Op 29 augustus zal een van de grote nomenclatuur controverses van de Crescent City tot een einde komen, wanneer het Baby Cakes honkbalteam zijn laatste wedstrijd speelt en de teamnaam en het embleem zich bij het Rosenberg meisje en het Uglies monster voegen in het vergane logo limbo. Maar zal New Orleans rouwen om het heengaan van de Cakes, zoals het rouwde om het verlies van Hubig’s taarten? Of zal de stad onsentimenteel zeggen: opgeruimd staat netjes voor de vleermuis-zwaaiende koningscake baby en nooit meer terugkijken?
Ik, voor één, applaudisseerde in november 2016 toen de Zephyrs zichzelf omdoopten tot The Baby Cakes, waarbij het in Californië gevestigde ontwerpbedrijf Brandiose in dienst werd genomen om het embleem te schetsen, dat het beste minor league honkballogo werd waar New Orleans-fans op hadden kunnen hopen.
Natuurlijk had het management van de Baby Cakes de ploeg de King Cake Babies kunnen noemen, een directe, ongecompliceerde verwijzing naar de kleine plastic poppetjes begraven in ringen van deeg in de carnavalstijd. Door er een kleine draai aan te geven, werd de teamnaam meteen ook een brutale vertedering.
Maar weinig honkbalfans hielden van de nieuwe teamnaam zoals ik dat deed, romantisch of anderszins.
In het begin, hielden veel New Orleans honkbalfans vast aan de naam Zephyrs, die met de ploeg was meegereisd vanuit hun oorspronkelijke thuishaven in Denver in 1993. De term Zephyr verwees naar een geliefde passagierstrein uit Colorado en had slechts toevallig te maken met de vergane Zephyr-achtbaan in Pontchartrain Beach die in 1983 werd gesloten.
De zeldzame individuen die de genialiteit van de rebranding van de Baby Cakes inzagen, voerden aan dat de naam New Orleans Zephyrs altijd al net zo onlogisch was geweest als, laten we zeggen, The Utah Jazz … en saai om op te starten. Honkbalfans, die genetisch aanleg hebben voor afkortingen, noemden hen de Zs.
Zzzzzzzz, klopt.
Niettemin, op de openingsavond van het eerste Baby Cakes-seizoen in 2017, werden degenen onder ons die de genialiteit van de Baby Cakes rebranding herkenden, gekapitteld door achterhoedefans die een Zephyrs chant aansloegen uit protest tegen de naamsverandering.
Gerelateerd
Na meer dan 20 jaar in de “Shrine on Airline,” zullen de New Orleans Baby Cakes afscheid nemen van de Crescent City en noordwaarts gaan naar Wichit…
Het logo van de Baby Cakes-ploeg, met een opvliegende zuigeling (die sommigen zagen als een cartooneske dubbelganger voor toenmalig burgemeester Mitch Landrieu) omringd door een paarse, groene en gouden koningstaart en met een honkbalknuppel in de hand, leek veel beter te worden geaccepteerd dan de teamnaam.
De term Baby Cakes was een bocht die de buitenbocht ving. Ter vergelijking, de andere namen die de franchise overwoog, zoals de Tailgators, Crawfish en Po’Boys waren fastballs down the middle.
“Toen we met de naam Baby Cakes kwamen, is het echt het hele koningscake-concept nemen, het op zijn oor omdraaien, en focussen op de baby zelf, en de taart, “Baby Cakes General Manager Augusto “Cookie” Rojas zei in een interview van mei 2017 met Chris Creamer’s Sportslogos.net website. “Minor league honkbal brengt gezinnen en mensen samen om een leuke tijd te hebben, net zoals een koningstaart dat doet.”
Helaas was niet heel New Orleans klaar om de koningstaart met honkbalstippen te verbinden. “Niemand omarmt enthousiast verandering,” zei Rojas in het interview van 2017. “Toen het uitkwam, was de reactie gek; er was woede, er was passie, en het roerde iets in mensen.”
In een recent telefoongesprek zei Rojas dat hij nog steeds verbaasd is dat lokale fans niet in de Baby Cakes vibe trapten, die hij beschreef als eigenzinnig, uniek en leuk. En in feite, zei hij, deden veel fans dat wel. Het team zag een opleving in “betrokkenheid van fans en verkoop van merchandise” na de naamsverandering, zei Rojas.
Als hij iets anders had kunnen doen, zei Rojas, zou hij een paginagrote krantenadvertentie hebben geplaatst waarin het Baby Cakes-concept onmiddellijk na de aankondiging aan het publiek zou zijn uitgelegd. Wanneer hij de kans kreeg om de nuances van de teamnaam en het logo persoonlijk aan fans te beschrijven, zei hij, zouden ze het krijgen.
In tegenstelling tot Rojas, Baby Cakes omroeper Ron Swoboda, een bonafide honkbalster, kunstliefhebber en scherpe Crescent City culturele waarnemer, gelooft dat het Baby Cakes branding experiment dubieuze effecten had.
“Ik denk dat het vanaf het begin duidelijk was dat New Orleans als geheel van streek was over de naamsverandering,” zei hij.
Swoboda erkent dat minor league clubs in andere steden bekend staan om hun maffe namen, zoals de Hartford Yard Goats, Jacksonville Jumbo Shrimp en Biloxi Shuckers.
“Ze zijn ontworpen om je aandacht te trekken,” zei hij over de teamnamen, maar de Baby Cakes-benaming stapte in de lokale traditie.
“In zeer reële termen aapte het met de cultuur,” zei hij. “Het verzon iets dat niet bestond.”
“Als je van buiten New Orleans kwam en je hoorde over de New Orleans Baby Cakes, zou je denken dat dat het schattigste is wat je ooit hebt gehoord,” zei hij. Maar hier leek de naam onnatuurlijk.
“Mardi Gras is een volledig ontwikkeld concept,” zei hij.
Swoboda zei dat de keuze van de naam “afwijzing en verontwaardiging” veroorzaakte die hij zijn best deed om te verzachten. Telkens als het onderwerp ter sprake kwam, riep hij mensen op om het niet te serieus te nemen.
“Ik zei dan: ‘Hé, ze hebben de naam van het team veranderd; ze hebben je hond niet overreden,’ zei Swaboda grinnikend. “Een persoon zei dat ze die Baby Cake-naam leuk vonden en ik zei: ‘Oh, dus jij bent het.”’
Swoboda’s beschrijving van de Baby Cakes-branding als een fout is volkomen overtuigend. Toch blijf ik niet overtuigd.
Ik hou nog steeds van de subtiele subversie die de Baby Cakes naam vertegenwoordigde. Het was een nieuwe teamnaam die paste bij het nieuwe Mardi Gras, waar gestoorde upstart parades en ondeugende marcherende groepen, vaak opgericht door transplantanten, een draai geven aan de oude traditie. Ik vond het geweldig dat het ons een beetje uit balans bracht en ons een beetje ongemakkelijk liet voelen. Wat teamnamen betreft, waren de Baby Cakes bijna net zo fundamenteel oneerbiedig als de Saints. En ik hield vooral van de strijdende baby die de never-say-die houding van New Orleans leek te belichamen.
De laatste wedstrijd is nog dagen weg, maar ik ben bij voorbaat al nostalgisch. Ik zal mijn Baby Cakes T-shirt met trots in de toekomst dragen totdat het vervaagt en rafelt aan de randen, terwijl ik bid dat elke minor league club die hen vervangt op Airline Drive het lef zal hebben om hun omstreden naam en logo over te nemen.