Szczur maned, (Lophiomys imhausi), zwany także szczurem grzebieniastym, długowłosy i krzaczasty ogon wschodnioafrykański gryzoń, który przypomina jeżozwierza i jest nazwany tak ze względu na grzywę długich, szorstkich czarno-białych włosów, która zaczyna się na czubku głowy i rozciąga się poza podstawę ogona. The maned szczur jest duży gryzoń (do 2,7 kg, lub 6 funtów) z długim ciałem (25 do 36 cm, lub 10 do 14 cali) i ogon 14 do 21 cm (6 do 8 cali) długości. Kończyny są krótkie, a uszy małe. Jego długie, gęste, jedwabiste futro jest poprzecinane czarnymi lub białymi paskami i plamami, a podogonie pokryte jest krótkim szarobiałym futrem. Grzywa jest oddzielona od reszty sierści szerokim biało-bordowym pasmem włosów pokrywających gruczołowy obszar skóry, a grzywa jest wzniesiona, gdy zwierzę jest niepokojone.
Szczur człekokształtny występuje w suchych lasach Sudanu Południowego, w Etiopii i w odizolowanych górskich lasach Tanzanii. W Etiopii żyje w różnych siedliskach od poziomu morza do 3300 metrów (10 800 stóp). Historia naturalna tego wyjątkowego gryzonia nie została dokładnie zbadana. Jest nocny i dobrze się wspina, ale porusza się powoli. W ciągu dnia zaszywa się wśród skał, w dziuplach martwych drzew, wśród korzeni drzew i na zboczach wąwozów. Liście, owoce i delikatne pędy stanowią jego dietę w naturze, ale warzywa korzeniowe, zboża, mięso i owady zostały zaakceptowane w niewoli. Szczur maned siedzi na zadach podczas jedzenia i manipuluje żywności z przednimi łapami. Najwyraźniej jeden młody na miot jest zwykle.
The maned szczur jest jedynym żyjącym przedstawicielem podrodziny Lophiomyinae w rodzinie myszy (Muridae) w kolejności Rodentia. Fragmenty czaszki znalezione w Izraelu sugerują, że jego obecny rozkład geograficzny jest częścią bardziej rozległego dawnego zasięgu i może nadal istnieć na Półwyspie Arabskim. Dawne zróżnicowanie rodzaju było również większe, na co wskazują fragmenty skamielin z Maroka reprezentujące dwa dodatkowe gatunki z epoki plioceńskiej (5,3 mln do 2,6 mln lat temu). Prawdopodobny przodek szczura grzywiastego (Protolophiomys ibericus) został odkryty w liczących od 6 do 7 milionów lat osadach południowej Hiszpanii. Choć większość z tych skamieniałości to fragmenty czaszki, są one łatwo rozpoznawalne jako krewni szczura maned przez ziarnisty, kostny przyrost przypominający czapkę na szczycie całej czaszki – strukturę unikalną dla członków podrodziny Lophiomyinae.
.