Prowincja Neuquén otrzymuje swoją nazwę od rzeki Neuquén.Termin „Neuquén” wywodzi się od słowa Mapudungun „Nehuenken” oznaczającego przeciąg, którego aborygeni używali w odniesieniu do rzeki. Słowo (bez akcentuacji) jest palindrom.

Lácar Departament w prowincji Neuquén ma najbardziej na południe znane pozostałości kukurydzy, zanim został dalej rozpowszechniony przez Imperium Inków. Kukurydza szczątki zostały znalezione tak daleko na południe, jak 40°19′ S w Melinquina, z nim znaleźć wewnątrz ceramiki datowane na 730 ±80 BP i 920 ±60 BP. Kukurydza ta została prawdopodobnie przywieziona przez Andy z Chile.

Zamieszkane przez Tehuelches i Pehuenche, terytorium zostało początkowo zbadane przez konkwistadorów przybyłych z Chile. W 1670 roku ksiądz jezuita osiadły na Archipelagu Chiloé, Nicolás Mascardi, założył misję jezuicką Nuestra Senora de Nahuel Huapi. Misje jezuickie przetrwały kilka lat, a ostatnia misja w Neuquén została zniszczona w 1717 roku. Likwidacja Towarzystwa Jezusowego w 1767 roku powstrzymała dalszą działalność misyjną.

Kryjówka rojalistówEdit

Podczas wojen o niepodległość pogłoski o rychłym przybyciu wojsk hiszpańskich do Patagonii, albo z Peru albo z Chiloé, były powszechne wśród rdzennych mieszkańców Pampy i północnej Patagonii. Ostatnia rojalistyczna grupa zbrojna w dzisiejszej Argentynie i Chile, bracia Pincheira, przeniosła się z pustkowi Chillán przez Andy do północnego Neuquén, gdy patrioci skonsolidowali kontrolę nad Chile. Bracia Pincheira był duży zamontowany banita gang wykonany z Europejczyków hiszpański, amerykański hiszpański, Metysów i lokalnych ludów tubylczych. Grupa ta była w stanie przenieść się do Patagonii dzięki jego sojuszu z dwóch plemion tubylczych, Ranqueles i Boroanos. W Varvarco, z dala od faktycznego terytorium Republiki Chile i Zjednoczonych Prowincji Río de la Plata, bracia Pincheira założyli stałe obozowisko z tysiącami osadników. Z tej i innych baz bracia Pincheira prowadził liczne najazdy na wsi nowo utworzonych republik.

Integracja z Argentyną (1875-1955)Edit

Obszar Neuquén znalazł się pod wpływem Argentyny po odkrywca Perito Francisco Moreno dokonał kilku podróży do Patagonii i dokonał dokładnych opisów obszaru w swojej książce „Viaje al Pais de las Manzanas”, osiągając jezioro Nahuel Huapi w 1875 roku. W 1879 roku Julio Argentino Roca rozpoczął Podbój Pustyni (Conquista del Desierto), który ostatecznie złamał opór aborygenów. W 1884 roku podziały polityczne Patagonii zostały zrestrukturyzowane i Terytorium Neuquén uzyskało swoje obecne granice. Stolica prowincji przenosiła się kilkakrotnie do Norquín (1884-85), Campana Mahuida (obecne Loncopué) (1885-1888), Chos Malal (1885-1901), a w końcu Confluencia obecnie znana jako Neuquén.

Na początku XX wieku kolej dotarła do miasta Neuquén, a nowy system irygacyjny został ukończony, ułatwiając produkcję, a później transport upraw. Ropa naftowa została odkryta na Plaza Huincul w 1918 roku, dając Neuquén nowy impuls do przodu.

Lokalna polityka była długo zdominowana przez jedną partię polityczną, MPN lub Movimiento Popular Neuquino założoną przez Eliasa Sapag, zamożnego biznesmena urodzonego w Libanie.

Migrując do Argentyny, rodzina Sapag przybył do Neuquén Territory około 1910 z kolei, ostatecznie dokonywania ich domu w Zapala, którego suche, żyzne doliny górskie i sady były przypominające ich rodzinnego Libanu. Neuquén jest bogate w zasoby naturalne, takie jak gaz ziemny, ropa naftowa, dziewicze lasy i zasoby wodne, które nadają się zarówno do produkcji energii elektrycznej, jak i do turystyki. Zasoby te były wcześniej zarządzane przez centralny Rząd Narodowy, co w tamtym czasie przyniosło niewielkie korzyści lokalnym mieszkańcom. Z powodu niepokojów społecznych, Elias Sapag i dwóch młodszych braci, Felipe i Amado, rozpoczął MPN, aktywny ruch polityczny zakorzeniony w federalizmie i większych praw lokalnych nad terytorium i jego resources.

Prowincja Argentyna (1955-obecnie)Edit

Terytorium zostało prowincją 15 czerwca 1955 roku, a jego konstytucja promulgowana 28 listopada 1957 roku. Felipe Sapag szybko stał się politycznie prominentny. Chociaż został wybrany na gubernatora w 1962 roku, reprezentując Movimiento Popular Neuquino, zamach stanu przeciwko postępowemu prezydentowi Arturo Frondizi w marcu uniemożliwił Sapagowi objęcie urzędu. Ostatecznie został gubernatorem w latach 1963-66 i 1973-76, przewodniczył jednej z najszybciej rozwijających się prowincji Argentyny. Rząd krajowy założył Uniwersytet w Neuquén w 1964 roku, później włączony do nowego Narodowego Uniwersytetu Comahue w 1971 roku. Usunięty ze stanowiska gubernatora po gwałtownym zamachu stanu przeciwko Isabel Perón w marcu 1976 roku, Felipe Sapag powrócił na urząd w latach 1983-87 i 1995-99. Jego nacisk na roboty publiczne i polityczna niezależność od Buenos Aires pomogły jemu i jego następcom z MPN wygrywać każde wybory w prowincji od tamtego czasu. Jego brat Elias Sapag był senatorem w latach 1963-66, 1973-76 i od 1983 roku do swojej śmierci w 1993 roku, stając się najdłużej urzędującym senatorem w historii kraju. MPN wybrało również gubernatorów Pedro Salvatori (1987-91), Jorge Sobisch (1991-95 i 1999-2007) i obecnego gubernatora Jorge Sapag (2007-11).

Neuquén od 1955 roku stał się dobrze prosperującą prowincją o dużym wpływie na krajowe dostawy energii i jako rozwijający się ośrodek turystyczny, przewyższający większość innych prowincji w regionie Patagonii i w Argentynie.

.