Kristie: Ian en ik maakten deel uit van hetzelfde vriendennetwerk, maar hadden wonderbaarlijk genoeg nog nooit een gesprek gehad.

Ian: Voor dit huwelijk in Michigan, waren we beiden lid van het huwelijksfeest, maar ik kwam te laat op de repetitie. Ik herinner me dat ik dacht, “Oh, daar is Kristie. Ze zal zich niet herinneren wie ik ben.” We waren afgestudeerd in 2007 en dit was 2015. Maar toen ik het diner binnenliep, meen ik me te herinneren dat Kristie me terloops passeerde om te zeggen: “Er is een plaatsje vrij naast mij, Ian.”

K: Er was letterlijk geen andere plaats voor Ian om te zitten. De enige plek was naast mij. Maar toen zat ik de hele maaltijd met de schoonzus van de bruidegom te praten. Ik had zoiets van, “Nou, hij praat liever met die schoonzus dan met mij.”

I: Toen ze zich eindelijk omdraaide, vond ik Kristie. Het was een beetje vreemd omdat we nooit een gesprek hadden gehad, laat staan een zinvol gesprek, maar ik merkte een band. Het was gewoon een gevoel in het midden van het gesprek. Ik heb me zeker afgevraagd of de bruiloftsfeer eraan heeft bijgedragen, want dat lijkt me een makkelijke conclusie om te trekken.

K: Als er al iets was, heeft het er misschien aan bijgedragen. We waren op een heel diep niveau met elkaar verbonden, en het hebben van de speciale gelegenheid van een bruiloft en gekleed zijn op een prachtige plek en omringd door onze goede vrienden was gewoon kers op de taart.

I: Een groot deel van het was dat we onder oude vrienden waren. Daardoor voelden we ons meer op ons gemak dan wanneer we omringd zouden zijn door vreemden. Voor mensen met introverte persoonlijkheden zoals Kristie en ik, heeft dat ons waarschijnlijk onbewust allebei opener gemaakt.

K: Ook al is het een beetje gek dat we de laatste acht jaar samen hebben verloren, we waren op de universiteit heel verschillende mensen. Misschien hadden we toen niet zo’n band gehad. Ik ben echt dankbaar dat de dingen gebeurden toen ze gebeurden. In het vliegtuig terug van de bruiloft kocht ik tickets om hem over twee weken te bezoeken, omdat ik zo sterk het gevoel had dat er iets heel speciaals was met Ian.

Advies: Neem risico’s en werf de Photobooth aan als wingman!

K: Het leuke van een bruiloft is dat je omringd bent door vrienden en familie in een veilige omgeving, dus het is een geweldige plek om een kans te wagen. Als je je toevallig in een situatie bevindt waarin je een diepe band met iemand krijgt, is er bijna geen risico aan verbonden als je terug kunt vallen op een vriend of een moeder als de ervaring iets anders dan positief wordt. Ik zou je aanmoedigen om ongeloof op te schorten en avontuurlijker te zijn dan je normaal misschien zou zijn in een niet-huwelijksscenario.

I: We hebben ook een foto in een fotohokje gemaakt bij de receptie (zie hierboven!)

K: Ik herinner me dat ik echt nerveus was. Als je met iemand praat die nieuw is, kan het gesprek ongemakkelijke pauzes hebben, dus ik pakte Ian zo vast: “Neem een foto met mij!” We deden deze gekke hoeden op en op het einde, gaf ik hem deze grote knuffel-wat een grote stap voor mij is, want zoals Ian zei, we zijn allebei erg verlegen. Hij vond dat zo leuk. Je kan op de foto zien dat hij zo gelukkig is. Ja, dat was echt een groot moment. De volgende ochtend toen ik wakker werd, was dat het eerste waar ik aan dacht-Kristie die me omhelsde.

Nic & Jesse

Nic: We hebben elkaar officieel ontmoet op de bruiloft van onze wederzijdse vriendin in Santa Fe in 2013 (we kwamen er later achter dat ze meerdere keren daarvoor had geprobeerd om ons te koppelen). Na de repetitie waren we met z’n allen naar een bar op het dak gegaan. Jesse zat aan de ene kant van een lange tafel en ik zat aan de andere kant, en hij maakte een ongepaste grap. Een of ander vies liedje speelde, en Jesse zei, “Ik verloor mijn maagdelijkheid op dit liedje.”

Jesse: Het was, net als, Justin Bieber, dus de grap was dat ik mijn maagdelijkheid zeer, zeer recent zou hebben moeten verliezen – ook al was mijn peuterzoon de ringdrager. Nic trok een raar gezicht en haar kaak viel open.

N: Maar hij dacht dat ik beledigd was, en ik vond hem eigenlijk wel grappig!

J: Ik dacht dat ze gekrenkt was, maar ik herinner me dat ik dacht: “Zij wordt de leukste.”

N: We flirtten behoorlijk, en op een gegeven moment in de nacht vroeg ik Jesse om een foto van mij en een mannelijke vriend te maken. Jesse maakte uiteindelijk met opzet een foto van het hoofd van de man en zoomde gewoon heel dicht op mij in.

J: Ik denk dat dat een vrij effectieve manier is om een boodschap over te brengen.

N: Maar ik wist niet zeker of hij het zag zitten tot de dag van de bruiloft. Het hele bruidsgezelschap stond in de rij om de dienst in te gaan, en om de een of andere reden was ik erg nerveus. Plots voelde ik twee handen in mijn nek… Zeg het niet op die manier! Het was een delicate, zachte aanraking! Laat me uitpraten! Hij zei: “Laat me dat voor je pakken” en verstelde mijn parelketting. Dat maakte me 1.000 keer nerveuzer maar ook van, “Deze kerel vindt me leuk.” De bruidsmeisjes gingen verder en toen keek ik naar Jesse en zijn zoon. En het klinkt belachelijk, maar het is echt wat er gebeurde: alles smolt weg en ik zag alleen Jesse. Ik zei tegen de andere bruidsmeisjes, “Ik ga met die jongen trouwen.” Hij vond me later op de receptie toen ik uit de “Electric Slide” zat en zei iets in de trant van, “Je zou daarbuiten niets kunnen doen, en je zou nog steeds de knapste zijn die er is.” EN TOEN LIEP HIJ WEG. Mic drop!

J: Ik was niet verder dan een beetje brutaal te zijn.

N: Een week na de bruiloft, e-mailde ik hem en de onderwerpregel was iets als “Nogmaals bedankt voor het aanpassen van mijn ketting.”

J: Ik bracht haar een ketting op onze eerste date, en nu zijn we getrouwd.

Advies: Wees je ongemakkelijke zelf en ga niet voor “de close”.

N: Als ik iemand leuk vind, flirt ik onhandig. Bij de welkomstpicknick droegen we dezelfde zalmkleurige outfits, en hij deed zo van, “Oh, hey! We passen bij elkaar.” En ik weet niet meer precies wat ik zei, maar het was erg antagonistisch toen ik probeerde flirterig te zijn!

J: Het was het equivalent van de ene persoon die voor een high-five ging en de andere persoon die voor een fist bump.

N: Gelukkig had ik daar vrienden om me in toom te houden als ik raar deed. Maar toch, je moet jezelf openstellen. Ik ben van nature introvert, en het kan moeilijk zijn als je verlegen bent. Zorg voor wat vloeibare moed en schakel je vrienden in.

J: Je hebt ten minste één persoon nodig als barometer van je gedrag, dus vergrendel hem in je plan. Maar heb niet te veel van een plan. Ik was niet op zoek om iemand aan de haak te slaan. Toen ik mezelf die regel gaf, had ik geen specifiek doel of doel, en dat opende gewoon de deur voor wat voor connecties er ook zouden ontstaan. Proberen om het allemaal te laten gebeuren werkt meestal niet. Als je niet gefocust bent op “de close”, kun je eigenlijk meer open zijn.

N: Maak jezelf aanwezig. Ik heb Jesse mij op die manier laten zien. Tenzij het de zus van de bruidegom is of zo, heb je niets te verliezen! Als Jesse niet geïnteresseerd was geweest, had ik hem nooit meer hoeven zien.

J: Je moet gewoon ongegeneerd jezelf zijn. Deel kunnen nemen aan de repartee, en als je je zo niet staande kunt houden, zoek dan een andere manier. Ik kan niet dansen, dus ik heb veel gepraat. Maak het over de ervaring en de mensen, en goede dingen komen.

N: Er is een heleboel professionele foto’s van de nacht waar je duidelijk kunt zien dat we doelbewust in elkaars baan waren.

J: De ene waar je danst en naar me opkijkt is de beste (zie hierboven!)

N: Ja, die hebben we nu ingelijst in onze woonkamer hangen.

Tiffany & Dusty

Tiffany: Het was de bruiloft van mijn kamergenoot in Savannah, Georgia en ik was een bruidsmeisje. Het hele bruiloftsfeest moest al die domme, typische dansjes doen, zoals de kippendans. Toen dat voorbij was, ging ik eten halen omdat iedereen al gegeten had. Dusty kwam naar me toe en zei: “Je ziet er prachtig uit.” Vreemd genoeg zat ze met haar moeder aan een tafel te eten. Ik was meteen gevleid en vond hem superleuk. Later vroeg hij me ten dans.

D: Ik heb haar gevloerd met mijn geweldige danskunsten. Als je veel vrijwilligerswerk doet met kinderen, leer je veel dansen. Dus hoe kon Tiffany niet in iemand “die de kip voert” zijn met zo’n vaardigheid?

T: Niemand heeft hier ooit van gehoord. Het is belachelijk. Hij legde een hand op zijn heup en dan gooide hij zijn andere hand uit alsof hij kippenvoer gooide. Dit was zo grappig omdat hij nu niet met me danst. Hij deed het alleen maar om mij aan de haak te slaan. Ik denk dat ik sinds deze bruiloft niet meer heb gedanst. Er was gewoon iets aan die augustusdag, waardoor ik wist dat je hier beter iets kon doen, jongen. Dit is je kans.

T: Aan het eind van de avond reed ik een paar uur naar huis, naar het huis van mijn ouders. Nu, dit was in 2008, voordat je smartphones in de hand had, en tegen de tijd dat ik thuis was gekomen, was hij erin geslaagd om mij te bevrienden en op mijn Facebook-muur zijn top drie favoriete dansbewegingen van mij te schrijven. De top één was “voer de kippen.” We wisselden telefoonnummers uit, en de rest is geschiedenis. We zijn getrouwd en hebben een peuter.

Advies: Volg je gevoel en maak je eigen kansen.

D: Ik zou zeggen, als je dat gevoel hebt, dat instinct, ga er dan voor! Er is een reden waarom je het hebt en waarom er een kans is. En maak kansen als er geen voor de hand liggende is! Het is zo gek, want ik ben er de persoon niet naar om op iemand af te stappen, dus ik moet ergens diep van binnen geweten hebben dat Tiffany iets speciaals was als ik iets zou doen dat zo uit de aard der zaak was. Het moet een soort intuïtie zijn geweest. Dus laat jezelf zien. Ik heb het gevoel dat het plezier van de receptie meer te maken had met onze band dan met de romantiek van de ceremonie. We waren gewoon aan het dansen en lachen en natuurlijk. Waar anders kun je de kippendans doen en zo gek doen? Zorg er gewoon voor dat je er goed uitziet! Je weet nooit wie er kijkt!