Majid Majidi’s film The Willow Tree miał mieć swoją premierę na 17 NatFilm Festival. Reżyser wycofał się jednak z pokazu filmu powołując się na kontrowersje wywołane przez Jyllands-Posten w związku z karykaturą islamskiego proroka Mahometa. Według Majidiego, publikacja obrażała ludność muzułmańską i nie respektowała granic świętych sanktuariów wiary. To doprowadziło go do pomysłu nakręcenia filmu o Proroku Muhammadzie. Później, aby bardziej praktyczną odpowiedź na obraźliwy akt gazety, podjął temat proroka islamu.
Pomyślałem sobie, jak oni mogą trzymać ceremonię honorowania mnie w kraju, w którym moje przekonania i świętości są obrażane … Więc, w liście powiedziałem, że nie mogę uczestniczyć w ceremonii (w kraju), gdzie moje najświętsze świętości są bezczeszczone. Zamiast okazywać reakcję na zniewagi świętości islamu, lepiej jest zrobić jakieś działanie, aby wprowadzić kulturę islamu i dlatego produkcja filmu „Muhammad (PBUH)” została rozpoczęta 7 lat temu.
– Majid Majidi o prześledzeniu instynktu do rozpoczęcia projektu Muhammad: Posłaniec Boga.
RozwójEdit
Preprodukcja rozpoczęła się w październiku 2007 roku, a pierwszy szkic scenariusza był gotowy w marcu 2009 roku. Na początku 2011 roku w pobliżu miasta Qom zbudowano ogromny plan filmowy o powierzchni około 100 hektarów (250 akrów). Sceneria przypominała Mekkę i Medynę z VI wieku, z początkowego okresu życia Mahometa. Replika świątyni Kaaba została zbudowana w odległej wiosce Mazraeh-ye Allahyar. W październiku 2011 roku Majidi oficjalnie ogłosił projekt, nazywając go swoim „najambitniejszym i najdroższym projektem filmowym”. Nie podpowiedział tytułu projektu ani jego treści, ale dodał, że „przyniesie dumę Iranowi i Irańczykom”.
Do następnego miesiąca rozpoczęto kręcenie filmu, a minister kultury i wytycznych islamskich Mohammad Hosseini potwierdził, że kręcony jest film o Mahomecie. Film był częściowo finansowany przez rząd irański. Mohammad Mehdi Heidarian został ogłoszony jako producent, a Shining Light (Noor-e-Taban) był sponsorem finansowym projektu. W listopadzie 2012 roku pojawiły się jednak doniesienia, że film będzie nosił tytuł „Dzieciństwo Mahometa”. Majidi stwierdził, że wielu muzułmanów niewiele wie o wychowaniu proroka. Jego celem było przybliżenie widzom okresu dżahiliyyah (epoki przedislamskiej) i tego, jak wyglądało ono przed pojawieniem się Proroka. Majidi oprawił scenariusz, aby przedstawić plemię Quraysh i jak Prorok został wychowany na tym tle, ale rozwinął bardzo mocne zasady od najmłodszych lat.
Operator filmu, Vittorio Storaro, przybył do Iranu z 30-osobową ekipą. Storato przyjął projekt po krótkiej rozmowie na temat filmu z Majidim w Rzymie. Scott E. Anderson był zaangażowany w projekt jako kierownik efektów wizualnych. Chorwacki scenograf Miljen Kreka Kljakovic został mianowany dyrektorem artystycznym, a Giannetto De Rossi – charakteryzatorem. Projektanci kostiumów z Niemiec, Chorwacji i Słowenii zostali wybrani w sierpniu 2013 roku.
Według Majidi, on i zespół badawczy historyków i archeologów konsultował się z szyickimi i sunnickimi uczonymi z Iranu, Algierii, Maroka, Libanu i Iraku, aby zapewnić dokładne przedstawienie wczesnych lat Mahometa. Majidi konsultował się również z prawnikami i duchownymi, aby wyjaśnić swoją wizję i wrażenia, które chciał przekazać poprzez ten film. Spotkał się i dyskutował o filmie z ajatollahem Alim Chamenei, który poparł i obejrzał ostateczną wersję filmu. Ali Al-Sistani, Ayatollah Wahid Khorasani i irański filozof Ayatullah Jawadi Amuli również byli zaangażowani w projekt. Zespół badawczy Majidiego zasięgał rady sunnickich Ulamów, wśród których był Turek Hayrettin Karaman. Podczas konferencji prasowej poświęconej stworzeniu logotypu przedstawiającego Mahometa, Majidi stwierdził, że film ma na celu walkę z niewłaściwym obrazem islamu, jaki miał w głowie Zachód. Logotyp został zaprojektowany przez kaligrafa Mohammada Jalila Rasouli. Mohammed Mahdi Heidarian, szef Noor-e-Taban Film Industry Company Production, potwierdził, że jego firma wydała 40 milionów dolarów na ten epicki film.
FilmowanieEdit
Większość filmowania odbywała się w tajemnicy i bez żadnych relacji prasowych, nie pozwalając dziennikarzom na odwiedzanie miejsc filmowania ani na składanie z nich relacji. Co więcej, Majidi mniej rozmawiał z aktorami twarzą w twarz, a głównie musieli oni rozmawiać z jego asystentami. W wywiadzie udzielonym Mumbai Mirror, Majidi stwierdził, że przy kręceniu filmu z rozmachem musiał zmierzyć się z wieloma problemami administracyjnymi i logistycznymi. Ponieważ 40 procent fabuły rozgrywa się w Mekce w VI wieku, Majidi i jego ekipa odtworzyli miasto tak, jak wyglądało 1400 lat temu. Filmowanie odbywało się na planie zbudowanym w pobliżu miasta Qom w Iranie. Później miejsce to nazwano „Prophet Muhammad Cinematic City” ze względu na jego okazałą strukturę i powierzchnię. Niektóre sceny z udziałem słoni były kręcone w Bela-Bela w RPA. Pomimo skromnych źródeł, braku obrazów z tamtego okresu, które mogłyby nam pomóc w tym procesie, ekipa starała się uczynić to miejsce tak dokładnym historycznie, jak to tylko możliwe. Poza tym, w innych miejscach mieli problemy z konstrukcjami, z zapewnieniem kostiumów i zwierząt, transportem słoni i obsługą ogromnej liczby ludzi na planie, ponieważ w niektóre dni ekipa miała prawie 3000 statystów obecnych na miejscu.
Na początku filmu pojawia się komunikat, który stwierdza, że film obejmuje fakty historyczne, jak również swobodne osobiste wrażenia na temat proroka Mahometa. Odpowiednio, niektóre z wydarzeń w filmie nie miały miejsca w rzeczywistości, ale są rzeczywiście podobne do wydarzeń w biografii Proroka i które wykazują jego miłosierdzie, błogosławieństwa i współczucie dla całej ludzkości, niezależnie od tego, czy byli muzułmanami, czy nie. Majidi stwierdził, że celem przedstawienia tych scen jest pokazanie, że całe istnienie mogło poczuć obecność proroka, jak również jego miłosierdzie.
W wywiadzie dla Iranian Film Daily, Majidi został zacytowany mówiąc: „Całe miasto, jak również pełnowymiarowa Mekka zostały odtworzone w najdrobniejszych szczegółach.” Scenariusz filmu przedstawia przygody Muhammada do dwunastego roku życia. Majidi dodał, że film zaczyna się od dorastania Muhammada, a jego dzieciństwo pokazane jest poprzez retrospekcje. Twórcy wybrali okres zanim Mahomet stał się prorokiem. Biorąc pod uwagę trudności i islamskie przekonania dotyczące oblicza Muhammada, Majidi stwierdził: „Twarz Proroka nie jest pokazana w filmie. Poprzez ukrycie jego twarzy sprawię, że postać będzie bardziej intrygująca dla widza.” Autor zdjęć Storato, zrekompensował wygląd twarzy skupiając się na innych narzędziach ekspresji, takich jak ruch kamery z wykorzystaniem oświetlenia. Ponadto, oprócz kilku kamer dla reszty obsady, zastosowano Steadicam, który skupia się na perspektywie Proroka. Częstotliwość klatek filmu została zwiększona z 24 kadrów na sekundę do 30 kadrów na sekundę, aby ruch był bardziej smooth.
Aby wyjaśnić kontrowersje związane z projektem, Majidi powiedział: „Film nie zawiera żadnych kontrowersji i żadnych różnic między szyickimi i sunnickimi punktami widzenia.” Historia kończy się jego podróżą do Syrii i spotkaniem z Bahirem.
PostprodukcjaEdit
Prace postprodukcyjne rozpoczęły się w Monachium do października 2013 roku. W 2014 roku Majidi ujawnił, że film będzie gotowy do końca 2014 roku i zostanie zgłoszony na Fajr International Film Festival w Iranie. Do połowy 2014 roku film znajdował się w końcowej fazie postprodukcji. W styczniu 2015 roku trwały prace nad efektami specjalnymi i kompozycją muzyki. W lutym 2015 roku Majidi przebywał we Francji w celu rozwiązania kwestii związanych z inżynierią miksu dźwiękowego.
.