Milton Obote, w pełni Apollo Milton Obote, (ur. 28 grudnia 1924, wieś Akoroko, Lango, Uganda – zm. 10 października 2005, Johannesburg, RPA), polityk, który był premierem (1962-70) i dwukrotnie prezydentem (1966-71, 1980-85) Ugandy. Prowadził swój kraj do niepodległości w 1962 roku, ale jego dwie kadencje (z których oba zostały zakończone przez wojskowych zamachów stanu) były spożywane przez walki między Uganda północnych i południowych grup etnicznych.
Obote urodził się jako trzeci z dziewięciorga dzieci w rodzinie rolniczej w północno-środkowej Ugandy. Najpierw uczęszczał do Busoga College w Mwiri, a następnie do Makerere College w Kampali w latach 1948-1949, ale został wydalony z tego ostatniego za działalność polityczną, zanim zdążył ukończyć szkołę. Brytyjski rząd kolonialny uniemożliwił mu przyjęcie stypendiów na studia w Stanach Zjednoczonych i Niemczech Zachodnich, więc w 1950 r. Obote wyjechał do Kenii. Tam, pracując jako robotnik, urzędnik i sprzedawca, zaangażował się w ruch niepodległościowy i wstąpił do Kenijskiej Unii Afrykańskiej.
Obote wrócił do Ugandy w 1957 roku i został członkiem Partii Kongresu Narodowego Ugandy. W 1958 roku został wybrany do reprezentowania jego rodzinnego okręgu w Radzie Legislacyjnej, gdzie, pomimo faktu, że był jednym z niewielu afrykańskich delegatów, nie zawahał się skrytykować brytyjski rząd. Kiedy Partia Kongresu Narodowego rozpadła się, założył Ugandyjski Kongres Ludowy (UPC), który czerpał poparcie głównie od północnych ludów Acholi i Lango. Głównym celem politycznym UPC była opozycja wobec potężnego południowego królestwa Bugandy pod wodzą króla Mutesy II. Obote, który został premierem w 1962 r., zaakceptował konstytucję, która przyznawała status federalny w Ugandzie pięciu tradycyjnym królestwom, w tym Bugandzie. Dzięki temu mógł stworzyć koalicję rządzącą złożoną z jego UPC i partii Kabaka Yekka („Król Samotny”) z Bugandy. W 1963 roku Mutesa został wybrany na (w dużej mierze ceremonialne) stanowisko prezydenta z zachętą Obote.
W 1966 roku, jednakże, konflikt między Obote i Buganda osiągnął głowę. Obote wysłał oddziały dowodzone przez Idi Amina, oficera z północnego dystryktu, by zaatakowały pałac Mutesa, a Mutesa uciekł do Wielkiej Brytanii. Chcąc umocnić swoje rządy, Obote wprowadził nową konstytucję, która znosiła wszystkie królestwa i inne pozostałości federalizmu w kraju. Nowa konstytucja ustanowiła także prezydenturę wykonawczą, którą Obote objął, nadal pełniąc funkcję premiera. Jednak rosnąca zależność Obote od wojska i policji, które terroryzowały jego przeciwników politycznych, wzbudziła niechęć południowych Ugandyjczyków i pozwoliła Aminowi na zbudowanie zwolenników w oparciu o rekrutów z jego własnego ludu Kakwa. Na początku 1971 roku Obote został obalony w zamachu stanu kierowanym przez Amina.
Obote osiadł w sąsiedniej Tanzanii, gdzie utrzymywał małą armię emigracyjną pod dowództwem generała Tito Okello, Acholi. Armia ta wspomogła siły tanzańskie w obaleniu Amina w 1979 roku, a Okello był w stanie zabezpieczyć wybór Obote na prezydenta po powrocie Obote z wygnania w maju 1980 roku. Jako prezydent Obote zabiegał o pomoc zagraniczną, próbując podnieść gospodarkę Ugandy z ruiny lat aminowskich, ale nie zrobił nic, by powstrzymać żołnierzy Acholi i Lango przed prowadzeniem kampanii morderstw i grabieży na południu i w rodzinnym okręgu Amina. W 1985 r. Obote został usunięty z urzędu przez Okello. Ostatecznie osiadł w Zambii, ale nadal odgrywał aktywną rolę w UPC aż do śmierci w 2005 r.
.