The Incredibles is al sinds de release in 2004 een geliefde film voor talloze generaties. Fans en critici hebben de film geprezen om zijn centrale thema’s familie en vertrouwen. Er zijn verschillende artikelen geschreven over deze thema’s. Dit artikel is anders. Hoewel het subtiel is, is tijd een thema dat door de film sluipt en volgens mij zelfs het belangrijkste thema van de film is.

De eerste vermelding van tijd komt al heel vroeg in de film. We zien Robert Parr (Mr. Incredible) in zijn auto door de straat van Municiberg rijden. Hij is tot in de puntjes gekleed in een strakke smoking en vlinderdas. Onnodig te zeggen dat hij er erg chique uitziet.

Opeens klinkt er een waarschuwing vanaf zijn dashboard. Het geeft hem een melding van een politieachtervolging op San Pablo Avenue. Nadenkend over zijn aanstaande afspraak waarvoor hij gekleed is, kijkt hij op zijn horloge en zegt: “Hé, ik heb nog tijd.” Hij schakelt snel over op de automatische piloot, zodat hij zich kan omkleden in zijn superkostuum. Dan verandert zijn auto in de Incredibile en zet hij de achtervolging in.

Nadat hij deze missie heeft voltooid en een aanvaring heeft gehad met een aanmatigende fan, die zichzelf “Incrediboy” heeft genoemd, hoort hij via zijn trouwe brommer dat er een tourbus is overvallen. Met nog een blik op zijn horloge, kondigt hij aan, “Ik heb nog tijd.” En gaat op weg om de overvaller te stoppen.

Frozone, Mr. Incredible’s beste vriend en mede-superheld, vraagt Mr. Incredible wanneer hij hem deze taken ziet volbrengen: “Moet jij je niet klaarmaken?”

“Ik heb nog tijd.” antwoordt Mr. Incredible.

Nadat hij een suïcidale man heeft gered, Bomb Voyage en Incrediboy heeft geconfronteerd en een monorail heeft tegengehouden die van zijn rails vloog, realiseert Mr. Incredible zich hoe laat het is en ironisch genoeg is hij te laat. Te laat voor wat? Het blijkt dat die supervliegende smoking met vlinderdas die hij droeg, voor zijn bruiloft was. Hoewel zijn bruid, Elastigirl (aka Helen), hem vergeeft, vertelt ze hem dat hij “…meer moet zijn dan Mr. Incredible.”

“Hé, kom op! We zijn superhelden. Wat kan er gebeuren?” antwoordt hij. Maar Mr. Incredible’s acties van die dag brengen zijn wereld in een neerwaartse spiraal als superhelden illegaal worden gemaakt.

Snel vijftien jaar vooruit en we zien Robert “Bob” Parr werken als verzekeringsagent voor een bedrijf dat bekend staat als Insuricare. De dagen van Bob zitten vol met herinneringen aan de “goede oude tijd” van het superheldenwerk. We zien Bob zelfs in het geheim Frozone (aka Lucius Best) ontmoeten en politiescanners kapen om uit te vinden welke misdaden ze kunnen stoppen. De muren van Bob’s kantoor zijn bedekt met posters en kranten over hemzelf uit die “gloriedagen”. Zijn oude superpak is zelfs tentoongesteld.

Uiteindelijk wordt Mr. Incredible gerekruteerd door een schimmig agentschap dat hem een kans biedt om zijn heldenwerk onofficieel te hervatten om de vrede op een eiland te helpen bewaren. Mr. Incredible weet echter niet dat die gestoorde fan, Incrediboy, die hij in de opening van de film opzettelijk vermeed, het eiland runt met de bedoeling alle superhelden te vermoorden. Zijn superschurk heet Syndrome.

Nadat hij in zijn eerste confrontatie met Syndrome de dood heeft ontlopen, duikt Mr. Incredible onder in een grot. Hij vindt de botten van een oude superheld die hij kende in de grot en merkt dan iets vreemds op dat in de grot is gekerfd, één woord: KRONOS.

KRONOS is toevallig ook het wachtwoord voor Syndrome’s bestanden en de naam van zijn hele kwaadaardige operatie. Ik vertel dit, omdat KRONOS een speciale betekenis heeft. Fonetisch wordt het uitgesproken als (krō ‘nōs), net als het Griekse woord, “χρόνος”, of Chronos in de Engelse vertaling. χρόνος betekent letterlijk “tijd”. Engelse woorden als chronologie en kroniek komen van dit woord.

Dus hier zijn we, meer dan halverwege de film en we staren naar een woord op een muur, een woord dat letterlijk vertaalt naar, “tijd”. Het kan niet duidelijker zijn dat dit een rode draad is in deze film. Dit is een klein detail, maar er zijn zelfs verschillende shots van personages die naar klokken of horloges kijken door de film heen. Tijd is duidelijk iets waar regisseur Brad Bird de nadruk op wilde leggen.

Nadat de familie gevangen is genomen door het Syndroom, wendt Bob zich tot Helen en zijn kinderen met een zeer welgemeend excuus: “…zo gevangen in het verleden dat ik – jullie zijn mijn grootste avontuur. En ik had het bijna gemist.” Dit is de oplossing waar we naar zochten! Mr. Incredible beseft eindelijk zijn fouten en het gevaar van geobsedeerd zijn door het verleden.

Op het eind verslaan de Incredibles het Syndroom en redden ze Municiberg en hun gezin. Het komt allemaal neer op eerlijk zijn tegen elkaar en het koesteren van de TIJD die we nu hebben met degenen van wie we het meest houden.

Dit is een belangrijke les voor ons allemaal om te leren. Raak niet verstrikt in wat we in het verleden deden of wat we in de toekomst zullen doen, maar lach, leef en heb lief met je vrienden en familie. Maak van hen vandaag een prioriteit!