Door: HPRS Eigenaar en RD “Sherpa” John Lacroix

Stap maar eens op naar het nieuwste circus in de sport van het ultralopen… valsspelen.

Het was tijdens Across The Years, een evenement geproduceerd door Aravaipa Running in Arizona, dat Kelly Agnew uiteindelijk werd betrapt op valsspelen tijdens een Ultramarathon. Iets waar hij al een aantal jaren van werd verwacht. Volgens de organisatoren van de race omzeilde Agnew het parcours door een ronde af te leggen en zich vervolgens in het toilet te verstoppen. Vervolgens kwam hij uit het toilet tevoorschijn om nog een keer over de tijdmat te gaan, waarbij hij die ronde na ongeveer 7 minuten op de gooi registreerde.

De overtreding werd waargenomen en gedocumenteerd door de zeer gerespecteerde ultrarunner/timer Mike Melton van MCM Timing. De waargenomen overtreding werd bevestigd door de tijdmat aan het einde van de ronde, waarop Agnew verzuimde een voltooide ronde te registreren…. Niet één keer, maar meerdere keren. Nadat de wedstrijdleiding en Melton Agnew hadden meegedeeld dat hij zou worden gediskwalificeerd, “leverde hij zijn tijdchip in en vertrok zonder veel tegenspraak”, aldus Marathon Investigation.

Ja, zelfs Marathon Investigation pikte het verhaal op en spitte zelf wat rond, waarbij ze vraagtekens plaatsten bij een aantal resultaten op Agnew’s cv, gebaseerd op tijdwaarnemingsresultaten uit voorgaande jaren. Het verhaal van Agnew die vals speelde door zich in een porta-potty te verstoppen werd door meer media opgepikt dan enig ander ultra-gerelateerd verhaal in de geschiedenis van onze sport. Denk daar maar eens over na…

Het verhaal stond in de NY Post, Sports Illustrated, Runners World, Backpackinglight.com, en ook in nieuwszenders in het Verenigd Koninkrijk, Australië en Nieuw-Zeeland. Kelly Agnew is nu beroemd, maar niet voor de verschillende hardloopprestaties die hij op zijn indrukwekkende, nu twijfelachtige, cv heeft staan. Hij is beroemd omdat hij de man was die vals speelde door in een wc-hokje te wachten om ronden over te slaan en het zo te laten lijken alsof hij helemaal niet vals speelde. Betrapt. Gezien de internationale aandacht die dit verhaal kreeg, was dit naar mijn mening een schande voor onze sport; vooral omdat degenen onder ons die aan ultrakilometers meedoen, al de taak hebben om aan anderen uit te leggen waarom we het doen, maar ook hoe. Toen Agnew vals speelde, en het internationaal nieuws werd, waren we allemaal vals. Want hoe, omvat nu een verhaal dat iedereen hoorde met betrekking tot de shitter.

Je zou denken dat na de publieke hoon Agnew ontvangen voor zijn daden, en de enorme afstand het verhaal van hem valsspelen reisde, zou dwingen elke would-be bedriegers om twee keer na te denken. Het zou dwingen degenen onder ons die eerlijk deelnemen aan deze sport om onze due diligence te doen om ervoor te zorgen dat we volgen de regels. Toch, niet maar een maand later was er een andere valsspeler, en dit keer op de Rocky Raccoon 100, de USATF 100-Mile National Trail Championships.

Er is echter een verschil tussen deze twee verhalen, en is een deel van mijn impuls voor het schrijven van dit. Toen Agnew werd betrapt op valsspelen bij ATY, ontvingen we het nieuws van zijn schuld via Marathon Investigation en een formele aankondiging van Aravaipa Running. We werden allemaal gepresenteerd met de verschillende feiten met betrekking tot de zaak van Agnew, en liet het aan ons om erop te kauwen, en uit te drukken onze afschuw, minachting, en zelfs een aantal “who cares!”

In het geval van wat er gebeurde bij Rocky Raccoon echter; dingen werden behandeld veel anders. Ik hoorde voor het eerst over iemand die vals speelde in Rocky Raccoon via Facebook. Patrick Wills werd gediskwalificeerd nadat hij op twee verschillende verplichte punten op lus 3 en 4 niet had ingecheckt. Naar verluidt waren op die punten timing matten geplaatst aan het eind van een paar out-and-backs op het bijgewerkte parcours (ooggetuigenverslagen melden dat de timing werd gedaan door vrijwilligers met papier en pen). Het timingsysteem vlagde hem aanvankelijk omdat hij een “ongewoon snelle” derde ronde had gelopen, die hij opvolgde met een andere negatieve split (vergeleken met lus 2) in de vierde ronde.

Voordat ik deel wat ik ga zeggen, wil ik duidelijk zijn dat ik vals spelen geenszins goedpraat.

In het geval van Patrick Wills kwam het nieuws over zijn overtreding naar buiten op Facebook. Vanaf daar, lijkt het erop dat het “ultra-leger” meteen aan de slag ging met het onderzoeken van alles wat met Patrick te maken had. Mensen gingen naar zijn Strava, om zijn verschillende trainingen te bekijken (want als het niet op Strava staat, is het nooit gebeurd), en begonnen toen te beweren dat “zijn training niet overeenkwam met het soort prestaties dat hij leverde” in Rocky Raccoon. Simpel gezegd, mensen haalden hun hooivorken en vlammende citronellakaarsen tevoorschijn en vervolgden een man voor vals spelen ZONDER ook maar één enkel feit over de zaak te hebben.

Newsflash… mijn Strava laat ook niet zien dat ik in staat was om Rocky Raccoon in 2017 in 20:19 te lopen… staat dat automatisch gelijk aan het feit dat ik heb valsgespeeld tijdens de race? Serieus mensen… Ik ben zowel bedroefd als walgend dat zo veel mensen snel waren om te oordelen, hun eigen onderzoeksrapportage te doen om een man te criminaliseren, zonder dat iemand ook maar een enkel feit uit de race had. Is dit wie we zijn als gemeenschap? Een groep mensen die bereid is om rechter, jury en beul te zijn tegen iedereen waar we iets slechts over “gehoord” hebben? Mijn gevoel (en persoonlijke ervaring) zegt me… Ja, ja dat zijn we. En dat is ongelooflijk triest.

Het duurde een beetje langer dan de meesten van ons zouden hebben gewild, maar Tejas Trails, het bedrijf dat de Rocky Raccoon 100 produceert, heeft een openbare verklaring over de zaak uitgegeven. Hun verklaring voorzag ons van hun feitelijke informatie met betrekking tot Patrick’s diskwalificatie. Ze vroegen Patrick ook om zijn GPS gegevens om te bewijzen dat hij niet vals speelde. Natuurlijk is dit informatie die Patrick, twee weken na de race, nog moet overleggen. Nog een loper, op heterdaad betrapt, maar gelukkig is dit verhaal niet zo goed als dat van een man die zich in het toilet verstopt, want dan zouden we weer een wereldwijde schande in onze handen hebben.

Ik heb sindsdien een paar andere artikelen en blog posts gelezen die over deze kwestie van vals spelen in onze sport zijn geschreven. Ik wilde deze kwestie zelf aan de orde stellen, omdat ik denk dat er veel wordt gezegd dat zowel oneerlijk als onrealistisch is.

Race Directors Need To Be More Diligent About Creating Courses That Are Hard To Cheat

Ik was van 2006-2008 assistent-race director voordat ik uiteindelijk in november 2008 mijn eerste race leidde; dat was de eerste 200-mile ultra in de wereld. Hier in Colorado ben ik sinds 2014 eigenaar en uitbater van de Human Potential Running Series. In al mijn ervaring in het creëren van raceparcoursen kan ik je ondubbelzinnig vertellen dat het al moeilijk genoeg is om een parcours te ontwerpen dat niet alleen de juiste afstand is, maar ook goed past bij de missie en visie van je serie, EN in staat is om een vergunning te krijgen van landbeheerders. Nu moet ik ervoor zorgen dat mijn route het ook moeilijk maakt voor valsspelers om vals te spelen?!

Hoe zit dit: Valsspelers zijn klootzakken. Ik zou niet meer zorg moeten besteden aan de details van mijn evenement dan ik al doe… om te voorkomen dat deze klootzakken klootzakken zijn. Laten we dit eens bekijken vanuit het perspectief van een benzinestation. De meeste benzinestations hebben een aantal mechanismen om te voorkomen dat iemand steelt. Er is een bediende, bewakingscamera’s, sommige hebben detectoren die alarm slaan als iemand de winkel probeert te verlaten met een gestolen artikel, sommige artikelen in de schappen en rekken hebben beveiligingsapparatuur die de bediende nodig heeft om te komen en het voor je te ontgrendelen… En toch stelen er nog steeds mensen.

Als ik een parcours ontwerp, wat ik onlangs heb gedaan voor een nieuwe race die ik hoop te houden, is iemand die vals speelt het laatste waar ik aan denk. Ik concentreer me op de totale afstand van het parcours, de afstand tussen de hulpposten, locaties voor hulpposten die niet te ver uit elkaar of te dicht bij elkaar liggen, evacuatie in geval van nood en de mogelijkheid om alle lopers gedurende het hele evenement in de gaten te houden. Mijn aandacht gaat in de eerste plaats naar de veiligheid van alle lopers en het plezier van het evenement. Ik ben niet van plan om te gaan gooien, “Nou, iemand kan hier vals spelen als ik het parcours op deze manier doe, dus laat maar zitten… Ik ga meteen terug naar de tekentafel.”

Races Need More Timing Mats To Prevent and/or Catch Would-Be Cheaters

Ik gebruik geen enkele timing mat bij een van mijn races. Het is geen uitgave die ik in mijn kosten heb verdisconteerd, noch ben ik bereid om het inschrijfgeld voor mijn races te verhogen om voor de service te betalen. Tot 2017 gebruikte HPRS papier en pen voor onze wedstrijdtiming. Dit jaar gebruiken we Amazon Fire Tablets en de Ultraisgnup App voor de tijdwaarneming. Maar het idee dat de wedstrijdleiding meer tijdmatten op het parcours moet plaatsen, en op plaatsen waar valsspelers kunnen worden betrapt op het missen van een sectie, gaat voorbij aan de volledige reikwijdte van deze maatregel. Gaan we echt onze inschrijvingsgelden verhogen, als gevolg van de nu stijgende operationele kosten, om deze extra matten te betalen? Is het echt de oplossing om de zakken van alle andere lopers te vullen zodat we iedereen eerlijk kunnen houden? Ditzelfde argument is naar voren gekomen in onze discussies over doping en dopingcontroles bij wedstrijden, en de kosten die daarmee gepaard gaan. We doen geen dopingcontroles omdat het zo duur is, dus waarom denk je dat we deze kosten gaan doorberekenen in de vorm van tijdwaarnemingsmatten, vooral wanneer doping veel moeilijker te betrappen is?

Meer Course Marshalls

Vorig jaar zag ik hier in Colorado hoe een andere lokale wedstrijdserie geld uitgaf aan advertentieruimte op Facebook in een poging meer vrijwilligers te werven om te helpen bij de productie van hun wedstrijd. Denk daar eens een minuutje over na. Hij was niet besteden race geld aan advertenties voor de race, hij was het plaatsen van advertenties om vrijwilligers te vinden. Dat betekent dat we al moeite (en hard) hebben voor vrijwilligers. HPRS heeft het ook moeilijk om genoeg vrijwilligers te vinden voor onze evenementen. Nu moet ik nog meer vrijwilligers vinden om op een willekeurige plek op het parcours te zetten, met een klembord, rooster en pen… en een hangmat en een boek… zodat ze persoonlijk kunnen controleren op valsspelen? Weet je, als ik extra vrijwilligers heb, zeker… kan ik dat doen. Maar totdat ik een race heb die genoeg vrijwilligers heeft dat ik er een kan afstaan aan parcours marshaling, gebeurt het niet.

Meer beveiligde timing gebieden

Haast je, HPRS heeft geen “timing gebied.” We hebben geweldige parcoursen in de bergen van Colorado, die lopers moeten voltooien. Ik heb vrijwilligers die lopers bij elke hulppost in- en uitchecken, en ik heb vrijwilligers die de tijden van lopers bij de finish registreren. Misschien komt het omdat ik me niet zo druk maak om de race, want voor mij zijn de missie en visie van mijn serie meer gericht op de reis. Een van de eerste regels die ik ooit leerde over ultralopen was: “Loop je eigen race en trek je niets aan van wat anderen doen.” Als iemand naar HPRS wil komen, zich te pletter wil racen, en een speciale plaats en tijd wil bemachtigen, dan is dat goed. Ik heb geen podium. Ik heb geen geldprijzen. Ik heb zelfs geen leeftijdsgroep prijzen, of trofeeën voor uitzonderlijke prestaties. Ik heb dezelfde finishers prijs voor elke loper van de eerste naar de tweede tot de laatste, met de enige speciale award gaat naar de persoon die finisht DFL.

Ik heb echt het gevoel dat het wegblijven van prijzengeld, en het wegblijven van het verheerlijken van de getalenteerde paar … dat HPRS voorkomt dat roem zoekende bedriegers zelfs van hier te komen. Ik heb de stimulans om vals te spelen weggenomen. Misschien is het een optie om een einde te maken aan de valsspeelpidemie in plaats van races te behandelen als een manier om geld te verdienen, of de toppers te belonen met fikse sponsorgelden, of hun gezicht op de cover van een tijdschrift te zetten. De stimulans wegnemen. Het is net zo’n goede suggestie als alle andere die ik heb gehoord.

Meer RD’s die gegevens analyseren

Na afloop van een race schrijf ik een gedetailleerd verslag aan mijn landmanagers. Dit verslag is een nabespreking van het evenement waarin gedetailleerd wordt beschreven wat goed ging, wat moet worden verbeterd, en voorgestelde veranderingen voor toekomstige jaren van het evenement. Ik ga zitten en zorg ervoor dat de resultaten binnen 48 uur na afloop van het evenement op Ultrasignup worden geplaatst. Ik neem ook elke tafel, waterkoeler, keukengerei, potten en pannen, enz… en schrob ze schoon. Het kost me een week om een wedstrijd op te zetten, en een week om het op te ruimen. Nu moet ik ook nog alle gegevens van mijn evenement, de hulpposten, finishtijden, alles… en op heksenjacht gaan door lopers te noemen van wie we de tijden misschien gemist hebben? Dit is een PR nachtmerrie in de maak. Natuurlijk voorkomt een mat voor de tijdwaarneming fouten van vrijwilligers die de verkeerde tijden opschrijven, maar de kosten wil ik niet uitgeven en ik wil mijn lopers ook niet straffen door de prijzen te verhogen om te voorkomen dat klootzakken vals spelen. Niemand zal gaan zitten en over gegevens gieten met de talloze dingen die we moeten volbrengen om een evenement te voltooien.

Kijk, mensen hebben vals gespeeld in ultralopen zo ver terug als de meesten van ons zich kunnen herinneren. Valsspelers, als je dat nu nog niet door hebt, zijn klootzakken. Als ik iemand betrap op vals spelen tijdens een HPRS race, dan zal hij aan de schandpaal genageld worden, publiekelijk aan de schandpaal genageld worden en zich schamen omdat hij ons en onze lopers bedriegt. Maar ik ben niet van plan om de talloze eerlijke lopers te straffen door hun inschrijfgeld te verhogen zodat ik tijdmatten kan kopen. Ik ben niet van plan mijn parcours aan te passen en om meer vrijwilligers te smeken om te proberen te voorkomen dat iemand vals speelt. Iemand die vals wil spelen, zal een manier vinden… ongeacht de beveiligingen die we aanbrengen.

Vorig jaar nog zag ik hoe een aantal lopers bij de Wasatch 100, rond kilometer 6, een bocht misten. In plaats van terug te keren naar de plek waar ze de koers kwijtraakten en van daaruit verder te gaan (wat in onze hele sport de regel is voor lopers die uit koers raken), zag ik hoe ongeveer een dozijn lopers gewoon van het pad af de berghelling af renden om terug te keren in de race waar ze lopers van bovenaf konden zien. Meer dan een dozijn lopers, die een bocht misten en hun fout rechtzetten, niet door terug te lopen naar waar ze het verknoeiden, maar door gewoon de berghelling af te snijden en zich opnieuw aan te sluiten waar ze maar wilden. DIT IS VALS SPELEN. Maar niemand rapporteerde hen, en niemand werd gediskwalificeerd. Hadden we daar parcoursbegeleiders moeten hebben? Misschien een andere tijdmat? Wat denk je ervan als de RD teruggaat naar de tekentafel en dat parcours herontwerpt zodat niemand die bocht mist in de komende jaren…

Hier is het antwoord. Stop met klootzakken zijn. Iedereen kijkt nu, en ik ben er zeker van dat ik dit jaar, meer dan enig ander jaar, meer meldingen van afsnijders en valsspelers zal krijgen dan ik ooit heb gehad. Ik zal met plezier de meldingen van mijn lopers aanvaarden, en ik zal de situaties aanpakken als ze zich voordoen. Eén ding is echter zeker: we moeten ophouden lopers publiekelijk te vervolgen zonder eerst ALLE feiten te kennen. We moeten ophouden alle verantwoordelijkheid bij de wedstrijdleiders te leggen om vals spelen te voorkomen, want dat is niet eerlijk en niet realistisch. We moeten als sport begrijpen dat vals spelen veel meer gebeurt dan we denken; zowel opzettelijk als per ongeluk. Ik geloof echt dat het antwoord is om terug te gaan naar onze wortels, iedereen als gelijken te vieren, het prijzengeld en de verheerlijking van de elite achterwege te laten en ons op IEDEREEN te richten. Als je de redenen wegneemt voor de narcisten om roem en “fortuin” te vergaren, is er niet langer een reden voor hen om vals te spelen.

Volgens sommigen… maakt dit van mij een luie wedstrijdleider die er niet zoveel om geeft, en daarom zou niemand mijn wedstrijden moeten komen lopen, omdat het duidelijk mijn enige missie is om zoveel mogelijk inschrijvingen te krijgen als ik kan. Geloof me als ik zeg dat als ik iemand betrap op vals spelen tijdens mijn evenementen, er een confrontatie zal volgen en diegene die mij kennen weten dat… Ik ben niet van plan om weg te gaan. Natuurlijk geef ik erom, maar ik geef meer om de lopers die hier kwamen om het juiste te doen, dan dat ik mijn aandacht geef aan de valsspelers. We schuiven onze aandacht weg van zoveel geweldige mensen en ontelbare inspirerende verhalen, om ons te richten op een paar klootzakken. Vreemdgaan gebeurt de hele tijd, op vele fronten, zowel opzettelijk als per ongeluk. Het is net zo gewoon als de zon die ’s morgens opkomt en ’s avonds ondergaat. Dat is de realiteit, en geen van de voorgestelde voorzorgsmaatregelen die ik heb gezien, zal het voorkomen.

Gary Cantrell zei: “Er is geen enkele waarde aan gegarandeerd succes. Ik begrijp het idee niet dat mislukking iemands zelfrespect zal vernietigen. Ik denk eerder dat gegarandeerd succes het gevoel van eigenwaarde zou vernietigen. Wat is er nodig om een gevoel van voldoening op te bouwen, als er geen mislukking is om te overwinnen?” Bij HPRS gaat het om de tegenslag als deel van elke ervaring of elke “race”. Als je een gemakkelijke race hebt, leef je niet naar je volledige potentieel. Tegenspoed, moeilijkheden en de potentiële mislukking van elke inspanning is de reden waarom we onze handen in de lucht steken aan het einde van een succes. Vals spelen verlaagt de waarde van de ervaring. Een valsspeler garandeert misschien een finish, maar niet hun persoonlijke groei. Met dat in gedachten… zullen ze het niet “snappen” op HPRS.