Biografie

Ghiberti, Lorenzo (1378-1455), een van de belangrijkste beeldhouwers uit de vroege Renaissance van Florence; zijn werk en geschriften vormden de basis voor veel van de stijl en de doelstellingen van de latere Hoog-Renaissance.

Oorspronkelijk Lorenzo di Bartolo geheten, werd Ghiberti in Florence geboren en opgeleid als goudsmid; in zijn beeldhouwwerk toonde hij lyrische gratie en technische perfectie, alsmede een zorg voor klassieke helderheid van gewicht en volume. In 1403, concurrerend met geduchte rivalen als Filippo Brunelleschi en Jacopo della Quercia, kreeg Ghiberti zijn eerste grote opdracht, het maken van het tweede paar bronzen deuren voor de doopkapel van de kathedraal van Florence. (Het eerste paar was in het begin van de 14e eeuw gemaakt door Andrea Pisano.) Hij besteedde meer dan 20 jaar aan de voltooiing ervan, daarbij geholpen door zijn leerlingen, onder wie Donatello en Paolo Uccello. Elke deur bevat 14 in quatrefoil gevatte scènes uit het leven van Christus, de Evangelisten en de kerkvaders. De deuren, die in 1424 werden geïnstalleerd, werden zeer geprezen. Hoewel de reliëfs voornamelijk gotisch van stijl waren, vertonen de latere reliëfs een toenemende belangstelling voor het antieke en voor diepe picturale ruimte, waarbij de figuren belangrijker worden dan de draperie. Deze overgang naar renaissancestijl is ook duidelijk in drie bronzen heiligenbeelden die hij maakte voor de San Michele (1412-24).

Ghiberti ontwikkelde deze ideeën intensief na 1425. Zijn reliëfs voor de kathedraal van Siena (1417-27) en zijn grootste werk, de derde set bronzen deuren voor de doopkapel in Florence (voltooid in 1452), laten een ontwikkeling zien in de richting van naturalistische beweging, volume en perspectief en een grotere idealisering van het onderwerp. Deze deuren, die elk vijf scènes uit het Oude Testament uitbeelden, werden door Michelangelo de “Poorten van het Paradijs” genoemd.