- By: Joline Gutierrez Krueger / Journal Staff Writer
- 10 lat temu
Siostry Teri Johnson, od lewej, i Laura Bowman stoją obok ich matki, Allene Snyder, aby dać oświadczenie do mediów wtorek po wyroku Ellen Snyder, kobieta oskarżona o zabicie ich brata, Mike Snyder, i zakopanie jego ciała w podwórku jego domu Northeast Heights w 2002 roku. (Pat Vasquez-Cunningham/Journal)
Więcej zdjęć
ALBUQUERQUE, N.M. – Rok temu prawie co do dnia, krewni zabitego mężczyzny usiedli ze mną, aby porozmawiać o swoich obawach i rosnącym gniewie z powodu możliwości ugody, która uwolniłaby zabójcę mężczyzny o wiele za wcześnie.
Wszystko, co było krótkie jak wieczność, było dla nich za wcześnie.
„Nie sądzę, że morderstwo drugiego stopnia to pełna sprawiedliwość”, powiedziała wtedy Teri Johnson, siostra mężczyzny, wierząc, tak jak oni wszyscy, że dowody zgromadzone przeciwko żonie jej brata, Ellen Snyder, od czasu jego zniknięcia w styczniu 2002 roku, były więcej niż wystarczające, aby udowodnić, że było to morderstwo pierwszego stopnia z premedytacją i z premedytacją.
Morderstwo z zimną krwią i wyrachowaniem. Mike Snyder, 43-letni słaby i niepełnosprawny mistrz mechanik, został kilkakrotnie postrzelony i zakopany koparką na podwórku domu za 400,000 dolarów, który zbudował w North Albuquerque Acres, jego grób przykryto betonową płytą, a żona zatuszowała jego zniknięcie opowieściami, że był agresywny, homoseksualny i nadal żył.
Rodzina wiedziała, że małżeństwo miało kłopoty, że Ellen miała kłopoty.
Ellen, potężna kobieta z ponad 30 wyrokami za fałszerstwa, doprowadziła finanse małżeństwa do ruiny, gromadząc $475,000 długu wśród ponad 20 wierzycieli, jak wykazały akta sądowe.
Mike, osłabiony i cierpiący z powodu stwardnienia rozsianego, które zdiagnozowano u niego latem przed zniknięciem, miał dość kłótni. Zaczął zabierać część swojego dobytku do domu matki i do rodzinnego domku w Elephant Butte. Zaczął spać w jaskini, zostawiając Ellen samą w głównej sypialni, dopóki nie pożyczyła broni od współpracownika i nie wystrzeliła wszystkich ośmiu kul, zaciągając do pomocy przy zakopywaniu ciała swojego wówczas piętnastoletniego syna z poprzedniego małżeństwa i błagając go, by nie dzwonił na pogotowie.
Nie, morderstwo drugiego stopnia nie było pełną sprawiedliwością.
Ale nie było też częścią ugody, która ostatecznie została zawarta pomimo protestów rodziny.
W maju, Ellen Snyder, 52, przyznała się do dobrowolnego nieumyślnego spowodowania śmierci.
Gdyby została skazana za wszystkie zarzuty, które jej postawiono, groziłoby jej aż 251 lat więzienia. We wtorek została skazana na 11 lat – maksimum, jakie sędzia okręgowy Kenneth Martinez mógł dać na mocy układu.
W wyroku uwzględniono również czas za skazanie za oszustwa podatkowe i manipulowanie dowodami.
To wszystko wydawało się surrealistyczne, złe.
Johnson powiedziała, że jej rodzina rozumiała ryzyko związane z procesem. To była propozycja typu „wszystko albo nic”. Prokuratorzy musieliby udowodnić, że Ellen jest winna morderstwa pierwszego stopnia, co oznacza, że miała zamiar zabić – jest to znacznie wyższy próg niż w przypadku mniejszych zarzutów o morderstwo drugiego stopnia i nieumyślne spowodowanie śmierci.
Jeśli nie udałoby się udowodnić zamiaru, mogłaby odejść bez kary więzienia za śmierć Mike’a. To dlatego, że minęło osiem lat od dnia, w którym Mike został zabity, a Ellen została oskarżona. Przedawniły się te mniejsze zarzuty i wiele innych. Na rozprawie nie można było ich rozpatrywać. W ugodzie, jeśli Ellen zgodziła się zrzec przedawnienia, mogły być. Adwokat Ellen, Penni Adrian, była również przygotowana do obrony przed kobietą z bronią w ręku i argumentowała, że jej klientka wystrzeliła z broni w obawie o swoje życie – nie zważając na to, że nigdy nie było żadnych raportów policyjnych ani zakazów zbliżania się.
To było ryzyko, którego prokuratorzy nie chcieli podjąć.
Ale to była ugoda (Ellen zgodziła się zrzec się przedawnienia dobrowolnego zabójstwa), której Johnson i jej rodzina nie chcieli przyjąć.
Nie żeby mieli coś do powiedzenia.
„Wszyscy chcieliśmy procesu,” powiedziała Johnson. „Byliśmy skłonni zaryzykować. Nie byliśmy zaangażowani w to przyznanie się do winy. Nie byliśmy na pokładzie z tym układem.”
Ellen nie pokazała żadnych emocji, gdy została skazana we wtorek. To być może był ostatni cios nożem w serce rodziny Mike’a.
„Odtworzyliśmy DVD Mike’a od jego niemowlęcych lat, poprzez dzieciństwo, aż do karmienia butelką córki, którą miał z tą kobietą,” powiedział Johnson, wciąż nie mogąc wypowiedzieć imienia Ellen. „Obejrzała to na zimno. Ta kobieta nie ma w sobie ani grama wyrzutów sumienia.”
Ellen została następnie zakuta w kajdanki i wyprowadzona, wciąż mając na sobie pomarańczowy fartuch więzienny, w którym próbowała przekonać sędziego, aby nie zmuszał jej do noszenia przed kamerami, które były w sali sądowej dla specjalnego programu „Dateline NBC”, który ma zostać wyemitowany jesienią tego roku.
Jest już po wszystkim, na razie.
„Mamy nadzieję, że umieścimy ten medialny cyrk za nami i spróbujemy podnieść się i kontynuować i cieszyć się życiem, które jest walką dla nas wszystkich,” Johnson said.
Johnson i jej rodzina mówią, że mają nadzieję, że Gov. Susana Martinez zgodzi się spotkać z nimi, aby omówić nacisk na ustawodawstwo, aby wyeliminować stanowe przedawnienia dla poważnych przestępstw – ograniczenia, które powinny być usunięte, gdy statut dla morderstwa pierwszego stopnia został zniesiony w 1997 roku.
Mają nadzieję, że córka Mike’a, która miała 6 lat, gdy został zabity, a teraz mieszka z matką Ellen, dotrze do nich pewnego dnia, gdy będzie gotowa.
Mają nadzieję, że ból po stracie Mike’a zmniejszy się.
Mają nadzieję, że 11 lat nie wyda się już tak krótkie.
.