Het in dit verslag beschreven dierexperiment werd uitgevoerd om het effect van piracetam op de doorbloeding van het binnenoor te bestuderen. De doorbloeding werd indirect gemeten door middel van de waterstofklaring met behulp van de polarografische microanalyse techniek. Een groep van twaalf gekruiste mannelijke en vrouwelijke cavia’s kregen 400 mg/kg lichaamsgewicht piracetam (2 ml/kg lichaamsgewicht commerciële oplossing voor injectie) via intraveneuze injectie, en de waterstofklaring werd gemeten voor en na toediening van het studiemedicijn aan het ronde venster in de scala media aan de basis van de cochlea. Twaalf dieren in een controlegroep kregen een gelijk volume fysiologische zoutoplossing in plaats van het studiemedicijn. De H2 klaring metingen werden genomen voor en na intraveneuze injectie van zoutoplossing. De operatie en de klaringsmetingen werden uitgevoerd onder injectie-anesthesie met 2.5 mg. diazepam en 25 mg. pentobarbital natrium, elk per kg lichaamsgewicht. De cavia’s werden voorbehandeld met atropine (0,5 mg./kg. lichaamsgewicht i.p.) en, na tracheotomie, ontspannen met pancuroniumbromide (1 mg./kg. lichaamsgewicht i.v.) en beademd met een pneumatische beademingspomp en de parameters bloeddruk, pH en bloedgassen (pO2, pCO2) werden continu geregistreerd. Uit de resultaten blijkt dat intraveneuze injectie van piracetam in de bovengenoemde dosis de waterstofklaringsprocessen aan de basis van het slakkenhuis versnelt van 8,68 +/- 3,48 tot 5,37 +/- 2,05 minuten halfwaardetijd. Dit effect is statistisch significant (p minder dan 0,005).(ABSTRACT VERTROKKEN OP 250 WOORDEN)