Co to jest worek indianski?

Worek indianski to worek na mocz nadający się do cewnikowania kontynentalnego, skonstruowany podczas operacji odwrócenia kierunku moczu. Jest on wykonany z własnych jelit osoby, aby zastąpić niektóre, ale nie wszystkie funkcje pęcherza moczowego.

Gdy pęcherz moczowy źle funkcjonuje z powodu raka, wytrzewienia pęcherza, przewlekłego zapalenia, rozszczepu kręgosłupa lub innych chorób i uszkodzeń, często jest usuwany lub omijany, a worek Indiana może być skonstruowany, aby utrzymać i zbierać mocz w jego miejscu.

Jak pęcherz moczowy, worek Indiana znajduje się wewnątrz ściany brzusznej i jest kontynentny, co oznacza, że mocz nie będzie wyciekał mimowolnie. Jednakże, w przeciwieństwie do pęcherza moczowego, worek Indiana nie może być kurczony dowolnie w celu wyciśnięcia moczu, a zatem musi być cewnikowany cewnikami przerywanymi cztery do sześciu razy dziennie.

Podczas operacji odwrócenia kierunku moczu w celu stworzenia worka indiańskiego, ⅓ jelita grubego osoby – okrężnica wstępująca i kątnica – jest usuwana i tworzona w kulistym worku. Część jelita cienkiego, która jest połączona z jelitem grubym – jelito kręte – jest również usuwana

Jelito kręte jest następnie przeciągane przez chirurgicznie utworzony otwór na brzuchu, który jest nazywany urostomią, i przyszywane do zewnętrznej strony ściany brzucha. Różowa, mięsista, wilgotna tkanka, którą można zobaczyć wokół urostomii, zwana stomią, jest wykonana z jelita krętego.

Krętlik tworzy kanał pomiędzy woreczkiem Indiana a otworem na brzuchu (urostomia), umożliwiając cewnikom przejście przez niego i dotarcie do woreczka.

Moczowody, dwie rurki, które przenoszą mocz z nerek do pęcherza moczowego, są odcinane od pęcherza moczowego i ponownie przyszywane do worka Indiana.

Normalny przepływ moczu przed operacją jest taki: nerki filtrują krew i produkują mocz, który spływa do pęcherza moczowego przez moczowody, który spływa z pęcherza moczowego do cewki moczowej, wychodząc przez otwór cewki moczowej znajdujący się na zewnętrznych narządach płciowych.

Po operacji skonstruowania worka indianskiego mocz przepływa z moczowodów do worka indianskiego, który nie pozwala na swobodny przepływ moczu do kanału krętego i musi być cewnikowany w celu odprowadzenia moczu. Worek Indiana jest kontynentalny, ponieważ pomiędzy kanałem jelita krętego a workiem znajduje się zastawka krętniczo-kątnicza „gate-keeper”, zastawka mięśnia zwieracza, która pierwotnie oddzielała jelito cienkie od jelita grubego, a obecnie utrzymuje mocz bezpiecznie wewnątrz worka Indiana.

Chirurgia woreczka Indiana

University of Rochester Medical Center zaleca, aby przygotować się do operacji poprzez ograniczenie lub rzucenie palenia i spożywania alkoholu. Zaleca się również zwiększenie aktywności fizycznej, praktykowanie głębokiego oddychania i przyjmowanie probiotyków przez dwa tygodnie przed zabiegiem.

Ocenia się, że zabieg będzie trwał około 6-8 godzin. Po zabiegu pozostaniesz w szpitalu przez 3-4 dni, może dłużej.

Po zabiegu fizykoterapeuta pomoże Ci osiągnąć umiarkowane ruchy, aby uniknąć powstawania zakrzepów krwi. Zaleca się kontynuowanie lekkiej aktywności fizycznej po powrocie do domu, ale nie należy uprawiać joggingu, biegać ani podnosić niczego cięższego niż 10 funtów przez co najmniej miesiąc.

Przed powrotem do domu pielęgniarka stomijna nauczy Cię wszystkiego, co musisz wiedzieć o pielęgnacji worka Indiana, w tym jak zakładać cewniki przerywane i jak nawadniać worek. Zobacz ten artykuł na temat niektórych wskazówek dotyczących pielęgnacji stomii i worka.

Powikłania związane z workiem indyjskim

Oto niektóre z powikłań, które mogą pojawić się po operacji:

1. Rozwój zakrzepów krwi, infekcji, problemów z płucami lub sercem, które mogą wymagać intensywnej terapii.
2. Brak witamin, w szczególności witaminy B12.
3. Gęsty śluz wydobywający się z worka. Obecność śluzu jest normalna i może być zmniejszona poprzez nawadnianie worka i picie większej ilości wody.
4. Utworzenie się kamieni moczowych w worku spowodowanych niepełnym odpływem. Można tego uniknąć poprzez ćwiczenie prawidłowych technik cewnikowania.
5. Zakażenie związane z cewnikiem, urazy, blizny i podrażnienia.
6. Problemy ze stomią, takie jak zakażenie, podrażnienie i utrata krążenia krwi.
7. Nietrzymanie moczu: wyciek moczu występuje częściej w ciągu pierwszych kilku miesięcy, ponieważ worek nadal uczy się zatrzymywać mocz. Ale może również wystąpić, jeśli zastawka krętniczo-kątnicza nie jest całkowicie kontynentna, lub jeśli worek zbyt długo pozostaje bez cewnikowania.
8. Biegunka, zaparcia lub inne problemy jelitowe
9. Utrata funkcji erekcji. Niektóre nerwy kontrolujące erekcję mogą zostać usunięte, jeżeli znajdują się blisko pęcherza moczowego (w przypadku raka pęcherza moczowego)
10. Skrócona pochwa w wyniku usunięcia części pochwy (w przypadku raka pęcherza moczowego)

Cewnikowanie worka indiańskiego

Aby zmniejszyć ryzyko zakażenia układu moczowego i urazów podczas cewnikowania worka indiańskiego, oto kilka rzeczy, o których należy pamiętać.

1. Nigdy nie wprowadzaj cewnika na siłę! Czasami mięśnie brzucha zaciskają się i powstrzymują cewnik przed przesuwaniem się. W takim przypadku weź kilka głębokich oddechów, zmień pozycję na bardziej relaksującą i spróbuj ponownie. Jeśli wyjęłaś cewnik przerywany, musisz użyć nowego. Jeśli kolejne próby nie przynoszą rezultatu, poszukaj pomocy u swojego lekarza lub udaj się na pogotowie, jeśli Twój worek jest zbyt wypełniony.
2. Zawsze myj ręce przed cewnikowaniem.
3. Używaj cewników bezdotykowych, które zmniejszają prawdopodobieństwo zanieczyszczenia cewnika
4. Używaj cewników wstępnie nasmarowanych w celu szybkiego i łatwego założenia.
5. Aby zapewnić całkowity drenaż, po wprowadzeniu cewnika na kilka cali do woreczka, poczekaj, aż wszystkie płyny wypłyną, a następnie powoli wyciągaj cal po calu. Za każdym razem, gdy wyciągasz cewnik o cal, poczekaj, aż cały mocz spłynie, zanim wyciągniesz kolejny cal. Jeśli używasz cewnika prostego, możesz również lekko obrócić cewnik, aby uzyskać pełniejszy odpływ. Nie obracaj, jeśli używasz cewnika Coude (zakrzywiona końcówka).

Sprawdź CompactCath!

CompactCath został zaprojektowany w Stanford d.school. Zdobył dwie nagrody iF product design (2016, 2017), dwa granty (BioDesign Spectrum grant, LPCH Pediatric Innovation grant) oraz został opisany przez CNN Money. CompactCath został dopuszczony do obrotu przez FDA w 2014 roku i posiada sześć patentów na swoje innowacyjne projekty.

.