijkse evenement te organiseren om de beperkte middelen die ze had als het ging om heen en weer reizen naar Edmonton te compenseren.

In februari 2015 reisde Vivian naar Ottawa voor de allereerste rondetafelconferentie over Canada’s vermiste en vermoorde inheemse vrouwen en meisjes, waar zij en tientallen families uit heel Canada een ontmoeting hadden met premiers, vertegenwoordigers van zes inheemse organisaties en twee federale kabinetsministers. Terwijl ze daar was, sprak ze haar steun uit voor het nationale onderzoek naar Canada’s vermiste en vermoorde inheemse vrouwen, in de overtuiging dat het bestaande hiaten in het systeem aan het licht zou kunnen brengen, vooral als het gaat om het melden van mensen als vermist.

Dit werd ruim twee jaar later gevolgd door Paul’s deelname aan het nationale onderzoek, samen met echtgenote Judy Cardinal. Het tweetal besloot deel te nemen om Ambers verhaal levend te houden, ondanks het feit dat men haar aanvankelijk had verteld dat haar zaak misschien niet zou worden opgenomen. Twee uur lang getuigde hij over het gebrek aan daadkracht bij het onderzoek naar Ambers dood en deelde hij zijn overtuiging dat de zaken anders hadden kunnen aflopen als de zaak goed was aangepakt. Hij legde uit dat verschillende afdelingen van verschillende politiedistricten de zaak gedurende het hele onderzoek onder hun hoede hadden gehad, zonder dat iemand de familie regelmatig op de hoogte had gehouden van de voortgang van het onderzoek. Hij deelde ook aanbevelingen mee waarvan hij hoopte dat ze een verschil zouden maken bij het oplossen van zaken waarbij vermiste en vermoorde inheemse vrouwen betrokken zijn, en zei dat het de politie verboden zou moeten worden om slachtoffers te stereotyperen en dat degenen die dat wel doen disciplinair gestraft zouden moeten worden. Hij stelde ook voor dat families kopieën zouden krijgen van alle papieren die bij de autoriteiten zijn ingediend en dat het beleid van de RCMP om 24 uur te wachten voordat een vermiste persoon als vermist wordt opgegeven, zou worden losgelaten.

Paul deelde zijn frustratie over hoe ongeorganiseerd het onderzoek was. Hij heeft ook opgemerkt hoe slecht de nazorg was voor degenen die ervoor kozen te spreken op de talrijke hoorzittingen die in het hele land werden gehouden. Hoewel hem ter plaatse ondersteuning werd geboden en informatie werd gegeven over hoe hij, eenmaal thuis, begeleiding kon aanvragen, zegt hij dat hij niet voorbereid was om zijn eigen nazorgbehoeften te bepalen. Hoewel hij gebed gebruikt om rond te komen, deelt hij dat hij graag een debriefing had gehad met het onderzoek na afloop.

Op Moederdag 2015 vierden Stolen Sisters Amber. Samen met de familie hingen ze posters op rond Leduc County, speelden ze de audio-opname opnieuw af en legden ze bloemen bij de plek waar haar stoffelijk overschot was gevonden.

In november 2016 werd in het Corinthian Park de Justice Rally for Stolen Sisters gehouden, ter ere van de vermiste vrouwen die sinds 2002 dood waren gevonden in Leduc County. Het doel was om meer bekendheid te geven aan de zaken en druk uit te oefenen op de RCMP om ze op te lossen. De organisator van de rally, April Eve Wiberg, deelde haar overtuiging dat Amber’s zaak misschien nooit zal worden opgelost, terwijl Chief Steve Courtoreille er bij de Leduc RCMP op aandrong om zich opnieuw in te spannen om de moord op te lossen.

In 2017 kondigde de familie aan dat ze de bestaande beloning van $ 5.000 zouden verhogen voor informatie die leidt tot een oplossing in de zaak. Het geld kwam uit hun eigen zak en uit donaties van de gemeenschap. Ze trapten ook de Justice for Amber-campagne op sociale media af. Ze maakten de Facebook-pagina Justice for AMBER Tuccaro aan en spoorden gebruikers op de site aan om hun profielfoto’s te veranderen in een afbeelding van Amber.

In 2018 vond een onafhankelijk federaal onderzoek, gebaseerd op de klacht die Vivian in 2014 had ingediend, dat het Leduc RCMP-onderzoek naar Amber’s verdwijning en moord gebrekkig was, wat de overtuigingen van de familie bevestigde. In het 120 pagina’s tellende rapport stond dat de betrokken agenten niet goed waren opgeleid of ervoor hadden gekozen hun opleiding niet te volgen, en dat velen zich niet hadden gehouden aan het beleid, de procedures en de richtlijnen van de RCMP. Dit had betrekking op acties die aan het begin van het onderzoek werden ondernomen, waaronder het verwijderen van Ambers naam uit de database van vermiste personen en het vernietigen van mogelijk bewijsmateriaal, waarbij bij dit laatste niet het juiste protocol werd gevolgd. Uit het onderzoek bleek ook dat de RCMP niet op de juiste manier omging met getuigenverklaringen. De tijd die nodig was voor het verhoor van Vivian was “onredelijk en onverklaarbaar” en een groot aantal agenten had nagelaten contact op te nemen met de vrouw met wie Amber reisde op het moment van haar verdwijning. Ook bleek dat relevante contactinformatie voor potentiële getuigen niet altijd was vastgelegd.

Ook bleek dat onjuiste informatie over de zaak was vrijgegeven aan de media.

Het onderzoek betwistte de beweringen van de familie dat de problemen in het onderzoek het gevolg waren van raciale vooringenomenheid, en zei dat er geen bewijs kon worden gevonden dat een dergelijke vooringenomenheid, bewust of onbewust, aanwezig was.

In totaal werden 24 bevindingen en 17 aanbevelingen gedaan. Een van de belangrijkste aanbevelingen was dat agenten “operationele begeleiding” zouden krijgen, en de RCMP werd opgedragen na een jaar aan de commissie verslag uit te brengen over de stand van zaken met betrekking tot de uitvoering van de aanbevelingen. De commissaris van de RCMP beloofde de aanbevelingen uit te voeren, en hij bedankte de familie voor het uitspreken van wat ze in de loop van het onderzoek hadden meegemaakt.

Ambers familie zegt dat het vier jaar heeft geduurd om het onderzoek af te ronden, in plaats van de minder dan twee jaar die hun aanvankelijk waren verteld. Ze zeggen dat de vrijgave van het rapport hen een gevoel van genoegdoening heeft gegeven, maar dat het onderzoek pas kan worden afgesloten als de dader van Amber is gevonden. Ze hebben niet het volledige rapport openbaar gemaakt, maar slechts enkele details willen vrijgeven in een poging om families van vermiste en vermoorde inheemse vrouwen te helpen. Dit betekent dat de Klachtencommissie zelf geen commentaar kan geven op het onderzoek.

In 2019 werd namens de RCMP een formele verontschuldiging aan de familie aangeboden. Adjunct-commissaris Curtis Zablocki deelde mee dat het gevoel van urgentie dat nodig was voor het onderzoek niet aanwezig was geweest en dat de zaak niet het beste werk van de organisatie was. Hij legde uit dat het beleid en de procedures waren gewijzigd als gevolg van het onderzoek, met inbegrip van de ontwikkeling van een risicobeheerssysteem om ervoor te zorgen dat zaken niet aan hun lot worden overgelaten, en dat officieren binnen de RCMP de gevolgen van hun daden hadden gevoeld, waaronder sommigen die niet langer bij de organisatie waren.

De familie Tuccaro weigerde de verontschuldiging te aanvaarden, zeggende dat het gedwongen voelde. Zij waren nog meer ontstemd door het abrupte vertrek van de adjunct-commissaris van de persconferentie, waarbij hij verwees naar een eerder geplande vergadering. Volgens de advocaat van de familie zijn de Tuccaros op zoek naar een schadevergoeding.

Na de verontschuldiging onthulde de familie een nieuwe poster aan supporters en drong er opnieuw bij mensen met informatie op aan om naar voren te komen en contact op te nemen met de politie.

In september 2019 diende de familie papierwerk in om Amber’s overblijfselen op te graven voor DNA-onderzoek, omdat ze niet zeker weten of de gevonden schedel daadwerkelijk van haar is. Dit komt voort uit hun wantrouwen in de RCMP. Paul legt uit dat hij zijn twijfels heeft, gezien hoe snel de identificatie heeft plaatsgevonden. Hij merkt ook discrepanties op tussen Ambers gebitsgegevens en de tandvullingen in de schedel. Ze hopen het DNA van Jacob te vergelijken met dat van de schedel, om te bevestigen of te ontkennen dat het van Amber is.

In januari 2020 maakte de RCMP bekend dat een man, die in december 2019 contact had opgenomen met het Banff-detachement over een vermissingszaak in het gebied, talloze Facebook-posts had gemaakt waarin hij beweerde dat zijn vader verantwoordelijk was voor de moord op Amber, evenals anderen in Alberta. De man, die in Utah woont, beweerde dat zijn familie de mannelijke stem in de opname had geïdentificeerd als die van zijn vader, die sinds 2009 af en toe op een ranch op het platteland in het grotere gebied van Edmonton woonde. Volgens de RCMP zijn veel van de zaken die de man noemde al opgelost, maar zij onderzoeken momenteel of de informatie relevant is voor Amber’s zaak. Ze hebben opgemerkt dat de man in het verleden valse beschuldigingen tegen zijn vader heeft geuit.

De Facebook-posts zijn inmiddels verwijderd. Noch de man noch zijn vader zijn geïdentificeerd, aangezien zijn vader niet is genoemd als verdachte of persoon van belang in de genoemde zaken.

Ambers familie heeft geweigerd commentaar te geven op de beschuldigingen van de man.

Volgens de RCMP blijft Amber’s zaak open. Hoewel er geen arrestaties zijn verricht, wordt de onbekende man wiens stem te horen is in de vrijgegeven audio-opname beschouwd als een persoon van belang. Er wordt nog steeds gebeld over tips.

THEORIES:

1) De enige theorie in de zaak is dat Ambers dood het gevolg is van moord, waarschijnlijk door toedoen van de man die haar oppikte op de avond dat ze verdween. Dit komt door het afgelegen gebied waar de resten zijn gevonden en het telefoongesprek dat ze had met haar broer. Op dit moment is de belangrijkste vraag van velen die op de zaak zijn gestuit of Amber’s moord al dan niet is gepleegd door een potentiële seriemoordenaar. Aangezien de lichamen van vier andere inheemse vrouwen zijn gevonden in de buurt van waar Ambers stoffelijk overschot werd gevonden, denken velen dat het waarschijnlijk is dat er een seriemoordenaar aan het werk is in het gebied, die het gemunt heeft op kwetsbare vrouwen. Het is een theorie die de RCMP niet uitsluit, maar ze hebben niet gezegd of er bewijs is dat de vijf zaken met elkaar in verband brengt.

AFTERMATH:

Ambers vader overleed in 2014.

Vivian heeft sindsdien de opvoeding van Jacob op zich genomen. Ze deelt dat zijn energie helpt om haar met beide benen op de grond te houden en dat hij veel van Ambers eigenschappen deelt, waaronder de manier waarop ze sprak en haar geestige houding. Ze zegt dat hij zijn moeder mist en vaak vraagt naar wat er met haar is gebeurd.

Vivian maakt er een punt van om ervoor te zorgen dat Ambers verhaal levend wordt gehouden. Het oplossen van de zaak is haar op een na grootste wens geworden, met als eerste dat Amber nog in leven is.

CASE CONTACT INFORMATION:

Het Leduc detachement van de RCMP vraagt momenteel aan mensen met informatie over Amber’s moord om contact met hen op te nemen. Ze hebben haar beschrijving gedeeld in de hoop dat het iemands geheugen opfrist. Op het moment van haar verdwijning was ze 1.80 m en woog ongeveer 1.80 kg. Ze had zwart haar met blonde strepen en haar ogen waren bruin. Ze droeg vermoedelijk een paarse Bench hoodie.

Diegenen met informatie over deze zaak kunnen contact opnemen met Alberta RCMP op 780-412-5261 of Leduc RCMP op 780-980-7267. Tips kunnen ook worden doorgegeven aan Project KARE op 1-877-412-5273 of 780-509-3356, of anoniem worden doorgegeven via Crime Stoppers op 1-800-222-8477.

Image Credit: RCMP