Barrett Glen Robbins (geboren op 26 augustus 1973) is een voormalig American football center die negen seizoenen speelde voor de Oakland Raiders van de National Football League (NFL). Na college football gespeeld te hebben voor Texas Christian University, werd hij door de Oakland Raiders in de tweede ronde van de 1995 NFL Draft gehaald. Hij werd één van de beste centers van de NFL en werd in 2002 gekozen voor de Pro Bowl. Hij was de leider van de Raiders offensive line die hen naar Super Bowl XXXVII leidde.

Raider center

In 1996, Mike White’s laatste jaar als hoofdcoach, verving de tweedejaars Robbins Dan Turk in de line-up, waarmee hij pas de vijfde startende center in de Raider geschiedenis werd, na Turk, Don Mosebar, Dave Dalby, en Jim Otto.

Tijdens het 2000 NFL seizoen met Jon Gruden als hoofdcoach en Rich Gannon als quarterback, scoorde Oakland 479 punten (29.9 punten/wedstrijd), 3e van 31 teams in de NFL, dankzij een sterke offensieve lijn waarin Robbins speelde tussen Steve Wisniewski op links guard en Mo Collins op rechts guard in alle 16 wedstrijden (ook beide playoff wedstrijden), eindigend met een gewonnen-verloren record van 12-4, bovenaan in de AFC westelijke divisie. In de divisieronde van de 2000-01 NFL playoffs schakelde Oakland de Miami Dolphins met 27-0 uit, met 140 yards op de grond. De Raiders verloren echter de AFC championship game van de Baltimore Ravens toen Gannon vroeg geblesseerd raakte.

Tijdens het 2001 NFL seizoen raakte Robbins geblesseerd en speelde slechts in 2 reguliere seizoenswedstrijden, vervangen door Adam Treu (ook in beide playoff wedstrijden), toen Oakland 399 punten scoorde (24.9 punten/game), 4e van 31 teams in de NFL, en won de AFC west opnieuw met een 10-6 record, versloeg de New York Jets in een wild card game, maar verloor van de New England Patriots in de divisional round.

In het NFL-seizoen 2002 met Bill Callahan in zijn eerste jaar als hoofdcoach, herstelde Robbins zich sterk door alle 16 reguliere seizoenswedstrijden te starten en de Pro Bowl te halen. Oakland won de AFC west voor het derde jaar op rij, met een 11-5 record, en scoorde 450 punten (28.1 punten/wedstrijd), 2e van 32 teams in de NFL. In de NFL play-offs van 2002-03 versloegen de Raiders de New York Jets opnieuw met 399 total yards, met een offensive line bestaande uit Robbins, Frank Middleton en Mo Collins at guard, Barry Sims en Lincoln Kennedy at tackle. De Raiders versloegen vervolgens met dezelfde offensieve lijn de Tennessee Titans in de AFC championship game, met een totaal van 375 yards.

Toen, onverklaarbaar, de dag voor Super Bowl XXXVII, trof een ramp Robbins. Hij werd als vermist opgegeven voor het grootste deel van de dag voor de wedstrijd na het niet nemen van zijn depressie medicatie. Toen hij die avond weer opdook, was hij zo onsamenhangend dat Callahan hem van het rooster schrapte. Hij verbleef 30 dagen in het Betty Ford Centrum, waar hij werd gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis (of manisch-depressieve stoornis). Hij was gediagnosticeerd met een depressie toen hij bij TCU zat, maar het is gebruikelijk dat de twee in het beginstadium verward worden. Robbins vertelde later aan zijn vrouw dat hij het grootste deel van de dag voor de Super Bowl had doorgebracht met feesten over de grens in Tijuana, en eigenlijk dacht dat de Raiders de wedstrijd al hadden gewonnen en dat hij hun overwinning aan het vieren was. Met Adam Treu als startende center, werden de Raiders vernederd in een beschamend verlies in de Super Bowl van de Tampa Bay Buccaneers, 48-21.

Robbins kreeg zijn startende baan terug het volgende jaar in het 2003 NFL seizoen met dezelfde linemates, een rampzalige 4-12 voor het team. Zijn naam en die van verschillende van zijn teamgenoten werden echter aangetroffen op de klantenlijst van de Bay Area Laboratory Co-operative die prestatiebevorderende middelen had verstrekt aan Marion Jones en anderen. De Raiders ontsloegen hem in de zomer van 2004 nadat hij positief had getest op een steroïde waarvan bekend was dat die uit het BALCO-lab kwam. Treu verving hem als de startende center.

Post-voetbal problemen

Een paar maanden later, op kerstavond, werd hij gearresteerd voor het slaan van een bewaker die probeerde te voorkomen dat hij naar een bar ging in het Sir Francis Drake Hotel in San Francisco. Op 15 januari 2005 werd Robbins drie keer neergeschoten tijdens een vechtpartij met de politie in Miami Beach, en werd vervolgens aangeklaagd voor poging tot moord voor zijn rol. Robbins pleitte schuldig aan vijf aanklachten, waaronder de poging tot moord, en werd veroordeeld tot vijf jaar voorwaardelijk, hij moest zich laten behandelen voor zijn bipolaire stoornis en mocht geen alcohol drinken. Hij heeft het grootste deel van de laatste zes jaar in de gevangenis of in afkickklinieken doorgebracht vanwege problemen met zijn drugsgebruik. Hij belandde uiteindelijk in een afkickkliniek in Houston in 2008, en werd overgeplaatst naar een halfway house in mei 2009.

In een interview in 2009 met HBO’s Real Sports, vertelde Robbins aan Andrea Kremer dat voordat hij werd gediagnosticeerd als bipolair, hij zijn stemmingswisselingen had aangepakt door alcohol, cocaïne, marihuana en steroïden te gebruiken. Hij zei ook dat hij in een manische stemming was geweest tijdens beide Raider playoff wedstrijden voorafgaand aan de Super Bowl. Zijn ex-vrouw, Marisa, ook geïnterviewd voor het verhaal, zei dat er voor de diagnose dagen waren waarop hij ontbeten had en meteen weer naar bed ging.

In het begin van 2010 hield een politieagent hem aan in de buurt van Dallas en vond crack cocaïne in zijn auto. Op 25 maart 2011 werd Robbins veroordeeld tot vijf jaar in een gevangenis in Florida voor een drugsgerelateerde overtreding van de proeftijd en werd vrijgelaten op 25 september 2012.

Zie ook

• Lijst van sporters die zijn bestraft voor dopingovertredingen