De NHL-handelsdeadline is eindelijk verstreken en de New York Rangers hebben misschien wel de grootste slag geslagen door Martin St. Louis over te nemen van de Tampa Bay Lightning voor Ryan Callahan, aldus Katie Strang van ESPN.
Except it wasn’t just Callahan.
De Rangers gaven ook een 2015 eerste-ronde selectie en een voorwaardelijke 2014 tweede-ronde selectie, die een 2014 eerste-ronde selectie kan worden als de Rangers de Eastern Conference Final bereiken. Als de Lightning Callahan opnieuw tekent, zouden de Rangers een 2015 tweede-ronde ontvangen, en Tampa zou een 2015 zevende-ronde selectie innen.
Aan de oppervlakte zijn de Rangers een beter team met St. Louis, maar ze betaalden een steile prijs voor een 38-jarige. Het potentieel om drie seizoenen op rij een eerste-ronde pick mis te lopen, kan schadelijk zijn voor de toekomst van de franchise.
Als de Rangers de Stanley Cup in de komende twee seizoenen niet winnen, kan de handel worden beschouwd als een mislukking.
Het is veel te vroeg om dit als een slechte handel te beschouwen, maar als het uiteindelijk is, zou het niet de eerste in de geschiedenis van de Rangers zijn.
Op de drukste dag voor trades in de NHL, nemen we een kijkje naar drie van die aanwinsten die New York-fans en het management hun collectieve hoofd lieten schudden.
Hier zijn de drie slechtste trades in de geschiedenis van de Rangers.
De 91e keuze in de NHL draft van 1995. Marc Savard kwam bij de Rangers na een indrukwekkende junior-carrière bij de Oshawa Generals, waarin hij 130 en 139 punten scoorde in twee van zijn vier seizoenen in de OHL.
In 1997-98, zijn eerste seizoen bij de Rangers’ minor league affiliate de Hartford Wolf Pack, scoorde hij 74 punten in 58 wedstrijden en speelde hij in 28 wedstrijden voor de Rangers, waarin hij zes punten scoorde.
In 78 wedstrijden voor de Blueshirts in 1998-99 scoorde de center 45 punten in 70 wedstrijden in een indrukwekkende rookie-campagne, maar aan het eind van het seizoen werd hij, samen met Oleg Saprykin, een eerste-ronde-selectie voor de Rangers in 1999, verhandeld aan de Calgary Flames.
De terugkeer: Calgary’s eerste-ronde-selectie in 1999 (Jamie Lundmark), een derde-ronde-selectie in 1999 (Craig Anderson) – die uiteindelijk werd teruggeruild naar Calgary – en de rechten op Jan Hlavac.
Savard zou 53 punten scoren in 1999-2000 en 65 punten in 2000-01, met een recordaantal van 97 bij Atlanta in 2005-06. In totaal scoorde hij 706 punten in 807 wedstrijden en won hij een Stanley Cup met de Boston Bruins in 2011. Helaas heeft hij sinds 2010-11 geen NHL-wedstrijd meer gespeeld vanwege het post-concussiesyndroom.
Wat de terugkeer van de Rangers betreft, wordt Lundmark beschouwd als een van de slechtste eerste-ronde picks in de geschiedenis van de ploeg op de negende plaats in 1999. Hij scoorde nooit meer dan acht doelpunten in een seizoen voor New York en werd in 2005-06 verhandeld aan Phoenix. Hij speelt nu voor Klagenfurt AC in Oostenrijk.
De derde-ronde keuze werd teruggestuurd naar Calgary, en Hlavac, hoewel hij een nuttige speler was die 104 punten scoorde in 146 wedstrijden tijdens zijn eerste periode bij de Rangers, werd uiteindelijk verhandeld naar Philadelphia als onderdeel van de handel die Eric Lindros naar New York bracht in 2001.
Hlavac speelde 72 wedstrijden voor de Rangers in 2003-04 en scoorde 26 punten.
Kelly Miller, Mike Ridley en Bob Crawford naar Washington (1987)
In een beruchte slechte handel in de hele competitie, verhandelden de Rangers drie jonge spelers in Kelly Miller, Mike Ridley en Bob Crawford aan de Washington Capitals op nieuwjaarsdag in 1987.
Het doelwit van de Rangers was Bobby Carpenter, een center die 95 punten scoorde in 80 wedstrijden voor de Caps in 1984-85. New York ontving ook een tweede-ronde pick voor 1989 (Jason Prosofsky).
Miller registreerde 55 punten in 112 wedstrijden voor de Rangers in drie seizoenen van 1984-1987 na vier jaar te hebben gespeeld op de Michigan State University, terwijl Ridley veelbelovender bleek te zijn, 101 punten scoorde in 118 wedstrijden als een Blueshirt en in 1986 het NHL All-Rookie Team haalde. Crawford was meer een inworp.
Carpenter speelde slechts 28 wedstrijden voor de Rangers in 1986-87, registreerde slechts 10 punten, voordat hij slechts twee maanden later naar Los Angeles werd overgeplaatst. Die ruil leverde Marcel Dionne op, maar de 731-doelpuntenteller scoorde slechts 98 punten in 118 wedstrijden gedurende drie door blessures geplaagde seizoenen in New York.
Prosofsky speelde nooit een reguliere seizoenswedstrijd bij de Rangers.
Ridley en Miller zouden de hardwerkende speelstijl van de Caps in de loop van het volgende halve decennium gaan typeren. Ridley speelde bij Washington tot het seizoen 1993-94 en scoorde 547 punten in 618 wedstrijden. Miller speelde 13 seizoenen voor de Caps en scoorde 408 punten in 931 wedstrijden.
Rick Middleton naar Boston (1976)
Bij Rick Middleton en Ken Hodge Sr. was waarschijnlijk de slechtste ruil in de geschiedenis van de Rangers betrokken.
De bijna 33-jarige Hodge, die van 105 punten in 1973-74 terugviel tot 66 in 1974-75 en 61 in 1975-76, werd naar de Rangers gehaald in ruil voor de 22-jarige Middleton, die 90 punten scoorde in 124 wedstrijden tijdens zijn eerste twee profseizoenen bij de Rangers.
Hoewel Hodge 62 punten scoorde in 78 wedstrijden in 1976-77, werd hij gedegradeerd naar de AHL nadat hij slechts zes punten had gescoord in 18 wedstrijden om het seizoen 1977-78 te beginnen. Hij zou nooit meer in de NHL spelen.
Middleton, aan de andere kant, speelde 881 wedstrijden voor Boston en scoorde 898 punten, dat is vierde in de Bruins geschiedenis. Vierde.
De rechtervleugelspeler won ook de Lady Byng Memorial Trophy, die wordt toegekend aan de “speler die wordt geacht het beste type van sportiviteit en gentlemanly gedrag te hebben vertoond in combinatie met een hoge standaard van speelvaardigheid” na het seizoen 1981-82, per NHL.com.
Verder diende Middleton als co-captain van Boston met Ray Bourque van 1985 tot 1988.
Kijkend door sommige van deze trades, is het duidelijk dat de geschiedenis zich herhaalt. De Rangers hebben er een gewoonte van gemaakt om jonge spelers te ruilen voor ouder wordende sterren.
Hebben de Rangers weer hun toekomst opgeofferd voor een ouder wordende Martin St. Louis?