Matthew J. Thurtell, MBBS FRACP and John J. Brinkley, MD

Juni 23, 2013

Inleiding

Nystagmus wordt vaak aangetroffen in de oogheelkundige praktijk, met een prevalentie van ongeveer 24 per 10.000 in de algemene bevolking. In tegenstelling tot fysiologische nystagmus, waarbij de langzame fasen van nystagmus de retinale beeldslip minimaliseren, veroorzaken de langzame fasen van pathologische nystagmus retinale beeldslip. Retinale beeldslip van meer dan 5 graden per seconde veroorzaakt een afname van de gezichtsscherpte, gedeeltelijk omdat het beeld van het voorwerp van belang niet langer op de fovea ligt, en illusoire beweging van de visuele omgeving, bekend als oscillopsie. Saccadische intrusies en oscillaties kunnen ook visuele symptomen veroorzaken, zoals moeite met lezen, omdat ze het oog uit het doel brengen zodat het beeld van het voorwerp van belang niet langer op de fovea ligt.

Doelen van de behandeling

Het doel van de behandeling is de visuele symptomen (bijv. wazig zien, oscillopsie) te verminderen door de snelheid van de langzame fasen van de nystagmus te verminderen of door de saccadische oscillaties te onderdrukken. Behandelingen die het bewegen van de ogen volledig stopzetten (b.v. botulinum toxine injecties in de extraoculaire spieren) zijn niet ideaal, omdat zij oscillopsie veroorzaken tijdens hoofdbewegingen (door verlies van de vestibulo-oculaire reflex) en diplopie (door verlies van vergence oogbewegingen). Daarom wordt de voorkeur gegeven aan behandelingen die de abnormale oogbewegingen onderdrukken zonder de normale oogbewegingen te beïnvloeden. Merk op dat sommige soorten nystagmus (b.v. gaze-evoked) en saccadische intrusies (b.v. square-wave jerks) gewoonlijk geen visuele symptomen geven en dus geen specifieke behandeling vereisen.

Algemene benaderingen van behandeling

Behandelingen voor nystagmus die zijn voorgesteld omvatten medische, optische, chirurgische en andere diverse behandelingen (tabel 1); weinigen van deze zijn geëvalueerd in prospectieve gemaskeerde klinische studies. Evenzo zijn een verscheidenheid van behandelingen voor saccadische oscillaties voorgesteld; weinigen zijn geëvalueerd in prospectieve gemaskerde klinische studies. De meeste behandelingen zijn erop gericht de abnormale oogbewegingen te onderdrukken zonder de normale oogbewegingen te beïnvloeden, terwijl andere erop gericht zijn de visuele gevolgen van de abnormale oogbewegingen teniet te doen. De keuze van de behandeling hangt af van het type nystagmus of saccadische oscillatie en de kenmerken daarvan. Terwijl sommige patiënten baat zullen hebben bij één behandelingsbenadering, hebben anderen een combinatie van behandelingen nodig.

Tabel 1: Voorgestelde behandelingen voor Nystagmus

Behandelaanpak	Voorbeelden
Medisch	Gabapentine Memantine 4-aminopyridine 3,4-diaminopyridine Baclofen Clonazepam Valproaat Trihexyfenidyl Benztropine Scopolamine Isoniazid Carbamazepine Barbituraten Alcohol Acetazolamide Brinzolamide (uitwendig) Cannabis
Optische	Contactlenzen Contactlens en brilcombinaties Prisma’s Elektro-optische hulpmiddelen optische apparaten
chirurgisch	Anderson-Kestenbaum procedure Cüppers’ divergentie procedure Recessie van rectusspieren Tenotomie en reattachment procedure
Anderen (Diversen)	Botulinum toxine Acupunctuur Biofeedback Cutane stimulatie

Behandeling van verworven vormen van Nystagmus

Medische behandelingen zijn gewoonlijk het meest effectief voor de behandeling van verworven vormen van Nystagmus. Optische, chirurgische en andere behandelingen kunnen ook nuttig zijn. De dosering en veel voorkomende bijwerkingen van medische behandelingen voor verworven vormen van nystagmus zijn samengevat in Tabel 2.

Tabel 2: Medicamenteuze behandelingen voor verworven nystagmus

Nystagmus Type	Behandeling (dosis, frequentie)	Gemeenschappelijke bij-Effecten
Perifere Vestibulaire Nystagmus	Behandeling van onderliggende aandoening	Niet van toepassing
Downbeat Nystagmus	4-aminopyridine (5-10mg, tid) 3,4-diaminopyridine (10-20mg, tid) Clonazepam (0.5-1mg, bid)	Duizeligheid, paresthesieën, incoördinatie Duizeligheid, paresthesieën, incoördinatie Duizeligheid, duizeligheid, incoördinatie
Upbeat Nystagmus	Memantine (10mg, qid) 4-aminopyridine (5-10mg, tid) Baclofen (5-10mg, tid)	Lethargie, duizeligheid, hoofdpijn Duizeligheid, paresthesieën, incoördinatie Duizeligheid, duizeligheid, lethargie
Torsionele Nystagmus	Gabapentine (300mg, qid)	Duizeligheid, incoördinatie, slaperigheid
Seesaw Nystagmus	Alcohol Clonazepam (0.5-1mg, bid) Memantine (10mg, qid)	Duizeligheid, incoördinatie, braken Duizeligheid, duizeligheid, incoördinatie Lethargie, duizeligheid, hoofdpijn
Periodic Alternating Nystagmus	Baclofen (5-10mg, tid) Memantine (5-10mg, qid)	Drowiness, duizeligheid, lethargie Lethargie, duizeligheid, hoofdpijn
Acquired Pendular Nystagmus in MS	Gabapentin (300mg, qid) Memantine (10mg, qid)	Duizeligheid, incoördinatie, sufheid Lagheid, duizeligheid, hoofdpijn
Acquired Pendular Nystagmus in OPT	Gabapentin (300mg, qid) Memantine (10mg, qid) Trihexyphenidyl (5-20mg, tid)	Duizeligheid, incoördinatie, slaperigheid Lethargie, duizeligheid, hoofdpijn Droge mond, wazig zien, duizeligheid
Afkortingen: bid, tweemaal daags; MS, multiple sclerose; OPT, oculopalatale tremor; qid, viermaal daags; tid, driemaal daags

Perifere Vestibulaire Nystagmus

Nystagmus kan het gevolg zijn van perifere vestibulaire ziekten, zoals vestibulaire neuritis, de ziekte van Ménière, en benigne paroxysmale positionele vertigo. In de meeste gevallen is de nystagmus van korte duur of intermitterend. De geassocieerde duizeligheid, misselijkheid en braken zijn vaak meer verontrustend voor de patiënt dan de visuele symptomen van de nystagmus. Bijgevolg kan de patiënt het best worden behandeld met behandelingen gericht op de onderliggende aandoening.

• Perifere Vestibulaire Nystagmus

Downbeat Nystagmus

Downbeat Nystagmus komt vaak voor en veroorzaakt vaak invaliderende visuele symptomen (b.v. verticale oscillopsie). Veel getroffen patiënten zoeken behandeling. Clonazepam, een GABAA-agonist, verbetert downbeat nystagmus in twee ongecontroleerde onderzoeken. Baclofen, een GABAB-agonist, zou neerwaartse nystagmus onderdrukken, maar gaf geen consistent voordeel in een dubbel gemaskeerd onderzoek. Gabapentine, waarvan nu gedacht wordt dat het werkt als een α2δ-1 calcium kanaal antagonist en N-methyl-D-aspartaat (NMDA) receptor antagonist, gaf geen consistente verbetering van downbeat nystagmus in dezelfde studie. Anticholinergica zijn voorgesteld als een mogelijke behandeling. Een prospectieve dubbel gemaskeerde studie toonde echter aan dat trihexyphenidyl slechts een bescheiden verbetering gaf met aanzienlijke bijwerkingen.

Recente studies hebben aangetoond dat de aminopyridine kalium kanaal blokkers effectief zijn voor downbeat nystagmus. Van 3,4-diaminopyridine en 4-aminopyridine is aangetoond dat ze downbeat nystagmus onderdrukken, hoewel ze effectiever zijn bij patiënten met cerebellaire degeneraties en minder effectief bij patiënten met focale cerebellaire laesies. 4-aminopyridine lijkt effectiever te zijn dan 3,4-diaminopyridine. Beide geneesmiddelen worden goed verdragen, hoewel ze epileptische aanvallen kunnen veroorzaken (meestal bij patiënten met aanleg voor epilepsie die hoge doses krijgen) en hartritmestoornissen bij patiënten met verlenging van het QT-interval. Het mechanisme waarmee ze nystagmus van beneden naar boven onderdrukken is onduidelijk, hoewel ze zouden kunnen werken door het vuren van de Purkinje-cellen van de kleine hersenen te veranderen. Van 3,4-diaminopyridine is aangetoond dat het de zwaartekrachtafhankelijkheid van de neerwaartse nystagmus moduleert, zodat het de nystagmus zou kunnen onderdrukken door de otolithische paden te moduleren. Een formulering met verlengde afgifte van 4-aminopyridine is beschikbaar in de VS en is goedgekeurd voor de behandeling van loopmoeilijkheden bij multiple sclerose (MS)-patiënten. Momenteel zijn de aminopyridines de eerstelijnsbehandeling voor downbeat nystagmus (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering). Bij patiënten die niet reageren, kan een proef met clonazepam worden overwogen (tabel 2). Chirurgie (b.v, tenotomie en reattachment) kan worden overwogen voor de behandeling van ernstige hardnekkige oscillopsie bij patiënten met downbeat nystagmus, alleen of in combinatie met medische therapie, maar klinisch onderzoek moet nog worden uitgevoerd.

• Downbeat Nystagmus

Upbeat Nystagmus

Upbeat nystagmus kan verticale oscillopsie veroorzaken, maar de nystagmus lost spontaan op; behandeling op lange termijn is alleen nodig als de nystagmus hardnekkig is. Er zijn zeer weinig klinische studies geweest die voorgestelde behandelingen hebben geëvalueerd. Eén ongecontroleerde studie meldde een voordeel met baclofen. Een prospectieve dubbel gemaskeerde cross-over studie rapporteerde vermindering van upbeat nystagmus of upbeat componenten van nystagmus met memantine, een niet-concurrerende NMDA receptor antagonist, maar niet met gabapentine. In een andere studie onderdrukte 4-aminopyridine de upbeat nystagmus bij één patiënt. Een proef met memantine, 4-aminopyridine of baclofen kan worden overwogen bij patiënten met visuele symptomen van persisterende upbeat nystagmus (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering).

• Upbeat Nystagmus

Torsional Nystagmus

Torsional nystagmus kan invaliderende oscillopsie veroorzaken. Er zijn echter zeer weinig klinische studies geweest die voorgestelde behandelingen hebben geëvalueerd. Een dubbel gemaskeerde cross-over studie rapporteerde een bescheiden vermindering met gabapentine, maar weinig respons op memantine, bij een enkele patiënt. Hoewel verdere studies nodig zijn om medicijnen te identificeren die torsionale nystagmus onderdrukken, kan een proef met gabapentine worden overwogen bij patiënten met visuele symptomen van persisterende torsionale nystagmus (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering).

• Torsionale Nystagmus

Seesaw Nystagmus

Verworven seesaw nystagmus komt zelden voor, maar kan aanleiding geven tot invaliderende oscillopsie. Verschillende kleine studies hebben gesuggereerd dat pendulaire wipwap nystagmus kan worden onderdrukt door alcohol of clonazepam bij individuele patiënten. Een dubbel gemaskeerde cross-over studie meldde dat de schokkerige vorm (hemi-seesaw nystagmus) onderdrukt kan worden met gabapentine of memantine. Behandeling met clonazepam, gabapentine, of memantine kan worden overwogen bij patiënten met visuele symptomen van persisterende wipwap nystagmus (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering).

• Seesaw Nystagmus | alternatieve Seesaw Nystagmus

Periodic Alternating Nystagmus

Patiënten met verworven periodic alternating nystagmus klagen vaak over oscillopsie. Verscheidene niet-gerandomiseerde en niet-gecontroleerde studies hebben volledige onderdrukking van de nystagmus met baclofen gerapporteerd. De werkzaamheid van baclofen bij de behandeling van periodic alternating nystagmus is bevestigd bij primaten. Er is een voordeel van memantine gemeld bij een patiënt bij wie de nystagmus refractair was voor baclofen. Op dit moment wordt baclofen beschouwd als eerstelijnsbehandeling voor verworven periodieke alternerende nystagmus, terwijl memantine kan worden geprobeerd bij patiënten die niet reageren op baclofen (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering).

• Periodic Alternating Nystagmus

Acquired Pendular Nystagmus in Multiple Sclerosis

Acquired pendular nystagmus (APN) kan voorkomen bij patiënten met multiple sclerose (MS) en invaliderende visuele symptomen veroorzaken. De hypothese dat APN ontstaat door instabiliteit van de oculaire motorische neurale integrator leidde tot het testen van geneesmiddelen waarvan gedacht wordt dat ze effecten hebben op GABA- en glutamaat-gemedieerde mechanismen. GABA-ergische geneesmiddelen (b.v. clonazepam, valproaat, en isoniazide) bleken in vroege studies sommige patiënten te helpen. De effecten van gabapentine, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat het GABA-erge effecten had, werden vergeleken met die van baclofen in een dubbel gemaskeerde studie waaraan patiënten met APN deelnamen. De gezichtsscherpte verbeterde met gabapentine, maar niet met baclofen, en alleen gabapentine verminderde de mediane nystagmus langzame fasesnelheid. Sommige patiënten reageerden echter niet op gabapentine of meldden ernstige bijwerkingen (bijv. ataxie). Gabapentine werd vervolgens vergeleken met vigabatrine, waarvan bekend is dat het zuiver GABA-ergisch is. Gabapentine onderdrukte APN, maar vigabatrine niet, wat suggereert dat gabapentine APN zou kunnen onderdrukken door een niet-GABA-erg mechanisme; gabapentine wordt nu verondersteld zijn effect uit te oefenen via de α2δ-1 calciumkanaalsubeenheid en NMDA-receptoren. Twee recente prospectieve gemaskeerde onderzoeken hebben bevestigd dat gabapentine vaak effectief is in het onderdrukken van APN bij MS, maar dat niet alle patiënten reageren.

Verschillende prospectieve gemaskeerde onderzoeken hebben aangetoond dat memantine APN kan onderdrukken bij patiënten met MS wanneer het wordt gegeven in doses van 40-60 mg per dag. Het kan APN verminderen bij patiënten die niet reageren op gabapentine. Patiënten met MS kunnen echter een reversibele verergering van de MS-symptomen ontwikkelen bij toediening van 30 mg of meer memantine per dag en daarom kan gabapentine de voorkeur verdienen als initiële behandeling voor APN bij MS (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering). Er is een potentiële rol weggelegd voor het combineren van medicamenteuze therapieën (bv. gabapentine en memantine), maar tot op heden zijn hier nog geen klinische studies naar verricht. Chirurgie (b.v. tenotomie en reattachment) zou ook effectief kunnen zijn in het onderdrukken van APN bij patiënten met ernstige hardnekkige oscillopsie, maar zou niet routinematig moeten worden aanbevolen omdat er nog geen klinische studies zijn uitgevoerd.

• Acquired Pendular Nystagmus in Multiple Sclerosis

Acquired Pendular Nystagmus in Oculopalatal Tremor

De nystagmus van oculopalatal tremor (OPT) veroorzaakt vaak ernstige, hardnekkige oscillopsie. Verschillende studies hebben het effect van anticholinerge middelen op de nystagmus van OPT geëvalueerd. Hoewel individuele patiënten kunnen reageren op trihexyfenidyl, was het slechts matig effectief in een prospectief gemaskeerd onderzoek. In een prospectief dubbel gemaskeerd onderzoek waarbij intraveneus toegediende scopolamine, benztropine en glycopyrrolaat werden vergeleken, bleek dat scopolamine de nystagmus van OPT verminderde, terwijl benztropine minder effectief was, en glycopyrrolaat geen effect had. Behandeling met intraveneuze scopolamine gaf echter aanleiding tot aanzienlijke bijwerkingen en is niet praktisch voor de dagelijkse behandeling. Transdermale scopolamine bleek ook onbetrouwbaar te zijn, omdat het bij sommige patiënten de nystagmus kan verergeren of aanzienlijke bijwerkingen kan veroorzaken. Twee prospectieve dubbel gemaskeerde cross-over onderzoeken hebben aangetoond dat gabapentine en memantine de nystagmus van OPT kunnen onderdrukken. Hoewel de nystagmus van OPT vaak refractairder is voor behandeling met gabapentine en memantine dan APN ten gevolge van MS, is een therapieproef de moeite waard (zie tabel 2 voor aanbevolen dosering). Er is een mogelijke rol weggelegd voor gecombineerde medicamenteuze therapieën (bv. gabapentine en memantine) of chirurgische therapie (bv, tenotomie en reattachment), maar deze behandelingsbenaderingen zijn niet geëvalueerd in klinische studies.

Behandeling van aangeboren vormen van Nystagmus

Behandeling van aangeboren vormen van Nystagmus hangt af van de ernst van de visuele symptomen, de ernst van eventuele geassocieerde afferente visuele systeemanomalieën, en de kenmerken van de nystagmus zelf. Sommige patiënten hebben geen visuele symptomen, vooral als de “foveation periodes” goed ontwikkeld zijn, en de meesten klagen niet over oscillopsie. Bij patiënten met een verminderd gezichtsvermogen kan dit het gevolg zijn van afferente afwijkingen van het visuele systeem (b.v. oogzenuw of foveale hypoplasie), zodat onderdrukking van de nystagmus geen significante verbetering van het gezichtsvermogen geeft. Patiënten met visuele symptomen met intacte afferente visuele systemen kunnen echter baat hebben bij behandelingen die de nystagmus onderdrukken.

Infantiel Nystagmus Syndroom

Infantiele nystagmus kan worden behandeld met behulp van optische, chirurgische en medische benaderingen. Optische behandelingen zijn eenvoudig, veilig, en kunnen alles zijn wat nodig is om het gezichtsvermogen te verbeteren. Correctie van de refractiefout alleen kan al een merkbare verbetering van het gezichtsvermogen opleveren. Het gebruik van contactlenzen verdient de voorkeur boven dat van brillenglazen, omdat contactlenzen infantiele nystagmus vaak onderdrukken door een onduidelijk mechanisme. Brillenglazen verdienen de voorkeur bij patiënten bij wie de nystagmus onderdrukt wordt door convergentie, omdat een prisma kan worden toegevoegd om convergentie op te wekken, en daardoor de nystagmus te onderdrukken en de gezichtsscherpte te verbeteren, tijdens het bekijken van verre doelen. Voldoende convergentie kan worden bereikt met een paar 7 dioptrieën base-out prisma’s met -1 dioptrieën bol toegevoegd ter compensatie van de bijbehorende accommodatie.

Verschillende chirurgische procedures kunnen worden overwogen voor de behandeling van infantiele nystagmus. De Anderson-Kestenbaum procedure heeft tot doel de aanhechtingen van de extraoculaire spieren te verplaatsen, zodat het nulpunt van de nystagmus wordt verschoven naar de recht vooruit positie. De Anderson-Kestenbaum procedure leidt ook tot verminderde nystagmusintensiteit buiten de nulde zone en kan de hoofdhouding verbeteren. De selectie van patiënten die baat zullen hebben vereist echter meting van gezichtsscherpte en nystagmus in verschillende blikposities. Cüppers’ divergentieprocedure kan effectief zijn bij patiënten bij wie de nystagmus onderdrukt wordt door convergentie; de procedure divergeert de ogen, zodat de patiënt moet convergeren tijdens ver kijken. Bij sommige patiënten kan een combinatie van de Anderson-Kestenbaum en Cüppers’ divergentie procedures een beter resultaat opleveren dan een van beide procedures alleen. Een andere chirurgische benadering bestaat uit grote recessies van de horizontale rectusspieren, soms in combinatie met andere procedures, om de nystagmus te onderdrukken. Na een aanvankelijke verbetering kan de nystagmus echter weer toenemen, als gevolg van adaptieve veranderingen. Er is waargenomen dat enige onderdrukking van de nystagmus en verbreding van de nulde zone volgt op bijna alle chirurgische procedures voor infantiele nystagmus, hetgeen leidde tot de suggestie dat het losmaken van de spieren, het ontleden van de perimusculaire fascia, en het opnieuw hechten op dezelfde plaats (“tenotomie en reattachment”) de nystagmus zou kunnen onderdrukken. Studies in een hondenmodel ondersteunen deze hypothese. Klinische studies geven aan dat sommige patiënten die behandeld zijn met tenotomie en reattachment verbetering vertonen in sommige maten van visuele en oculaire motorische functie na horizontale rectus chirurgie, maar niet alle rapporten zijn het hierover eens. Omdat de operatie mogelijk effect heeft door het verstoren van extraoculaire proprioceptieve feedbacksignalen, zijn er variaties op de oorspronkelijke procedure voorgesteld. Zorgvuldig geselecteerde patiënten met infantiele nystagmus kunnen baat hebben bij chirurgische behandelingen die zijn afgestemd op hun individuele visuele en oculair motorische bevindingen: (1) als er een smalle excentrische nulde zone is, dan kan de Anderson-Kestenbaum procedure overwogen worden; (2) als de nystagmus vermindert bij convergentie, dan kan de Cüppers’ divergentie procedure overwogen worden; en (3) als geen van deze voorwaarden van toepassing is, dan kan tenotomie en reattachment overwogen worden. Patiënten met infantiele nystagmus en afferente visuele systeem anomalieën (b.v. oculo-cutane albinisme) hebben minder kans om baat te hebben bij chirurgische interventie.

Medische behandelingen van infantiele nystagmus zijn minder gunstig, omdat ze levenslang gegeven zouden moeten worden en bijwerkingen kunnen veroorzaken. Een gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbel gemaskeerde studie die gabapentine en memantine vergeleek, vond dat de nystagmusintensiteit en de gezichtsscherpte verbeterden in beide behandelingsgroepen. Patiënten met afferente afwijkingen van het visuele systeem hadden echter slechts een gering voordeel. Recente studies hebben gerapporteerd dat infantiele nystagmus kan worden onderdrukt met koolzuuranhydraseremmers, waaronder orale acetazolamide en topische brinzolamide. Infantiele nystagmus kan ook worden verminderd na het roken van cannabis. Ten slotte biedt gentherapie mogelijkheden voor de behandeling van nystagmus in verband met aangeboren netvliesaandoeningen. Bijvoorbeeld, in een diermodel van congenitale amaurose van Leber, herstelde succesvolle gentherapie het gezichtsvermogen en verminderde de geassocieerde nystagmus.

Andere aangeboren vormen van Nystagmus

De behandelingsmogelijkheden voor andere aangeboren vormen van nystagmus zijn beperkt. Behandeling voor latente nystagmus (fusional maldevelopment nystagmus syndrome) bestaat uit maatregelen om het gezichtsvermogen te verbeteren, zoals correctie van refractiefouten en behandeling van amblyopie. Het syndroom van Spasmus nutans lost gewoonlijk spontaan op en vereist geen specifieke interventie.

Behandeling van hardnekkige Nystagmus

Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden voor patiënten die niet reageren op de hierboven genoemde benaderingen. Optische apparaten die de visuele effecten van de nystagmus teniet doen, kunnen worden geprobeerd. Een dergelijke benadering bestaat uit het gebruik van hoog-plus brillenglazen in combinatie met hoog-minus contactlenzen. Hoewel de visuele effecten van de nystagmus met deze benadering effectief kunnen worden geneutraliseerd, is het alleen nuttig wanneer de patiënt stilstaat en monoculair kijkt, omdat de visuele effecten van normale oogbewegingen ook worden geneutraliseerd. Een andere benadering is het gebruik van een elektro-optisch toestel, dat de oculaire trillingen meet en beeldverschuivende optica bevat om de visuele effecten ervan in real-time te neutraliseren. Elektro-optische apparaten zijn het meest geschikt voor patiënten met pendulaire vormen van nystagmus, aangezien de abnormale oogbewegingen gemakkelijker kunnen worden onderscheiden van normale oogbewegingen, maar deze apparaten blijven experimenteel en zijn nog niet in de handel verkrijgbaar. Behandelingen om de totale beweging van de ogen te stoppen, zoals botulinum toxine injecties in de extraoculaire spieren, kunnen ook worden overwogen bij patiënten met hardnekkige nystagmus. Hoewel de injecties kunnen leiden tot vermindering van de oscillopsie en verbetering van de gezichtsscherpte, ontwikkelen patiënten vaak diplopie en ptosis. Bovendien worden normale oogbewegingen belemmerd en is de behandeling slechts enkele weken tot maanden effectief, waardoor botulinum toxine injecties beperkt zijn in therapeutische waarde.

Behandeling van Saccadische Oscillaties

De behandeling van saccadische oscillaties hangt af van de vraag of de patiënt visuele symptomen heeft van de oscillaties. Sommige vormen van saccadische oscillatie, zoals square-wave jerks, veroorzaken geen visuele symptomen en behoeven dus geen specifieke behandeling. Voor saccadische oscillaties die visuele symptomen veroorzaken, zijn medische behandelingen het meest effectief.

Macrosaccadische Oscillaties

Macrosaccadische oscillaties resulteren vaak in moeilijkheden met lezen, maar er zijn weinig klinische trials die voorgestelde behandelingen onderzoeken. Memantine verminderde de frequentie van de oscillaties en verbeterde de leesvaardigheid in één familie met macrosaccadische oscillaties ten gevolge van cerebellaire ataxie en zou dus overwogen kunnen worden bij patiënten met symptomatische macrosaccadische oscillaties.

Oculaire flutter en opsoclonus

Oculaire flutter en opsoclonus kunnen oscillopsie veroorzaken. Wanneer dit het gevolg is van hersenstam encefalitis, kan behandeling met intraveneus immunoglobuline (IVIg), corticosteroïden, azathioprine, of monoklonale antilichamen gericht tegen B-lymfocyten het herstel bespoedigen. Bij volwassenen met paraneoplastische opsoclonus kan behandeling van de onderliggende tumor een verbetering van de oscillaties teweegbrengen. Plasmaferese, IVIg, en immunoadsorptietherapie kunnen ook effectief zijn. Opsoclonus bij kinderen met neurale hersentumoren reageert vaak op corticosteroïden en soms op IVIg. Nieuwe therapieën met monoklonale antilichamen gericht tegen B-lymfocyten kunnen effectief zijn. Soms hebben patiënten baat bij medicatie, zoals gabapentine, maar formele klinische studies zijn niet uitgevoerd.

• Oculaire flutter
• Opsoclonus