Wyobraź sobie, że doświadczasz pieczenia, mrowienia i drętwienia nóg dzień w dzień, pogarszając się z czasem – a twoi lekarze nie mogą znaleźć przyczyny tego.

Taka jest sytuacja milionów ludzi, którzy cierpią na idiopatyczną polineuropatię czuciową. Termin „idiopatyczna” oznacza, że nie można zidentyfikować przyczyny; „czuciowa” odnosi się do rodzaju nerwu, w tym przypadku tych, które przenoszą sygnały nerwowe, takie jak ból lub temperatura; „poli” oznacza „wiele”, a „neuropatia” oznacza chorobę nerwów. Tak więc, jest to stan o nieznanej przyczynie, która uszkadza wiele nerwów; najbardziej dotknięte nerwy mają tendencję do tych, które zapewniają czucie do nóg i stóp.

Czasami inne terminy są używane, w tym kryptogennej neuropatii lub przewlekłej polineuropatii o nieustalonej przyczynie. Dla niektórych ludzi, neuropatia jest z powodu cukrzycy, nadużywania alkoholu, leków, lub innych warunków. Ale w prawie połowie wszystkich przypadków, polineuropatia czuciowa jest idiopatyczna.

No cause, no cure

Niezależnie od tego, która nazwa jest używana, warunek jest frustrujący, irytujący, a czasem osłabiający. A bez możliwej do zidentyfikowania i odwracalnej przyczyny, nie ma lekarstwa. Chociaż powszechnie przepisuje się wiele leków, nie jest jasne, który z nich jest najskuteczniejszy lub najbezpieczniejszy. Dlatego lekarze zazwyczaj zalecają okres prób i błędów. Jeden lek po drugim jest przepisywany, dopóki nie znajdzie się taki, który jest skuteczny i nie powoduje trudnych do zniesienia skutków ubocznych.

Niestety, znalezienie leczenia, które działa, może trwać wiele miesięcy lub nawet dłużej. Lekarze mają niewiele wskazówek, aby wiedzieć, od których z nich zacząć. Dlatego tak ważne są badania porównujące możliwości leczenia – a jednak opublikowano bardzo mało badań porównawczych dotyczących leczenia idiopatycznej polineuropatii czuciowej.

Badacze porównują cztery metody leczenia neuropatii

Badacze publikujący w czasopiśmie JAMA Neurology opisują wyniki unikalnego badania, w którym 402 osoby z idiopatyczną polineuropatią czuciową zostały losowo przydzielone do jednego z czterech leków: duloksetyny, meksyletyny, nortryptyliny lub pregabaliny. Po 12 tygodniach każda osoba oceniała swoje objawy neuropatii w skali od 1 do 10, odnotowywała wszelkie efekty uboczne i informowała, czy zrezygnowała z przyjmowania leku z powodu efektów ubocznych, kosztów lub innych powodów.

Chociaż próba jest ważna i bardzo potrzebna, wyniki były rozczarowujące.

• Żaden lek nie był wyraźnym zwycięzcą ani nie był wysoce skuteczny. Dla tego badania, kluczową miarą było to, czy lek zmniejszył dyskomfort o 50%. Najskuteczniejszym lekiem okazała się nortryptylina. Spośród uczestników badania przyjmujących ten lek 25% zgłosiło, że ich dyskomfort poprawił się o co najmniej 50%. Najmniej skutecznym lekiem była pregabalina: tylko 15% uczestników badania zgłosiło tak dużą poprawę.
• Działania niepożądane były powszechne w przypadku wszystkich metod leczenia. Nortryptylina miała najwyższy wskaźnik działań niepożądanych, wynoszący 56%. Mexiletine miał najmniej przy 39%. Na szczęście, żaden z efektów ubocznych nie został uznany za poważny.
• Ludzie często rezygnowali z przyjmowania przypisanego leku. Duloksetyna miała najmniejszą liczbę odstawień (37%). Najwyższy odsetek odstawień dotyczył meksyletyny (58%). Podawane powody odstawienia leku obejmowały efekty uboczne i koszty.

Badanie nie było doskonałe

Ta próba miała kilka ważnych ograniczeń:

• Próba trwała tylko 12 tygodni. W przypadku schorzenia, które zazwyczaj trwa całe życie, bardziej pomocne byłyby wyniki długoterminowe.
• Cztery leki porównywane w tej próbie zostały wybrane, ponieważ działają na różne sposoby. Ale inne powszechnie przepisywane leki nie zostały uwzględnione. Na przykład, ta próba nie mówi nam nic o tym, jak dobrze działałyby gabapentyna, amitryptylina lub karbamazepina.
• Przedmioty badania mogły być leczone lekiem, który przyjmowały przed próbą, nawet jeśli nie działał on dla nich.
• Stopień rezygnacji z palenia zawierał czynniki niezwiązane z tym, jak bezpieczny lub skuteczny był lek. Koszt leku był szczególnie ważny w tym względzie.
• Większość uczestników badania (85%) była biała. Wyniki mogłyby być inne, gdyby do badania włączono bardziej zróżnicowaną populację.

Podsumowanie

Bezpośrednie porównania metod leczenia idiopatycznej polineuropatii czuciowej – którą wielu nazywa po prostu neuropatią – są bardzo potrzebne, więc ta próba jest ważna. Jednak największym przesłaniem tych badań jest to, że wiele obecnych metod leczenia nie jest zbyt dobrych.

Ogółem, nortryptylina i duloksetyna okazały się lepsze od innych leków w tej próbie, więc byłyby to dobre wybory na początek, a nie pregabalina i meksyletyna. Ale kiedy najlepsze metody leczenia działają dobrze tylko dla jednej czwartej lub mniej pacjentów, a prawie połowa z nich rezygnuje z leczenia w ciągu pierwszych 12 tygodni, jasne jest, że potrzebne są lepsze, bezpieczniejsze i tańsze metody leczenia.

Być może mamy już lepsze metody leczenia, które nie były częścią tej próby. Będziemy potrzebować dodatkowych badań porównawczych, aby wiedzieć na pewno.

Śledź mnie na Twitterze @RobShmerling

.