Właściwości psychometryczne NPI były nieustannie badane od czasu jego powstania w 1979 roku, zarówno przez oryginalnych twórców Raskina i Halla, jak i wielu badaczy, którzy dopiero nadejdą, w tym: Emmons, Bushman & Baumeister, oraz Rodewalt & Morf. Według badań rzetelności i trafności przeprowadzonych przez Raskina i Halla, NPI ma silną trafność konstruktową i ekologiczną. Kiedy stworzono profile Pięcioczynnikowego Modelu (FFM), badania eksperckie i metaanalityczne wykazały wysoką korelację z profilami NPI, wskazując na wysoką rzetelność w odniesieniu do korelacji cech osobowości i zachowań. Korelacje te potwierdzają badania przeprowadzone przez Raskina i Halla, a także Emmonsa, w których stwierdzono silne, pozytywne korelacje z ekstrawersją i psychotyzmem.

NPI ma słabą trafność konwergencyjną, a niektóre pozycje nie odzwierciedlają centralnego dogmatu narcyzmu (np. „Widzę siebie jako dobrego przywódcę”). Dodatkowo kwestionowana jest struktura czynnikowa NPI. W badaniach przeprowadzonych przez Emmonsa, za pomocą analizy głównych składowych (PCA) zidentyfikowano cztery czynniki, w tym: przywództwo/autorytet, samouwielbienie/samoabsorbcja, wyższość/arogancja oraz wyzysk/entuzjazm. Z drugiej strony, w badaniach przeprowadzonych przez Raskina i Terry’ego zidentyfikowano siedem czynników, również za pomocą analizy PCA, w tym: autorytet, ekshibicjonizm, wyższość, uprawnienie, wyzysk, samowystarczalność i próżność. Ostatnio badania Kubarych, Deary i Austin zidentyfikowały dwa czynniki, w tym: władzę i ekshibicjonizm. Corry, Merritt, Mrug i Pamp również zidentyfikowali dwa czynniki, w tym: przywództwo/autorytet i ekshibicjonizm/entuzjazm. Ogólnie rzecz biorąc, różnice w technikach redukcji danych zostały częściowo przypisane problemom ze strukturą czynnikową.

Stwierdzono również, że NPI ma słabą spójność wewnętrzną.

.