Nonsuicidal Self-Injury (NSSI) można zdefiniować jako „bezpośrednie i celowe uszkodzenie własnych tkanek ciała bez zamiaru popełnienia samobójstwa i niezgodnie z oczekiwaniami lub normami kulturowymi „1. Jednak niektóre z ostatnich przeglądów prób środowiskowych wykazały, że średnie i łączne wskaźniki sięgają od 17% do 18%.2 Chociaż pewne badania przeprowadzono wśród dorosłych, większość z nich koncentrowała się na nastolatkach, którzy są w szczytowym wieku występowania tego zachowania.3 Ostatnie badania sugerują zwiększone rozpowszechnienie samookaleczeń, szczególnie w tej grupie wiekowej.4

NSSI przejawia się w wielu różnych formach, w tym cięciu, rzeźbieniu skóry, paleniu, silnym ścieraniu lub drapaniu, uderzaniu lub biciu, łamaniu kości, gryzieniu, szczypaniu, zakłócaniu gojenia się ran oraz (rzadko) autoamputacji i wyłupaniu gałki ocznej.4,5 Cięcie jest najczęstsze, stanowi około 70% pacjentów, którzy się samookaleczają.4 NSSI może wiązać się z szeregiem następstw zdrowotnych zarówno somatycznych, jak i psychiatrycznych, a nawet powierzchowne samouszkodzenia mogą prowadzić do poważnych powikłań medycznych.4

„Najczęstsze zachowania to samookaleczanie, samospalenie i samobiczowanie – innymi słowy, uderzanie lub obijanie części ciała o twardą powierzchnię w celu zasinienia skóry”, według Jennifer J. Muehlenkamp, PhD, profesor nadzwyczajny psychologii, University of Wisconsin w Eau Claire. Łagodniejsze zachowania obejmują ścieranie skóry, w którym osoba pociera skórę lub mocno ją drapie, z zamiarem spowodowania krwawienia i uszkodzenia skóry, powiedziała Psychiatry Advisor. Ice burning jest również czasami praktykowane, zwłaszcza w Midwest.

Zauważyła, że istnieją różnice między płciami w metodzie samookaleczenia wybranego, z cięcia jest bardziej powszechne u kobiet i spalanie i self-baterii bardziej powszechne u mężczyzn. Co więcej, kobiety częściej niż mężczyźni są identyfikowane i/lub szukają pomocy.

Średni wiek wystąpienia to 13 do 14 lat, a drugi wiek wystąpienia to późna adolescencja – tj. wiek 18 do 19 lat, zauważył dr Muehlenkamp. „To są kluczowe okresy przejściowe w rozwoju. Podczas pierwszego, osoby przechodzą z gimnazjum do szkoły średniej, a podczas drugiego, przechodzą ze szkoły średniej do college’u.”

Te przejścia „wstrząsają systemem wsparcia społecznego i poczuciem tożsamości, a także dostarczają nowych stresorów, z którymi trzeba sobie poradzić. Jeśli dana osoba nie ma solidnych umiejętności radzenia sobie i dobrej sieci wsparcia, stresory mogą stać się przytłaczające.”

Ostrzegła: „Ważne jest, aby nie zakładać, że takie zachowanie ogranicza się do okresu dojrzewania i młodej dorosłości. Istnieją osoby w całym spektrum wiekowym, które cierpią na ten stan, chociaż osoby starsze nie zostały przebadane.”

Co więcej, „nie należy zakładać, że samookaleczanie jest zawsze podejmowane w celu zwrócenia na siebie uwagi, co jest kolejnym powszechnym mitem,” powiedziała. „Najczęstszym powodem jest regulacja emocjonalna, kiedy ludzie próbują radzić sobie z przytłaczającym niepokojem lub samoukaranie, które ma swoje źródła w nienawiści do siebie.” Czasami ludzie „starają się, aby inni zrozumieli powagę ich cierpienia, jako zewnętrzny znak, aby zakomunikować, jak bardzo ich boli.”

Czynniki ryzyka NSSI obejmują podwyższony poziom negatywnych/nieprzyjemnych myśli i uczuć; słabe umiejętności komunikacyjne; słabe zdolności rozwiązywania problemów; nadużycia, złe traktowanie, wrogość i krytykę w dzieciństwie; dysfunkcjonalną reakcję na stres; potrzebę samoukarania; oraz modelowanie zachowań (np. rówieśnicy, Internet lub media).6

NSSI a samobójstwo

Zależność między samookaleczaniem a samobójstwem jest „złożona „4. Aż 40% osób, które się samookaleczają, rozważa również samobójstwo podczas zadawania sobie obrażeń, a około 50% do 85% osób, które się okaleczają, przynajmniej raz w życiu próbowało popełnić samobójstwo4. Coraz częściej jednak okazuje się, że NSSI „różni się pod względem intencji, funkcji i epidemiologii” od samobójstwa i stanowi odrębną jednostkę.7

„NSSI nie jest samo w sobie próbą samobójczą” – podkreśla dr Muehlenkamp. Przeciwnie, jest często „stosowana jako strategia radzenia sobie w celu uniknięcia samobójstwa. „7

Psychologiczny wpływ NSSI również odróżnia je od prób samobójczych bez skutków śmiertelnych, ponieważ wiąże się ze zmniejszeniem negatywnych emocji i zwiększeniem pozytywnego afektu. Natomiast próby samobójcze mogą prowadzić do nasilenia objawów depresyjnych i zachowań samobójczych z powodu niepokoju, że próba nie zakończyła się śmiercią.4 NSSI częściej się powtarza i staje się przewlekłe, a mniej więcej jedna czwarta osób, które się samookaleczają, zgłasza od 11 do 50 odrębnych epizodów samookaleczenia.4

.