Kilka szczepów myszy jest nosicielami wirusa endogennie, ale jest on również przenoszony wertykalnie przez mleko od matki do szczenięcia. Jest on zawarty w postaci prowirusa DNA zintegrowanego z DNA limfocytów mleka. Wirusy są transportowane przez przewód pokarmowy do plastrów Peyera, gdzie zakażają makrofagi, a następnie limfocyty nowego gospodarza.
Myszy wirus nowotworu sutka (MMTV) został wcześniej sklasyfikowany jako prosty retrowirus; jednak ostatnio ustalono, że MMTV koduje dodatkowe samoregulujące białko eksportu mRNA, Rem, z podobieństwem do białka Rev ludzkiego wirusa niedoboru odporności HIV, i dlatego jest pierwszym złożonym retrowirusem myszy, który został udokumentowany.
MMTV koduje strukturalne geny retrowirusowe i dodatkowo superantygen. Stymuluje on limfocyty T z określonym typem łańcucha V beta w ich receptorze komórek T, co z kolei stymuluje proliferację komórek B zwiększając populację komórek, które mogą być zakażone. W okresie dojrzewania wirus dostaje się do gruczołów sutkowych wraz z migrującymi limfocytami i zakaża proliferujące komórki nabłonka gruczołów sutkowych.
Jako retrowirus, wirus mysiego guza sutka (MMTV) jest w stanie wprowadzić swój wirusowy genom do genomu gospodarza. Genom RNA wirusa jest odwrotnie transkrybowany przez odwrotną transkryptazę do DNA. Ten pośredni stan DNA wirusa nazywany jest prowirusem. Gdy DNA wirusa zostanie wprowadzone do wnętrza lub nawet w pobliże onkogenu, jest w stanie zmienić ekspresję tego genu i wywołać raka. Wirusowy genom jest w stanie wywołać raka tylko wtedy, gdy zmienia ekspresję onkogenu. Jeśli genom wirusowy jest wstawiony w „cichy” region genomu gospodarza, to jest nieszkodliwy lub może powodować inne choroby. Wysoki poziom ekspresji MMTV występuje w białaczkach limfoidalnych myszy szczepu GR i DBA/2, które zawierają dodatkowo zintegrowane prowirusy MMTV. Białaczki te są aktywne, gdy komórki są przenoszone na inne myszy.
Gdy genom wirusa jest wstawiony wewnątrz genomu gospodarza, jest on wtedy zdolny do transkrypcji własnych genów wirusowych. W eksperymentach F. U. Reussa i J. M. Coffina (2000) wspomina się, że ekspresja genomu wirusa jest aktywowana przez element wzmacniający, który jest obecny w regionie U3 długiego terminalnego powtórzenia genomu. Ponadto ekspresja genomu jest aktywowana specyficznie w komórkach gruczołu sutkowego. Estrogen jest zdolny do dalszej aktywacji ekspresji genomu wirusa. Ekspresja genu sag, który jest obecny w prowirusie, odpowiada za produkcję superantygenów.
MMTV może być przenoszony zarówno drogą egzogenną, jak i endogenną. Jeśli wirus jest przenoszony egzogennie, jest on przekazywany z matki myszy do jej szczeniąt poprzez jej mleko.
Alternatywnie, szczenięta mogą być zakażone wertykalnie poprzez zakażenie endogenne, dziedzicząc wirusa bezpośrednio od matki w linii zarodkowej. Myszy, które zarażają się w ten sposób, mają wyższe wskaźniki występowania nowotworów. Retrowirus jest endogenny dla swojego gospodarza, gdy prowirusowe DNA zostanie wprowadzone do chromosomalnego DNA. W rezultacie myszy z endogennym MMTV mają DNA wirusa w każdej komórce swojego ciała, ponieważ wirus jest obecny w DNA spermy lub komórki jajowej, z której zwierzę zostało poczęte.
.