DISCUSSION

Pulmonary involvement is well described in cases of congenital and tertiary syphilis . Jednakże, zajęcie płuc jest niezwykle rzadkie u pacjentów z kiłą wtórną. W rzeczywistości, jeden z wcześniejszych raportów zaprzeczył istnieniu miąższowej choroby płuc u pacjentów z kiłą wtórną. W badaniu przeprowadzonym w latach 1939-1944, 1500 pacjentów z kiłą wtórną nie wykazało zajęcia płuc w badaniach radiograficznych. Jednak od 1966 roku opisano dziewięć przypadków zajęcia płuc w kile wtórnej. Zmiany płucne występowały jako naciek, konsolidacja z wysiękiem opłucnowym, pojedynczy guzek płucny lub wiele źle zdefiniowanych guzków. Jest to trzeci przypadek kiły wtórnej prezentującej się jako mnogie guzki płucne. Jednak ten przypadek różnił się od poprzednich doniesień tym, że wygląd guzków był dobrze zdefiniowany i naśladował hematogennego raka przerzutowego.

Badania serologiczne pozostają główną metodą diagnozowania kiły. Istnieją dwa rodzaje testów: treponemalne i nie-treponemalne. Testy treponemalne są oparte na antygenie treponemalnym, takie jak test immunoenzymatyczny treponemalny, aglutynacja cząsteczek T. pallidum, lub hemaglutynacja, oraz FTA-ABS. Zaletami testów treponemalnych są ich wysoka czułość i swoistość. Test FTA-ABS jest ogólnie akceptowany jako najbardziej czuły i jest uważany za złoty standard metody diagnostycznej .

Testy niereponemowe są oparte na kardiolipinie, takie jak szybka reagina osoczowa, lub VDRL. Są one nadal powszechnie stosowane jako testy przesiewowe; są tanie i łatwe do wykonania. Po skutecznym leczeniu kiły, miano testów niereponemowych spada i staje się ujemne. Testy treponemalne pozostają jednak dodatnie przez całe życie. W opisywanym przypadku VDRL był reaktywny, a test FTA-ABS potwierdził rozpoznanie kiły. Miano VDRL zmniejszyło się, z 1 : 64 do niereaktywnego, po leczeniu penicyliną benzatynową G.

Diagnoza kiły wtórnej może być ustalona na podstawie wywiadu, obecności typowej wysypki skórnej i dodatnich wyników badań serologicznych. Rozpoznanie zajęcia płuc w kile wtórnej jest jednak trudne. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę pierwotnego lub przerzutowego raka, gruźlicę, tworzenie się ropni grzybiczych lub bakteryjnych, sarkoidozę, zawał płuc, kolagenową chorobę naczyń i bronchiektazę. W tym przypadku, ponieważ liczne guzki płucne sugerowały raka przerzutowego, przeprowadzono pełną ocenę medyczną, w tym biopsję.

Do rozpoznania zajęcia płuc w kile wtórnej powinny być spełnione następujące kryteria: 1) wywiad i wyniki badań przedmiotowych typowe dla kiły wtórnej, 2) dodatnie wyniki badań serologicznych w kierunku kiły wtórnej, 3) nieprawidłowości płucne widoczne na zdjęciach radiologicznych, z lub bez towarzyszących objawów, 4) wykluczenie innej choroby płucnej na podstawie badań serologicznych, rozmazów plwociny, posiewów i cytologii plwociny oraz 5) odpowiedź terapeutyczna wyników badań radiologicznych na terapię antyzyfilityczną. W tym przypadku każde z tych kryteriów zostało spełnione, więc potwierdzono zajęcie płuc w kile wtórnej.

Penicylina jest nadal leczeniem z wyboru dla wszystkich stadiów kiły. Leczenie polega na podaniu pojedynczej dawki domięśniowej penicyliny benzatynowej G, 2,4 mln jednostek, w przypadku kiły pierwotnej i wtórnej, a także wczesnej kiły utajonej. Kiła późna utajona i trzeciorzędowa wymaga podania trzech dawek penicyliny benzatynowej G, 2,4 miliona jednostek, w odstępach tygodniowych. Doustna doksycyklina jest alternatywą dla pacjentów z alergią na penicylinę .

Wiele badań zgłosiło niedawny wzrost częstości występowania kiły na całym świecie . Jednym z powodów ponownego pojawienia się kiły jest wzrost promiskuitywnych zachowań seksualnych, prawdopodobnie związanych z udanym wprowadzeniem wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej, która w pewnym stopniu zmniejszyła fobię związaną z HIV. Lekarzom klinicystom należy przypominać o tej w dużej mierze zapomnianej chorobie i znać właściwe metody leczenia, a także badania przesiewowe w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową u chorych na kiłę.