Sielawa oceaniczna

Przegląd połowów Sielawa oceaniczna, Caulolatilus princeps, należy do rodziny ryb dachówkowatych, Malacanthidae, i jest jedynym przedstawicielem tej rodziny występującym u wybrzeży Kalifornii, z wyjątkiem rzadkich przypadków występowania pacyficznej ryby dachówkowatej o złotych oczach, C. affinis. Jest to głównie gatunek z południowej Kalifornii, często spotykany w połączeniu z członkami rodziny ryb skalnych, Scorpaenidae, i California sheephead.

Wspólne nazwy dla ocean whitefish

Wspólne nazwy dla ocean whitefish obejmują blanquillo i pez blanco. Sielawa oceaniczna występuje w luźno zagregowanych ławicach w pobliżu struktur dna morskiego o dużej uldze, takich jak płytkie brzegi, skaliste rafy i skupiska kelp. Preferują one przybrzeżne wyspy od wybrzeża kontynentalnego i występują licznie na wyspach Santa Rosa, Santa Barbara, Santa Catalina i San Clemente. Otolity (kości uszu) siei oceanicznej znalezione w osadach kuchennych na wyspie San Clemente wskazują, że ryba ta była ważnym źródłem pożywienia dla rdzennych Amerykanów.

Peak Season for Ocean Whitefish

Presently, peak landings occur during late winter and spring for both recreational and commercial fisheries. Szacowane wyładunki rekreacyjne były znacznie wyższe niż wyładunki handlowe w ciągu ostatnich dwóch dekad. W ramach badania statystycznego dotyczącego morskiego rybołówstwa rekreacyjnego (MRFSS) szacuje się połowy rekreacyjne we wszystkich rodzajach połowów: na lądzie, na komercyjnych pasażerskich statkach rybackich (CPFV) oraz na prywatnych lub wynajmowanych łodziach. Szacunki MRFSS dotyczące połowów w latach 1980-1989 i 1993-2001 pokazują średnie wyładunki rekreacyjne wynoszące około 173 000 funtów rocznie dla wszystkich sposobów połowów łącznie.

Natomiast wyładunki handlowe w latach 1980-2001 wahały się od niskiego poziomu około 700 funtów w 1985 r. do wysokiego poziomu prawie 51 000 funtów w 1994 r., ale średnio wynosiły około 11 000 funtów rocznie. Wyładunki rekreacyjne osiągnęły najwyższy poziom trzykrotnie w ciągu ostatnich dwóch dekad: około 297 000 funtów w 1986 roku, prawie 304 000 funtów w 1995 roku i nieco ponad 249 000 funtów w 1999 roku (Rysunek 12.1). Te szczyty następują po wydarzeniach El Niño w latach 1982-1984, 1992 i 1997, i mogą stanowić zwiększony sukces reprodukcyjny w Kalifornii z powodu cieplejszych wód El Niño.

Rekreacyjne połowy siei oceanicznej

Rekreacyjne połowy wykorzystują przynętę w postaci haczyków i sznurów, a dzienny limit wynosi 10 siei oceanicznych na dzień, na wędkarza. Sielawa jest stosunkowo łatwa i przyjemna do złowienia, zazwyczaj stanowi wyzwanie dla wędkarzy, którzy podejmują ekscytującą walkę. Dane MRFSS wskazują, że prawie cała sieja oceaniczna jest łowiona z łodzi, przy czym CPFV stanowią średnio 66% połowów rekreacyjnych. Dzienniki CPFV wskazują na wzrost wyładunków od 1960 roku, z najwyższą liczbą ponad 144 000 ryb w 2000 roku. Większość siei oceanicznej złowionej na CPFV jest poławiana na Wyspach Normandzkich i przybrzeżnych ławicach w pobliżu wyspy San Clemente. Większość z tych ryb jest w wieku od 1,5 do 3,5 roku.

.