“Childhood” is een biografische verwijzing naar Jacksons moeilijke jeugdjaren, zoals de relatie met zijn vader Joseph en de druk die het met zich meebracht om op zo’n jonge leeftijd wereldberoemd te zijn als leadzanger van The Jackson 5. Jackson en zijn broers en zussen zouden van jongs af aan door hun vader fysiek en emotioneel zijn mishandeld door onophoudelijke repetities, zweepslagen en denigrerende scheldpartijen. Jackson’s misbruik als kind heeft hem in zijn latere leven beïnvloed. In een woordenwisseling – later herinnerd door Marlon Jackson – hield Joseph Michael Jackson ondersteboven aan één been en “sloeg hem keer op keer met zijn hand, sloeg hem op zijn rug en billen”. Joseph liet zijn zoons naar verluidt vaak struikelen of duwde ze tegen muren. Op een nacht, terwijl Jackson sliep, klom Joseph door het slaapkamerraam zijn kamer binnen. Hij droeg een schrikmasker en kwam schreeuwend de kamer binnen. Joseph zei dat hij zijn kinderen wilde leren om het raam niet open te laten staan als ze gingen slapen. Jackson had daarna nog een aantal jaren last van nachtmerries over ontvoeringen uit zijn slaapkamer.

Hoewel al enkele jaren bekend was dat Jackson een mishandelende jeugd had, sprak hij er voor het eerst openlijk over in een interview met Oprah Winfrey in 1993. Hij grimaste toen hij sprak over het misbruik door zijn vader; hij verklaarde dat hij veel van zijn jeugd had gemist en gaf toe dat hij vaak huilde van eenzaamheid. In hetzelfde interview, sprekend over zijn vader, zei Jackson: “Er waren tijden dat hij me kwam opzoeken, dat ik ziek werd…Ik begon dan te braken. Het spijt me…Wees alsjeblieft niet boos op me…Maar ik hou van hem”. In Jackson’s andere spraakmakende interview Living with Michael Jackson (2003), bedekte hij zijn gezicht met zijn hand en begon te huilen toen hij sprak over het misbruik in zijn jeugd. Jackson herinnerde zich dat Joseph in een stoel zat terwijl de groep repeteerde en zei: “Hij had deze riem in zijn hand. Als je het niet op de juiste manier deed, verscheurde hij je, pakte je echt. Het was slecht. Echt slecht”. Toen Jackson zijn Living Legend Award kreeg – uitgereikt door Janet Jackson – tijdens de Grammy’s van 1993, zei hij: “Ik lees niet alle dingen die over mij geschreven zijn, ik wist niet dat de wereld dacht dat ik zo raar en bizar was. Maar als je opgroeit zoals ik vanaf mijn vijfde voor 100 miljoen mensen, dan ben je automatisch anders…Mijn kindertijd werd me volledig afgenomen. Er was geen Kerstmis, geen verjaardagen. Het was geen normale kindertijd, geen normale geneugten van de kindertijd. Die werden ingeruild voor hard werken, strijd en pijn, en uiteindelijk materieel en professioneel succes”.

Beide ouders van Jackson hebben de langdurige beschuldigingen van mishandeling ontkend en Katherine erkent dat hoewel de zweepslagen door de huidige generaties als kindermishandeling worden gezien, dergelijke disciplinaire methoden toen normaal waren. In een interview hebben Jackie, Tito, Jermaine en Marlon ook ontkend dat hun vader mishandelt en volgens Jermaine is hij, na Michael, een van de meest onbegrepen mensen.